LAKAS SILANGANAN

KABANATA 6

LAKAS SILANGANAN

“ANONG MAHAL?” NAKATAAS ang kilay na tanong ni Madam.

Imbes na sa mukha ni Madam ako tumingin, sa malusog niyang dibdib dumapo ang aking mga mata. May malaki siyang hiwa na para bang nagbibigay sa akin ng motibasyon na maabot ko ang mga minimithi ko sa buhay. Para bang sinabi ng dibdib niya sa akin na kaya ko ang lahat ng ito at hindi dapat matakot sa kanya.

“M-Madam po dapat iyon, Madam. Pero sorry po kung mahal ang nasabi ko. Nasa utak ko kasi na mahal itong mga sapatos na ibinigay ninyo po. Iba po,” sagot ko nang may kunting pangamba.

“Sa iyo na iyan kaysa naman masira. Parehas naman kayo ng laki.”

“M-Madam?”

“Ng paa,” aniya.

Tiningnan ko si Madam. “Salamat po rito. Gusto ninyo po kumain ng yema ko po? Masarap po ako magluto.”

Hindi na sumagot si Madam at agad ng umalis. Habang naglalakad siya, napatingin na lang ako sa likuran niya. Ang ganda pa rin ng hugis ng katawan niya. Wala man lang bakas na may anak na siyang dalawang demonyo at isang anghel. Madam, dagdagan na lang kaya natin ng isang anghel. Kaya ko po! Para kang mabalanse ang demonyo at anghel sa mansion ninyo po.

Muling kong tinitigan si Madam sabay hawak sa p*********i ko...

“Iba ka rin, Madam, ha? Nagkakasala na ang mga mata ko sa iyo,” nakangiting sabi ko.

Nang tuluyan ng nawala si Madam sa paningin ko. Bumalik na ako sa kusina para kumain. Ayaw kong magpalipas ng gutom at baka magkasakit pa ako. Iniisip ko pa lang ang maging bayarin sa hospital ay mamamatay na ako. Kaya dapat lang na malusog ako palagi. Ano ba ang dapat kinakain para mananatiling malusog? Gulay? Prutas? Karne? O hindi kaya biyuda para iba?

“Lagot ka sa akin, Madam.”

Napatawa na lang ako bigla. Kung may makakakita man sa akin, sana wala magtangkang tumawag ng psychiatrist para dalhin ako sa mental hospital. Natawa lang talaga ako sa sarili ko kung bakit laging pumapasok sa isipan ko ang salitang biyuda. Hindi naman siguro ako magkakagusto sa biyuda, ’di ba? Dapat ay doon lang ako sa mga kapareho ko lang ng edad. ’Wag na siguro akong lumayo—sa mga anak ni Madam. Mga ganoon sigurong edad. Pero kung si Madam? Hindi na rin ako lugi roon. Iiyak pa rin iyon sa hagupit ko. Biro lang!

Habang nagsimula na akong kumain, hindi ko mapigilan na puriin ang luto ni Tita Cora. Masasabi ko na iba siyang magluto. Mukhang sanay na sanay talaga siya.

Napalingon naman ako nang may pumasok sa kusina. Pagtingin ko, si Hiyas. Nakasuot pa siya ng uniporme niya sa unibersidad nila. Ang ganda niya at sobrang bagay iyon sa kanya.

“Hi po,” pagbati ko.

“Hello. Halfday lang din pala ang klase mo?” ani Hiyas. Ang lamig ng boses niya.

“Oo. Kumain ka na po ba, Ma’am?”

“Masyado ka naman formal. Hiyas na lang,” nakangiti niyang sabi.

“Napakaganda nin—sorry po.” Hindi ko na tinuloy ang sasabihin. Nahihiya na ako. Shy type ako bigla. Iba!

“Salamat. Ikaw rin. Ang gwapo mo. May lahi ka ba?”

“Yes po.”

