Chapter 54

1651 Words

Sometimes, art is done through an impulsive stroke of brush and painted by colors of misery. Sa loob ng ilang taon, I forgot how to use the proper colors for bliss. Naging abala ako para patunayan ang sarili, para abutin ang pangarap at para na rin hanapin ang bawat piraso ng pagkatao. Ganoon nga siguro kapag nabuhay ka na may kulang, kahit anong maabot mo, hindi magiging sapat to fill the void, the emptiness. Kaya rin siguro sinasabi nila na sa buhay, walang taong nakukuntento. Lahat na lang ay may hinahanap. May pinipilit na maabot, may gusto pang makuha. Walang taong masasabing nasa kanila na ang lahat… dahil lahat naghahangad ng higit pa sa kanilang kailangan, ng higit pa sa dapat ay sa kanila. Isa rin ako sa mga taong iyon, kaya siguro ganoon na lang kadali sa akin na talikuran ang

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD