You Are Not Alone...

CHAPTER 9

THIRD PERSON POV

Nakakapit ang isang babae sa headboard ng kama habang nakaluhod sa ibabaw ng kama at umuulos sa likuran nito ang isang lalaki.

Umuulos ang lalaki sa tuwing ipinapasok ang kanyang alaga sa loob ng yungib ng babae.

Nakatingala ang babae habang malakas na umuungol kasabay nang ilang pag-ulos ng lalaki sa kaloob-looban nito.

Kapit-kapit ang lalaki sa baywang ng babae habang madiin at sagad na sagad na umuulos ang kanyang alaga sa loob ng yungib ng babae.

Pawis na pawis na ang lalaki at ang babae rahil ilang rounds na silang nagtatalik nang gabing iyon.

Nakailang tawag na ang asawa ng lalaki ngunit kahit isang beses ay hindi sinagot ng lalaki ang tawag ng kanyang misis.

Nakaw na sandali lamang ang pinagsasaluhan ng lalaki at babae kaya kung hanggang maaari ay ayaw ng lalaki na nagagambala ng sinuman ang mga oras na inilalaan nila ng babae sa isa't isa.

Kasehoda pang misis ng lalaki ang gumagambalang iyon.

Babae: Grabe naman 'yang alaga mo, love. Habang tumatagal, mas lalong lumalaki.

Hinihingal ang babae habang nagsasalita.

Ibinaon ng lalaki ang kanyang mukha sa pagitan ng leeg at kanang balikat ng babae.

Lalaki: Eh, grabe ka rin, love. Kayang-kaya mong sabayan ang init ko. Kaya naman gigil na gigil ako sa iyo.

Bumilis pa ang pag-ulos ng alaga ng lalaki sa loob ng yungib ng babae.

Umangat ang mga kamay ng lalaki sa dalawang malaking pakwan ng babae at mariing pinisil ang mga iyon.

Lalaki: This is heaven, love.

Tadtad na ng butil ng pawis ang hubad na katawan ng lalaki at ng babae.

Ang mga pawis na iyon ay mas lalo pang ginawang kaakit-akit ang katawan ng dalawang magkalaguyo sa mga mata ng isa't isa.

Mabilis na bumitaw mula sa pagkakakapit sa headboard ng kama ang dalawang kamay ng babae at malanding pinaglandas ang mga kamay sa namumukol na muscles ng lalaki sa kanyang mga braso at mga bisig.

Bukol na bukol ang muscles ng lalaki sa kanyang mga braso at mga bisig dahil sa diin ng kanyang pagkakapisil sa dalawang pakwan ng babae.

Tuloy pa rin ang pag-ulos ng alaga ng lalaki sa loob ng yungib ng babae.

Lumingon ang babae sa gawi ng mukha ng lalaki at mabilis na nagsalubong ang kanilang mga labi.

Magkahugpong ang bibig ng lalaki at ng babae habang pabilis nang pabilis ang pag-abot ng dalawa sa sukdulan.

Ilang madiin at malalim na ulos pa ay muli na namang humulagpos ang init na nagmumula sa kaibuturan ng sistema ng dalawang magkalaguyo.

Humihingal na bumagsak sa ibabaw ng kama ang dalawang makasalanan.

Magkapatong at parehong pawisan.

----------

BIANCA's POV

Isang malakas na sampal ang aking pinadapo sa kaliwang pisngi ng aking kasintahang si Bryce.

Nakita kong natigagal si Bryce. Marahil ay hindi nito inaasahan na isang sampal ang aking isasalubong dito pagdating sa loob ng aking condominium unit.

Ilang sandali ang lumipas bago umangat ang kaliwang kamay ni Bryce para haplusin ang kaliwang pisngi nito. Namumula iyon.

Hindi pa rin makapaniwala ang mukha ni Bryce nang unti-unti itong lumingon sa akin habang hinihimas pa rin ang nasaktang pisngi nito.

Bryce: Bianca?

Humalukipkip ako sa harapan ni Bryce at itinaas ang aking kanang kilay.

Bianca: So it's Bianca now? What happened to the babe?

Ang aking tinutukoy ay ang babe endearment sa akin ni Bryce.

Isang hindi makapaniwalang tawa ang pinakawalan ni Bryce.

Bryce: Really, Bianca? After what you had done minutes ago, did you really expect me to call you babe?

Pinandidilatan na ako ng mga mata ni Bryce ngayon.

The nerve of this guy.

Bianca: Nagmamataas ka na? Ha, Bryce? Nagmamataas ka na? Kaya mo na ba ang sarili mo, ha?

Madiin kong dinuro ang kaliwang dibdib ni Bryce.

Napayuko si Bryce. As expected. Hindi nito kakayanin na mawala ako sa piling nito.

Bianca: That's more like you. Nakayuko sa aking harapan.

Iniangat ko ang mukha ni Bryce paharap sa akin gamit ang aking kanang hintuturo na nasa kanyang baba.

Bianca: Listen to me, Bryce. Hindi ka pwedeng magmalaki sa akin.