Binuksan niya ang ref at kumuha ng tubig. Pagkatapos ay kumanta ng twinkle twinkle habang naka-twerk. Pero biro lang! Sa totoo lang, mukhang matino nga siya na babae. Ang hinhin lang niyang magsalita. Hindi nakababasag ng baso para iba. Paulit-ulit na lang kasi ang pinggan.

“Ano?” tanong niya.

“Meu pai é português (isang portugues ang ama ko).”

“Portuguese? Sorry. Iyon lang ang naintindihan ko,” sagot niya.

Napangiti ako. “Yes po.”

“Sige, mauna na ako. ’Wag kang mahiya rito. Welcome to the family,” nakangiti niyang sabi.

“Salamat.”

“Mauna na ako. I need to rest.”

“Paalam po.”

Pag-alis ni Hiyas, hindi ko mapigilan na mapangiti. Natutuwa lang ako sa kabaitan niya sa akin. Sa pinapakita niyang ugali, masasabi ko na iba talaga siya sa dalawa. Mabuti na lang na may isang anak si Madam na kayang makisama sa isang katulad ko.

Minuto ang lumipas, nang natapos akong kumain ay pumasok na muna ako sa kuwarto. Gusto ko munang magpahinga dahil marami pa akong gagawin mamaya.

Bago ako humiga, sinigurado ko ang alarm clock na tumunog ng alas kuwatro ng hapon. Makakalikom na siguro ako ng enerhiya niyon. Pero bago ako matulog, isinara ko muna ang bintana at baka may makakakitang insekto sa ano ko. Gusto ko lang magsarili muna para mas mapagod ako at agad na makatulog kung ipikit ko na ang mga mata ko.

Nanood na ako ng p*rn sa phone ko. Unang bumungad sa mga mata ko sa site na pinapanood ko, isang babaeng may edad at binatang lalaki. Napatawa naman ako sa naisip ko at kayo na ang bahala kung ano iyon. Wala lang! Natuwa lang ako na pwede palang may mangyari sa dalawang tao na malayo ang agwat ng edad sa isa’t isa.

Habang papapunta na sa nakapapanindig balahibo ang eksena, dahan-dahan ng umangat ang shorts ko. Hindi nagtagal, nakaramdam na ako ng lamig nang lumabas na ang p*********i ko.

Napangiti naman ako sa katotohanang pinagpala ako. Hindi sa pagmamayabang, malaki ang p*********i ko; lagpas pusod na may bukod tanging kapal. Sigurado ako na namana ko ito kay Papa. Ang nakatutuwa, may dalawa akong nunal sa ulo ng p*********i ko. Lahat iyon makikita sa bawat gilid kaya kung tingnan itong p*********i ko ay parang isang hito.

Kapag may asawa o kasintahan na ako, hindi ako mahihiya sa oras ng bakbakan. Alam ko kasi na may maipagmamalaki ako at matutuwa sila rito. Sa tingin ko nga ay kasya ito sa lahat. Pwede sa mas bata nang kunti sa akin, magkasing-edad ko, matanda nang kunti sa akin, at mga biyuda. Si Madam?

Muli na naman akong napatawa dahil naalala ko na naman si Madam sa kalibugan ko. Hayop na pag-iisip ito! Hindi man lang mawala si Madam.

“Hoy, Lakas! Umayos ka!” sabi ko sa sarili ko.

Bumuntonghininga na ako sabay patay ng cell phone. Gusto ko lang pumikit habang magsasarili. Mas masarap kasi iyon. Damang-dama ko ang bawat hagod. Urghhh.

Binilisan ko na ang pagtaas-baba ng kamay ko habang dinadama ang sarap na dulot niyon sa katawan ko. Hindi ko naman mapaliwanag ang kiliti na naramdaman ko. Paano na lang kaya kung sa totoong p********e na ito? Titirik siguro ang mga mata ko? Siguro? Ewan ko? Ah, baliw na ba ako? Iba? Parang.

Kinagat ko na ang ibabang parte ng labi ko nang maramdaman na malalabasan na ako. Nagsitayuan na rin ang mga balahibo ko.

Hanggang sa...

“Ahhhh!” ungol ko nang nilabasan ako.

