Awakening of the Half-Blood

Chapter 6

Heydrich Oxen Pria Ehrenberg's Pov

Kahit sinabi pa nila Xan at Zeri na ipinagbabawal ng kasalukuyang royal family ang pagpasok sa Cory Mountain ay hindi ako nagpapigil sa kaniya nang tuluyan kaming makarating sa lugar.

Mayroon akong kailangang masiguro sa lugar na ito kaya kahit anong pigil nila sa akin ay hindi ako susunod.

Well, alam kong  hindi ko na ito panahon at marami na ang nagbago dito. Maliban pa doon, ang kapayapaang ibinigay ko sa bansang ito ay matagal na ding nagbago kaya masasabing wala na akong privilege na magmataas sa bansang ito pero hindi ibig sabihin noon ay wala na akong karapatan para sa lugar na ito.

After all, pag-aari ni Mommy Heya ang buong Cory Mountain at wala akong nakitang kahit na anong dokumento na nagsasabihing ibinenta ng angkan ng Ehrenberg ang lugar na ito sa royal family.

So basically, I am still the owner of this land while the royal family are just trying to steal this from me.

“You should be complaining directly to them rather than doing this,” sabi ni Xan habang kasalukuyan na kaming naglalakad papasok sa boundary ng bundok.

Iniwan kasi namin ang sasakyan niya hindi kalayuan dito dahil hindi na nito kakayanin pang pumasok sa bukana nito. Maliban sa maputik dahil katatapos lang umulan sa area na ito ay madami ding matatalim na bato na maaaring bumutas sa gulong namin.

“If they are conducting a secret matters in this place, sa tingin mo ba ay basta nalang nilang bibitiwan ang lugar na ito?” balik ko sa kanya. “Baka ako pa ang ipakulong nila at akusahan na nagpapanggap lang bilang Ehrenberg. At kapag lumabas sa publiko ang tungkol sa akin, baka magkagulo ang lahat kaya mas mabuti nang ganito.

Naikwento na din sa akin ni Xan na matagal nang kinalimutan ng mga mortal ang angkan ng Sierra.

They don’t really care about this clan and they don’t even feel any gratitude towards them for leading this country.

And they only just know them for being the previous leader of this country. Nothing more, nothing less.

Habang ang mga Ehrenberg ay kilala sa buong bansa dahil sa dami ng nagawa nito. Tingin ko nga ay ipinapasa sa bawat henerasyon ang makailang beses na pagtanggap ng mansion namin sa bawat mortal sa tuwing malalagay sa digmaan ang bansang ito.

Kaya naman mataas ang tingin sa buong Valier sa angkan ko.

They treated us like a hero who needs to be protected and respected. And most mortals are still thinking that my clan should be the leader of this country and not some clan who hasn’t really done anything for this country and has a rare disease that always affects their rightful heir.

Akala ko noong una ay angkan ni Wain ang pumalit sa mga Sierra sa pamumuno ng bansang ito pero hindi pala.

Hindi naman kasi nakapag-asawa ang lalaking iyon at wala na din siyang mga kapatid noon. Ang tanging ginawa na lamang niya noon ay pangalagaan at protektahan ang angkang ipinalit ng mga mortal sa mga Sierra para pamunuan ang buong Valier Kingdom.

Kaya kapag lumabas sa publiko ang tungkol sa akin bilang kabilang sa angkan ng  Ehrenberg ay nasisiguro kong magde-demand ang mga mortal na palitan ang kasalukuyang pinuno at ipalit ako.

At iyon ang kauna-unahang bagay na gusto kong iwasan.

Aba’y nagdesisyon akong magpatuloy sa pamumuhay hindi para sumalo ng responsibilidad ng isang bansa. Normal na buhay lang ang ninanais ko kaya kung kinakailangan kong itago ang tunay kong pagkatao ay gagawin ko.

Napakunot ang noo ko nang may matanaw akong isang village sa paanan ng Cory Mountain. “May naninirahan pa din sa area na ito?”

“Ito pa din ang village na nakatayo dito two thousand years ago,” sabi ni Xan. “And they refuse to upgrade everything in this place so they remain as what they are when you first see this.”

Iginala ko ang tingin ko sa paligid at tama si Xan.

Wala ngang pinagbago ang lugar na ito.

Sa ibang parte ng bansa ay puro electronics na ang kasangga ng mortal sa buhay. Marami nang high technology accessories na kanilang inaasahan sa pang-araw-araw nilang buhay. Matatas na ang mga gusali na gawa sa bato, bakal at salamin.

Samantalang ang village na ito, nananatili pa ding gawa ang mga bahay sa kawayan, niyog at iba pang klase ng punong kahoy.

Gumagamit naman sila ng kuryente at iba pang appliances pero over all, just like what Xan said, they are still what they are since the first time I was them a long time ago.

“They refuse to use any technology aside from electricity to light up their village a few appliances for their communication and entertainment,” sabi ni Xan. “And maybe that was the reason why the royal family chose this place to build the facility where they could just do everything they want without getting suspicious.”

“Hmm.” Mukhang kailangan kong maging specific sa mga mortal na kakailanganin kong obserbahan. Kailangan ko kasing masiguro na kapag nagsimula na ang pag-aaral ko ay wala akong makakasalubong na problema kaya ngayon palang ay dapat ko na itong asikasuhin.”

“H-Hope…”

Kumunot ang noo ko nang marinig ang pangalan ko. Agad kong nilingon ang pinanggalingan noon ay nanlaki ang mga mata ko. “Z-Zedd?” Mabilis ko siyang nilapitan at hinawakan sa magkabilang balikat. “Ikaw nga ba talaga si Zedd? Iyong kanang kamay ni Papa Kelliar? Iyong rouge na muntik pumatay kay Graysean?”

“Oh my god!” Napahawak siya sa braso ko. “You are really alive.”

“Zedd!” Akma ko siyang yayakapin ngunit mabilis akong natigilan nang makitang unti-unting lumalabas sa kanilang mga kubo ang iba pang naninirahan sa village na ito.

“Mas mabuti pa siguro kung doon tayo mag-usap sa bahay ko,” sabi niya pagkatapos akong bitiwan. Pinulot niya ang mga dala at sinabihan kaming sumunod sa kanila.

“You didn’t know that he was alive?” tanong ko kay Xan habang naglalakad kami.

“I don’t know,” aniya. “Alam kong may mga bampirang nakaligtas at patuloy pa ding nabubuhay sa mundong ito pero may kanya-kanya na kaming buhay kaya hindi na ako nag-abala pang hanapin at pakialaman sila. Besides, sa sitwasyon namin ay mas makakabuti kung hindi kami magsasama-sama dahil posible pa ding mabulgar ang existence ng mga natitirang bampira.”

“Hindi din naman nagagawi dito si Xan kaya hindi na nakakapagtaka na mayroon pa pala kayong makikitang nilalang na nabuhay sa panahon niyo noon,” dagdag ni Zeri.

Well, I can understand what they did. Higit na naging mahirap ang buhay ng mga bampira matapos ang ginawang gulo ng nilalang na tumapos sa lahing pinagmulan ko.