[The Ugly Duckling] รักหมดใจ : EP 3
1335 Words
ตอนที่ 3
หลังเลิกเรียน
นี่เชอรี่ ก็เพิ่งจะรู้ว่า เฮีย..ก็เป็นคนดังของโรงเรียนกับเขาเหมือนกัน แหม! ก็เฮียของเชอรี่หล่อมาก
ส่วนเชอรี่ ก็อาศัยความฮ็อตของเฮีย เพราะสาว ๆ ในโรงเรียน ที่ต่างก็สงสัยว่า..เชอรี่เป็นใคร ตอนนี้ก็คงจะได้คำตอบกันแล้ว..ว่าเชอรี่เป็นน้องสาวหัวแก้วหัวแหวนของเฮีย
ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ถ้ามีใครมาแกล้งน้อง เฮียก็จัดการ เพราะเฮียห่วงน้อง ก็เรามีกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง ถ้าเฮียไม่รัก ไม่หวงน้อง จะให้เฮียไปรักไปหวงใครกัน
ตอนนี้ เชอรี่ ก็มายืนรอเฮียอยู่ที่จอด ตอนแรกก็มีเมย์กับกวางรออยู่ด้วย แต่ตอนนี้ เพื่อนรักทั้งสองคนของเธอ กลับบ้านกันไปแล้ว
นี่ก็รอเฮียอยู่เกือบจะชั่วโมงแล้ว เฮียไปไหนของเขานะ.ไหนบอกว่ารักน้อง..ห่วงน้องนักหนา แล้วอะไรของเฮีย ไปไหนก็ไม่บอกน้อง
เชอรี่ เลยเดินไปดูรอบ ๆ เดินจนกระทั่งมาถึงที่อาคารของนักเรียนระดับชั้น ม.4
แต่พอเดินไปถึง ก็เห็น เฮียกับพี่แมน และก็เพื่อน ๆ ของเฮียอีกหลายคน
เฮียที่กำลังนั่งคุยกับสาว แถมสวยซะด้วย ส่วนพี่แมน [พ่อของลูกเชอรี่] ก็นั่งคุยกับสาวสวย ขาว หมวย อึ๋ม ผู้หญิงคนนั้นที่พี่แมนคุยด้วย ทำไมถึงได้โนตม นมโตขนาดนั้น สาบานเหอะว่านั่น นมเด็กมัธยม
จากนั้น เชอรี่ ก็เดินเข้าไป ทำสีหน้าไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก พุ่งตรงเข้าไปหาเฮีย
" นี่! เฮีย คิดจะบอกน้องบ้างไหม? ให้น้องรออยู่เป็นชั่วโมงแล้วนะ แล้วตัวเองมานั่งจีบสาวอยู่สบายใจจนลืมน้อง"
หลังจากพูดจบ เพื่อนเฮียหลายคน หันมามองเชอรี่ ยังกับเป็นตัวประหลาดแน่ะ
วันแรกเปิดเทอม พวกเฮีย เป็นแบบนี้เองเหรอ ถึงว่าสิ เฮียถึงรีบมาโรงเรียนเชียว เป็นเพราะอย่างนี้นี่เอง
แล้วเชอรี่ก็หันไปมองหน้าพี่แมน แต่พี่แมน ไม่ได้คิดจะสนใจมองมาเธอเลยสักนิด นั่งคุยกับผู้หญิงคนนั้นอย่างสบายใจ สายตาของพี่แมนที่มองผู้หญิงคนนั้น แทบจะขอดื่มนมจากสองเต้าของนางล่ะ..โอ๊ย! เห็นแล้วก็หงุดหงิด
"สวัสดี ว่าที่พี่สะใภ้ดิ" เฮียหันมาคุยด้วย และพูดอย่างหน้าระรื่น
พี่สะใภ้อะไรของเฮีย..ไม่ตลก เราคิดในใจ ก็เห็น เฮียใช้มุกนี้ตลอด กับทุกคนกี่คนแล้วเฮียเอ๊ย!