Naghahabol na ako sa aking hininga habang hindi mapigilan na mapangiti. Pagkatapos, kinuha ko ang t***d ko sa aking tiyan at kinain iyon. Biro lang! Pinunasan ko iyon gamit ang uniporme ko. Lalabhan ko rin naman iyon mamaya dahil isa lang ang uniporme ko.

Hindi nagtagal, nakaramdam na ako ng antok. Ang ginawa ko, agad ng pumikit. Sana hindi magtagal ay makatulog na rin ako.

•••

NANG TUMUNOG ANG alarm clock ko ay agad na akong nagising. Bumangon na ako at sumandal sandali sa kama ko. Napakamot pa ako sa pisngi ko dahil gusto ko pang matulog. Pero ano ang magagawa ko? Nagtatrabaho ako rito sa mansion bilang isang hardinero. Pinapasahuran ako nang malaki kaya lang dapat gawin ko nang mabuti ang trabaho ko rito.

Nang bumalik na ako sa wisyo, bumangon na ako. Ang unang kong ginawa, kinuha ang uniporme sa labahan at agad ng lumabas sa kuwarto. Gusto ko lang sa labas maglaba ng mga damit para mas maagang matuyo. May sampayan naman sa labas at nakita ko iyon kanina.

Nang nakita ko si Tita Dora, nilapitan ko ito. Napangiti naman siyang tininganan ako. Ang bait niya talaga. Actually, silang dalawa ni Tita Cora.

“Ano ang maipaglilingkod ko, Don Lakas?” nakangiting sabi ni Tita Dora.

“Ano ba iyan, Ta! Don ka riyan!” reklamo ko sabay kamot sa ulo ko.

“Sa gwapo mong iyan? Daig mo pa ang isang Don.”

“Salamat po sa papuri. Pero, Ta? May sabon po kayo? Maglalaba lang po ako ng uniporme ko.”

“Nandoon sa likod. Nasa loob ng washing machine.”

“Sige po. Maglalaba na ako. Salamat, Ta.”

Nang nasa likod na ako ng mansion, agad kong hinanap ang washing machine. Hindi naman ako nahirapan dahil nasa gilid lang iyon ng mansion. Lumapit na ako roon at kumuha ng sabon. Mabuti na lang ay may palanggana na rin dito. Sa tingin ko, sa area na ito ay rito naglalaba sila Tita.

Sinimulan ko na ang paglalaba ng uniporme ko. Habang sinigurado kong malinis ang kuwelyo ko, napahinto ako sa ginagawa ko nang iniluwa sa pinto si Hiyas. Mukhang may hinahanap siya. Ano? Sino? Ako? Iba!

Napanguso naman ako nang matulala siya habang nakatingin sa akin. Ang sigurado ako, hindi siya sa mukha ko nakatingin. Sa tingin ko, sa baba. Hala! Sa itlog ko? Posible!

Dahan-dahan ko ng ibinaba ang tingin ko sa katawan ko. Nang nakita ko ang posisyon ko, napanganga na lang ako. Nakalimutan ko pa lang nakabukaka ako dahilan para bumakat ang itlog ko. Purong itlog, walang halong kemikal.

Ano kaya ang ibig sabihin ng titig ni Hiyas? Gusto niya ng nilagang itlog? Kwek-kwek? Omelette? Fried egg? O kaya gusto niyang mahawakan ang itlog ko para makita ang hinaharap niya? Iba!

Para bumalik sa wisyo si Hiyas, ang ginawa ko, sinundot ko ang itlog ko nang ikatlong beses. Hindi nga ako nagkamali, nagulat siya sa ginawa ko. Nang nagtama ang mga mata namin, agad siyang tumakbo pabalik sa loob.

Napailing-iling ako habang iniisip ang nangyari. Bakit siya biglang tumakbo? Nahihiya kaya siyang nahuli ko na nakatitig sa itlog ko?

Iba ka rin, Hiyas, ah! Gusto mo pala ng itlog. Mamaya ka sa akin! Lulutuan kita ng nilagang itlog para iba.

~~~