Chapter 40
1125 Words
Heydrich Oxen Pria Ehrenberg’s Pov
Hindi ko binigyan ng kahit anong assurance si Greeny tungkol sa pabor na hinihingi niya. At hindi ko din naman kinumpirma sa kanya kung bampira nga ako hanggang sa tuluyan siyang umalis.
Pero nakikita ko sa mga mata niya na desidido talaga siyang hingin ang tulong ko kaya nakasisiguro akong babalik at babalik pa rin siya sa akin.
“Heyd?” Kunot noong pumasok si Xan sa office niya kung nasaan ako. “Anong ginawa dito ni Greeny?”
Hindi na ako nag-abala pang tumingin sa kanya dahil nakatuon ang tingin ko sa bukas na pinto ng balkonahe. “Bakit aware si Greeny sa mga bampira? At bakit mayroon siyang ideya na isa akong bampira?”
“E-eh?”
Bumuntong hininga ako tsaka bumaling sa kanya. “She actually begged in front of me to help her friends that were being treated as experimental subjects at the dungeon prison. And guess what? Her friends are all vampires. Just like us.”
Nanlaki ang mga mata niya. “What?”
Mataman ko siyang tinitigan at kung pagbabasehan ko ang naging reaksyon niya ay masasabi kong wala siyang nalalaman sa bagay na iyon kaya napabuntong hininga na lamang ako.
“Hey.” Itinuro niya ako. “I know that kind of look, okay? Alam ko ang pagkatao ni Greeny bilang prinsesa ng bansang ito pero hindi ako masyadong nakikihalubilo sa kanya dahil sa pagiging observant niya. I need to keep myself with a low profile so that I can wait for you without having any problem so I can tell you that she didn’t know anything about me being a vampire.”
“But like I said, she is aware of them,” sabi ko. “She is aware of me.”
Well, hindi naman siguro iyon nakakapagtaka lalo na’t parte siya ng Shiann Clan. Mayroong posibilidad na hindi itinatago sa kanila ang existence ng mga bampira lalo na’t lahat sila ay binabalot ng sumpa kung saan kakailanganin nilang isakripisyo kay Hei ang mga una nilang anak.
At maaaring alam din niya ang tungkol sa tunay na katauhan ng pitong angkan na dating namumuno sa buong Valier kaya naman agad niya akong kinompronta tungkol sa kung bampira ba ako.
Kaya inalis ko na sa isip ko ang tungkol sa kanya.
Ang iniisip ko ngayon ay ang tungkol sa sinasabi niyang bampira na nakakulong sa bilangguan na nasa ilalim ng palasyo.
“Heyd,” tawag sa akin ni Xan. “Hindi ko gusto ang itinatakbo ng isip mo. Please don’t do dangerous things that might put you in a not so good situation. Remember that you are trying to have a normal life here.”
“Are you telling me not to think about those vampires?” tanong ko sa kanya. “Iyong mga kalahi natin na inakala nating tuluyan nang naglaho?”
Bumuntong hininga siya. “I am not saying that. But like what I always told you, huwag mong pairalin ang emosyon mo sa mga ganitong sitwasyon. You need to think carefully before doing anything. Especially now that something in you might put you in real danger.”
Natigilan ako sa sinabi niya kaya agad kong ikinalma ang sarili ko.
Wala nga namang maidudulot na mabuti kung paiiralin ko ang emosyon ko sa ganitong sitwasyon. At baka hindi lang ang sarili ko ang mailagay ko sa panganib kundi maging ang mga kasama ko.
“I am sorry.”
Nilapitan niya ako at hinawakan ang mga kamay ko. “This is the first time I heard about this so will you let me investigate first before you do something…. crazy?”
“Pero hindi ba’t masyado ka ng abala sa mga trabaho mo sa eskwelahang ito?” sabi ko. “Alam mong ayoko nang nakakaabala--”
Umiling siya. “Heyd, hindi ka makakaabala, okay?”
“Pero--”
“I am serious,” aniya. “Hindi ka makakaabala dahil maaari ko naman iyang ipagawa sa mga tauhan ko. Besides, hindi ako hinayaan ni Kei na mabuhay ng matagal para lang magpatakbo ng isang eskwelahan noh. They choose me to wait and be with you to assist you in everything.”
“But I already have Zeri and Wayne to serve me.”
“I know,” sabi pa niya. “Pero may mga bagay na hindi mo maaaring ipagawa sa kanila dahil pagbali-baliktarin mo man ang lahat, hindi maiaalis ang katotohanang mortal pa din sila at higit na mahina.”
Now that he mentioned that, hindi ko nga naman maipapaubaya kina Wayne ang pag-iimbestiga sa palasyo ng Shiann.
“Pero hindi din naman kita maaaring ilagay sa hindi magandang sitwasyon,” sabi ko. “Masyado ka ng maraming ginagawa para lang mapanatili ang reputasyon mo sa--” Natigil ako sa pagsasalita dahil inilapat niya ang kanyang dalawang daliri sa bibig ko.
“Alam mo, masyado kang maraming sinasabi,” sabi niya. “Akala ko ba ay pamilya tayo? Bakit hindi mo ako hayaang gawin kung ano ang alam mong makakatulong sa atin?”
Tinapik ko ang kamay niyang nakalapat sa bibig ko at inirapan siya ng tingin. “I was just trying to relieve some work away from you. Alam ko naman kasi na hindi din madali ang ginagawa mo dito.”
“I am the former second general of the former emperor of this country, Heydrich,” nakangisi niyang sabi. “Walang-wala ito sa kung ano ang mga pinapagawa sa akin ni Kei kaya please lang, okay? Huwag kang maghe-hesitate na sabihan ako sa mga ganitong sitwasyon?”
Medyo natahimik ako nang muling maalala ang dati niyang trabaho.
Hindi ko itatanggi na madalas mag-relax ang lalaking ito noong panahong siya pa ang second general ni Kei pero sa hirap ng mga pinapagawa sa kanya ay hindi na magiging madali sa kanya ang pag-iimbestiga tungkol sa mga bampirang sinasabi ni Greeny.
At ngayon ko lang na-realize ang kakaibang kinang sa mga mata niya nang sabihin niyang siya na ang mag-iimbestiga sa issue na iyon.
Siguro ay hinahanap-hanap din niya ang mga dati niyang ginagawa sa dating trabaho dahil sa ngayon ay puro papel na lamang ang kanyang kaharap.
Noon ay lagi siyang nasa front line upang pigilan ang pagkalat ng mga rogue vampire pero ngayon ay lagi na lamang siyang nasa harap ng kanyang mesa.
Bumuntong hininga ako. “Fine. I will let you do it.”
Lalong bumakas ang tuwa sa kanyang mata nang marinig ang sinabi ko.
“But you have to promise me that you will only conduct an investigation,” madiin kong sabi. “Anuman ang mangyari, iiwasan mo ang makipaglaban sa kahit na sino. Nagkakaintindihan ba tayo?”
Mabilis siyang tumango. “Yes, I understand.”
Huminga ako ng malalim. “Good. Start the investigation tonight.”
- Writer