"ค่ะ สวัสดี จะกลับกันหรือยังเฮีย น้องหิวข้าวแล้ว"
"ฮ่า ๆๆๆๆ " ฉันพูดไปแค่นั้น เพื่อน ๆ ของเฮียถึงกับหัวเราะลั่น
จะขำอะไรกันนักหนา คนแค่อยากกลับบ้าน หิวข้าว ตลกมากนักหรือไง
" พาเด็กน้อยไปกินข้าว ก่อนไหมเพื่อน ดูหน้าดิ คงหิวแย่แล้ว" พี่แมนเอ่ยพูดขึ้น แล้วก็ขำด้วยอีกคน
[ที่เชอรี่ พูดตะกี้ คือ ไม่ได้หิวมากขนาดนั้นโว้ย!! แต่ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร คือรอนานแล้ว อยากกลับบ้านแล้ว]
" งั้น เชอรอเฮียก่อนนะ เฮียขอไปส่งเฟิร์นก่อน เดี๋ยวมา ไอ้แมนกูฝากน้องกูด้วย"
อะไรนะ! นี่เฮียจะให้รออีกแล้ว? น้องรอมาเป็นชั่วโมง ต้องรออีก จะโกรธเฮียแล้วนะโว้ย! เห็นผู้หญิงดีกว่าน้อง ไอ้พี่บ้า คอยดูนะ จะฟ้องพ่อกับแม่ เชอรี่ได้แต่คิดอยู่ในใจ
" เออ ๆ อย่ามัวไปทำอะไรอยู่นานล่ะมึง จะทำอะไรก็รีบ มึงช่วยดูหน้าน้องมึงด้วย" นี่พี่แมนกำลังพูดแหย่เธออยู่ใช่ไหม เธอไม่สนุกด้วยนะ
" เออ สัส!! เดี๋ยวกูมา อย่าทิ้งน้องกูให้อยู่คนเดียวนะมึง"
"อะไรวะ น้องมึงเองแท้ ๆ ไอ้นี่" พี่แมนบ่น แล้วหันไปคุยกับยัยนมโตนั่นต่อ
พอเฮียออกไปได้สักพัก
พวกกูกลับก่อนนะไอ้แมน พรุ่งนี้เจอกัน
[อ้าว! กลับกันหมด เหลือแค่พี่แมนกับยัยนมโต แล้วเธอจะต้องทนนั่งดูภาพบาดตา บาดใจ ตรงหน้าอีกนานไหม จะบ้าตาย]
" แมน ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่กับใครเหรอ"
" อยู่คนเดียวน่ะ "
" ห๊ะ! อยู่คนเดียว เก่งจังเลย"
"ก็แมนโตแล้วนี่ และก็เป็นผู้ชาย " พี่แมนพูด พร้อมกับส่งสายตา เหมือนจะกำลังสื่ออะไรให้อีกฝ่ายรับรู้
"อยู่หอเหรอ"
"เปล่าน่ะ เป็นบ้านพักตากอากาศที่พ่อกับแม่ ท่านซื้อไว้เวลามาพักผ่อนที่เชียงใหม่"
" ดีจังเลยนะ ท่าทางบ้านแมนคงรวยมากสินะ แล้วทำไมแมนถึงย้ายมาเรียนที่เชียงใหม่ล่ะ ทั้ง ๆ ที่กรุงเทพฯ น่าเรียนกว่าตั้งเยอะ ขวัญยังอยากจะไปเรียนที่กรุงเทพฯ เลยนะ"
[เชอรี่ แกต้องมานั่งฟังสองคนนี้คุยกัน น่ารำคาญชะมัด]
" ถ้าแมนไม่มาเรียนที่นี่ ก็ไม่ได้เจอกับขวัญนะสิครับ" พี่แมนพูด ส่วนมือของพี่แมนก็จับมือของอีกฝ่ายไว้