Matalim kong tinitigan si Bryce bago muling nagpatuloy magsalita.

Bianca: Because of me, Bianca Sortillano, kaya may pinapasukan ka pang trabaho ngayon. Because of me, your girlfriend, kaya may pagkain ka pang naipalalamon sa ina at mga kapatid mo.

Mahigpit kong ikinulong sa mga daliri ng aking kanang kamay ang baba ni Bryce.

Bianca: At nang dahil sa akin, kaya hindi nakakulong ang ina mo ngayon.

Naniningkit ang aking mga mata habang gigil na gigil na nakatitig kay Bryce.

Si Bryce ay umiwas ng tingin sa akin. Marahil ay hindi nito kayang salubungin ang aking mga titig dahil totoo naman ang lahat ng aking sinabi.

Malaki ang utang na loob sa akin ni Bryce.

At ganito lang ang gagawin ni Bryce sa akin. Ang sirain ang pagsasama ng aking mga kaibigan na sina Gino at Misha.

Ang kapal ng mukha ni Bryce.

Marahas kong pinakawalan ang baba ni Bryce mula sa mahigpit na pagkakakulong ng aking mga daliri rito.

Bianca: Ano? Malinaw na ba ulit kung bakit hindi ka pwedeng magmataas sa akin? Ha, Bryce?

Hindi ako sumisigaw ngunit may talim sa tinig ng aking boses.

Hindi pa rin makatingin ng diretso sa akin si Bryce nang tumango ito.

Bianca: Good.

Lumapit ako kay Bryce at masuyong hinaplos-haplos ang ulo nito.

Bianca: Kaya next time huwag mo na ulit gagawin 'yong ginawa mo. Okay ba 'yon?

Nakakunot ang noong tumingin sa akin si Bryce.

Bryce: A-ano ang ibig mong sabihin, Bi-babe?

Napataas ang aking dalawang kilay sa tinuran ni Bryce.

Bianca: Hindi mo alam? Hindi mo alam na nakasira ka ng isang relasyon?

Alanganing umiling sa akin si Bryce kasabay nang pagbawi ko ng aking kamay mula sa paghaplos ng ulo nito.

Tumalikod ako kay Bryce at naglakad patungo sa tabi ng malaking bintana ng aking condominium unit.

Bianca: Pinalayas ni Misha si Gino mula sa kanilang bahay nang dahil sa iyo.

May diin sa bawat salitang aking binitiwan.

Nakatalikod ako kay Bryce kaya hindi nito nakikita ang galit sa aking mukha.

Malalim akong nagbuntung-hininga at nang muli akong humarap kay Bryce ay kalmado na ang aking mukha.

Nakakunot pa rin ang noo ni Bryce nang muling magsalita.

Bryce: Pinalayas ni Misha si Gino? Ba-bakit? A-at ano ang kinalaman ko roon?

Humalukipkip ako at kung nakamamatay lang ang tinging ipinupukol ko kay Bryce ay baka bumulagta na ito sa sahig.

Bianca: Hindi ba ikaw ang nagsabi kay Misha nang magkita kayo noong isang araw na hindi nag-o-overtime si Gino at hindi rin pumapasok sa office tuwing weekend?

Tumaas pa ang aking isang kilay habang masamang nakatingin kay Bryce.

Bianca: At hindi ba ikaw din ang nagsabi kay Misha na minsan ay nag-a-undertime pa si Gino sa trabaho?

Nakita kong parang nag-isip si Bryce at maya-maya ay tumango.

Bryce: O-oo nga. Sinabi ko nga iyon kay Misha. Sinagot ko lang naman ang mga tanong niya sa akin. Kaya sinabi ko lang ang totoo.

Pinandilatan ko ng aking mga mata si Bryce.

Bianca: Alam mo ba na rahil sa ginawa mo ay nagmukhang sinungaling si Gino kay Misha? Ha? Hindi natin sigurado na baka may personal na dahilan si Gino para sabihin kay Misha na mag-o-overtime siya sa trabaho at papasok sa opisina nang weekend.

Naglakad ako palapit kay Bryce at hinampas ito sa kaliwang balikat nito.

Bianca: Hindi natin alam kung may pinagdadaanan si Gino. Pero, ikaw, parang wala lang sa iyo na manira ng relasyon. Dahil sa ginawa mo kaya nagsimulang mag-imbestiga si Misha at iyon na nga, pinalayas ni Misha si Gino mula sa kanilang bahay.

Muli kong hinampas ng malakas si Bryce sa kaliwang balikat nito.

Nagsimula na ring mangilid ang luha sa aking mga mata.

Gumagaralgal ang tinig ng aking boses nang muling magsalita.

Bianca: Hi-hindi ka na naawa roon sa tao. Boss mo pa man din si Gino sa trabaho. Si-si Gino rin ang dahilan ku-kung bakit tayo nagkakilala. Dahil sa kanya ay may trabaho ka. Tapos, ano? Ano, Bryce?!

Tuluyan nang tumulo ang mga luha sa aking magkabilang pisngi.