[เชอรี่~•~แทบจะสำลักกับมุกจีบสาวของพี่แมน นี่ลืมไปแล้วหรือไงว่า..เธอนั่งอยู่ด้วยนะ ผู้หญิงที่ชื่อ ขวัญ ก็ท่าทางไม่ธรรมดาเลย ไม่ธรรมดาในที่นี่ หมายถึง อ่อยเก่งใช่เล่น]
" แมนก็ พูดอะไร ขวัญเขินนะ"
" ที่จริงแล้ว เราเกเรนิดหน่อย เลยโดนส่งมาอยู่ที่นี่ พอดีว่า ผอ.ที่นี่เป็นญาติกับพ่อ แต่ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า มันน่าเบื่อ ว่าแต่วันนี้ ขวัญไปเที่ยวบ้านเราดีกว่า เดี๋ยวรอให้ไอ้เฟิร์ส มารับน้องมันก่อน..แล้วนี่..ชื่ออะไรนะเราน่ะ"
ชวนสาวไปบ้าน จะไปทำอะไรกันเหรอ แล้วที่ถามชื่อเธอ คือจำชื่อเธอไม่ได้ น่าตบสักที เผื่อจะจำชื่อเธอได้
" เชอรี่ " เธอตอบไปอย่างห้วน ๆ
"น้องเชอรี่ เพิ่งเข้าม.1 ปีนี้ใช่เปล่า" พี่นมโตถาม
"ค่ะ"
"พี่ก็พอจะได้ยินเรื่องเมื่อเช้า ที่เขาพูด ๆ กัน ก็คงเป็นน้องเชอรี่สินะ ที่มากับเฟิร์สเมื่อช้า ลือกันให้แซด
ว่าเฟิร์สพาสาวที่ไหนก็ไม่รู้ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ เกือบโดนแล้วนะน้อง ดีนะที่ทุกคนรู้ความจริงซะก่อนว่า เป็นน้องสาวเฟิร์ส ไม่งั้น น้องเชอรี่อาจจะโดน.."
"โดนอะไรเหรอคะพี่"
"ก็โดนตบไงค่ะน้อง"
"ห๊ะ! ก็ลองเข้ามาดิ ถ้าเชอรี่ยืนเฉย ๆ ให้ตบก็อย่ามาเรียกว่า..เชอรี่แล้วกัน "
"ซ่านักเหรอเราน่ะ..นั่นไงไอ้เฟิร์ส พี่ชายของเราน่ะ มาพอดี" พี่แมนพูดเหมือนกับดีใจที่เฮียมาสักที คงอยากจะอยู่กันตามลำพังสองคนมากสิท่า
" เฮีย เร็ว ๆ จะกลับบ้าน"
"นี่เป็นน้อง หรือเป็นแม่เฮียกันแน่นะเราน่ะ"
" อยากให้เป็นอะไรก็แล้วแต่เฮียเลย คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ รอนาน เบื่อ ลำไย!" เชอรี่พูดประชดประชันเฮีย พร้อมกับเหลือบไปทางสองคนนั้น
"ไอ้เด็กดื้อ กลับบ้านกัน แล้วมึงล่ะไอ้แมน"
"กูก็รอมึงอยู่ไงครับเพื่อน รอมึงมารับน้องไง เสียเวลากูจริง ไปกันเถอะขวัญเราไปส่งบ้าน แต่แวะไปบ้านเราก่อนนะ"
[เชอรี่จะไม่ชอบพี่แมนแล้วนะ เธอคิดในใจ และมองหน้าเขา]
"เออ! งั้นกูกลับล่ะ เดี๋ยวน้องกูอาละวาด ขอให้ได้นะเพื่อน ฮ่า ๆ"
เฮียพูดจบ ก็พาเธอเดินออกมา [ขอให้ได้งั้นเหรอ? ได้อะไร?]
**************************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
- Writer