Pinagsusuntok ko ang dibdib ni Bryce at hinayaan lamang ako nito habang umiiyak ako sa harapan nito.

Bianca: Nakakaawa si Gino habang nakikita kong pinalalayas siya ni Misha! Nakikita ko ang lungkot sa mga mata ni Gino! Gusto ko siyang tulungan kagabi habang naghahakot ng mga gamit kung alam ko lang na hindi magagalit si Misha!

Maya-maya ay napagod ako sa mahinang pagsuntok sa dibdib ni Bryce at parang nanghihina ang aking mga tuhod na naglakad paatras patungo sa sofa ng aking living room.

Patuloy akong umiiyak at alam kong pinanonood lang ako ni Bryce.

Bianca: Ka-kaibigan ko silang pareho, Bryce. Ka-kaya hindi ko gustong nakikitang nag-nagkakaroon sila ng problema.

Hilam ng luha ang aking mga matang tumingala kay Bryce na nakita kong lumamlam ang mga mata.

Bianca: Ma-mahal ko si Gino at si-si Mi-Misha.

Nakita kong malalim na nagbuntung-hininga si Bryce.

Bryce: Gusto kitang samahan dahil sa nakikita kong condition mo ngayon, pero may pakiramdam akong gusto mong mapag-isa. Tama ba?

Nakita ko ang lungkot sa mukha ni Bryce.

Bryce: Babe?

Alanganin akong tumango kay Bryce at maya-maya ay yumuko.

Ilang sandali pa ay narinig ko ang pagbukas at pagsara ng main entrance door ng aking condominium unit.

Doon na ako tuluyang humagulgol.

Ilang minuto akong humagulgol lang. Nalulungkot at nasasaktan ako para sa aking mga kaibigan na sina Gino at Misha.

Dahil lang sa isang babae ay nanganganib na masira ang kanilang buong pamilya.

Naisip ko ang kambal na anak nina Gino at Misha. Sina Riyo at Riya. Nakakaawa ang kanilang mga anak kung maghihiwalay silang mag-asawa.

Dahil sa aking pag-aalala sa pagsasama ng aking mga kaibigang sina Gino at Misha ay naisipan kong tawagan si Gino.

Agad kong dinampot ang aking phone na nasa ibabaw ng aking center table.

Ilang ring bago ko narinig ang malalim na boses ni Gino mula sa kabilang linya.

Gino: Bianca?

Nakahinga ako nang maluwang nang sagutin ni Gino ang aking tawag.

Bianca: Gi-Gino? H-how are you?

Narinig ko ang malalim na paghinga ni Gino mula sa kabilang linya.

Gino: Honestly, Bianca, I feel like I totally messed up. Thank goodness Steven is here with me to keep me sane.

Narinig ko ang pilit na tawa ni Gino mula sa kabilang linya.

Gino: Pakiramdam ko mababaliw na ako kung wala akong mapaglalabasan ng aking mga nararamdaman.

Hindi ko napigilan ang luhang pumatak sa aking pisngi.

Bianca: I-I'm sorry, Gino.

Narinig kong humugot ng malalim na paghinga si Gino mula sa kabilang linya.

Gino: Don't apologize, Bianca. Wala kang kasalanan. Problema namin ito ni Misha.

Nagkasunud-sunod ang pagpatak ng mga luha sa aking magkabilang pisngi.

Pinilit kong huwag magbara ang aking lalamunan nang muli akong magsalita para hindi malaman ni Gino na lumuluha ako.

Bianca: I-I still want to say sorry.

Narinig kong marahang tumawa si Gino mula sa kabilang linya kahit alam kong napipilitan lamang siya.

Gino: I said that you don't need to say sorry, Bianca.

Ilang sandaling katahimikan ang namagitan sa amin ni Gino bago muli siyang nagsalita.

Gino: Late na. Matulog ka na, Bianca.

Lalo akong napaluha nang marinig ang pag-aalala sa tinig ng boses ni Gino.

Kinagat ko ang aking ibabang labi at umaasang tumigil na ang pagdaloy ng aking mga luha.

Gino: And, please, don't cry.

Kagat ko pa rin ang aking ibabang labi habang marahang tumatango kahit alam ko namang hindi iyon nakikita ni Gino.

Gino knows that I'm crying.

Bianca: Good night, Gino.

Pinigilan kong magbara ang aking lalamunan habang binabanggit ang mga katagang iyon kay Gino.

Gino: Good night, Bianca.

Nang matapos ang tawag ay hinayaan ko ang aking sariling umiyak nang umiyak.

Ang sakit. Ang sakit-sakit.

Ilang minuto na akong umiiyak nang marinig kong tumunog ang aking phone. Tiningnan ko ang screen ng aking phone.

Tumatawag ang aking best friend na si Diva.

Pinunasan ko muna ang mga luha sa aking mukha at ilang beses na nagbuntung-hininga bago sinagot ang tawag ni Diva.

Bianca: Hello? Diva?

Nagulat ako sa kaseryosohan ng tinig ng boses ni Diva mula sa kabilang linya.

Diva: We need to talk, Bianca.

----------

to be continued...