[The Ugly Duckling] รักหมดใจ : EP 4
1316 Words
ตอนที่ 4
@ โรงเรียน MFC
"ห้าว!" เชอรี่ ทำเสียงง่วงหาวนอนเสียงดัง พร้อมกับยืนบิดตัวไปมา ก็เฮียอะดิ ปลุกแต่เช้า มาส่งเธอที่โรงเรียนก่อน เพื่อที่เฮียจะได้ไปรับแฟนสาวของเฮียต่อ
"โอ๊ย! เฮียนะเฮีย ปลุกน้องแต่เช้า ง่วงชิป!!! "
"จ๊อก! ๆ" เสียงท้องก็ดันร้องอีก นี่เธอยังไม่ได้กินอะไรตอนเช้าเลย คิดได้ดังนั้น เชอรี่ก็เดินไปโรงอาหารในทันที
"ไอ้เชอรี่" เสียงคุ้น ๆ ที่เรียก ทำให้เชอรี่ หันไปตามเสียงนั้น
"ยัยกวาง นี่เอง"
"นอนไม่หลับหรือไง เพื่อนถึงได้มาโรงเรียนแต่เช้า"
"นอนไม่เต็มอิ่มสิไม่ว่า ก็เฮียอะดิ บังคับให้ตื่น เพื่อเฮียสุดหล่อของแกจะได้ไปรับสาว นี่เพื่อนยังง่วงอยู่เลย"
เชอรี่พูดด้วยอาการงัวเงีย เหมือนจะง่วงนอน
"ง่วงก็ไปนอนสิ มาทำไมโรงอาหาร"
"ก็คนมันหิวมากกว่าง่วงนี่แก!"
"งั้นก็ไปกินข้าวกัน"
"แกไลน์บอก ยัยเมย์ด้วย เผื่อมันแล้ว จะได้ตามไปที่โรงอาหารเลย"
@ โรงอาหาร
ขณะที่ เชอรี่กับกวาง กำลังนั่งกินข้าวอยู่ สักพัก ก็เห็นกลุ่มรุ่นพี่ ม.4 [พี่คนที่ นมใหญ่ ๆ เมื่อวาน จำได้ว่า ชื่อ ขวัญ] เดินคุยกันเสียงดังมาแต่ไกล
"นี่แก เมื่อวาน ฉันไปบ้านแมนมาแหละ แมนน่ารักมาก พูดแล้วก็เขินน่ะ" ขวัญเอ่ยขึ้น
" ทำไมแก" เพื่อนของขวัญถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
" ไม่บอกย่ะ มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับแมน แต่พวกเธอรู้ไว้เลยนะว่า..ขวัญคนนี้จะไม่ยอมปล่อยให้แมนหลุดมือไปแน่"
"ยัยเชอ แกได้ยินที่รุ่นพี่คนนั้นพูดเปล่า"
"เออ! ได้ยิน แต่ไม่ใช่แค่ได้ยินหรอกนะ เห็นกับตาตัวเองว่า สองคนนั้นอยู่ด้วยกันเมื่อวาน และพี่แมนก็ชวนนางไปบ้าน อย่างที่พี่นมใหญ่พูดนั่นแหละ"
"จบกัน แกหมดสิทธิ์แล้วล่ะ"
"อะไรของแกนังกวาง หมดสิทธิ์อะไร"
"ก็แกดูนางสิ..โอว! แม่เจ้าเอามาเยอะ แล้วดูแก" กวางเอ่ยพูดขึ้น และส่งสายตาจ้องมองตรงส่วนนั้นของเพื่อนรัก มันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
"นังกวาง แกตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้นะ"
เฮ้อ! เชอรี่ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ที่นังกวางมันพูดก็ถูกของมันนะ พี่นมโตคนนั้น และดูเธอสิ
หลังจากเสร็จ ก็ได้เวลาเคารพธงชาติพอดี
และเมื่อจบจากกิจกรรมหน้าเสาธงของเช้านี้แล้ว นักเรียนต่างก็แยกย้ายกันตามห้องตัวเอง
"แฮ่ก! ๆๆๆๆ" เสียงหอบของเมย์
"นั่นไงย๊ะ กำลังวิ่งหูตูบเป็นหมามาเลย"
"โอ๊ย! เหนื่อย วันนี้ดันตื่นสาย"
"เออแก! แกไม่ได้มาพร้อมเฮียเหรอ ฉันเห็นเฮียมากับสาวที่ไหนก็ไม่รู้ และก็พี่แมนของแกด้วยนะ พี่แมนก็มากับสาวด้วย สองคู่ชู้ชื่นเลยนะแก โดนอาจารย์หน้าโรงเรียนตักเตือนพร้อมกับฉันนี่แหละ"
"ก็เฮียมาส่งแต่เช้า และก็ไปรับสาว ส่วนพี่แมนมากับใครเหรอ ก็เห็นพี่นมใหญ่ก็มาแต่เช้านี่ แล้วสาวที่ไหนอีกล่ะ"
" จากที่เห็นนะ น่าจะเป็นเด็ก ม.3 สวยมากด้วยนะแก"
"ฉันคิดไว้แล้วเชียว ท่าทางของพี่แมนน่ะ..เจ้าชู้ เสือผู้หญิงจะตาย ดูปร้าดเดียวก็รู้แล้ว"
"นั่นสิยัยกวาง แกว่า..ฉันควรเลิกชอบพี่แมน และควรจะตัดใจเสียแต่เนิ่น ๆ ดีไหม!"
"เห็นด้วย เพราะฉันเป็นห่วงแก และแกก็เป็นน้องเฮียนะโว้ย! พี่แมนคงไม่คิดจะจีบแกหรอก อีกอย่างนะ เด็ก ม.3 คนนั้นสวยมากเลยนะแก"
"แกพูด คือ ฉันสวยสู้เขาไม่ได้หรือไง"
"ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย แกก็แค่เด็ก ม.1 ที่ยังไงก็เป็นเด็กอยู่ดี มองยังไงก็เด็กมาก ขาวยังกะลิงเผือก "
"ยัยเมย์..แทนที่แกจะให้กำลังใจเพื่อนนะ"
"ก็พูดความจริง ขอโทษ ๆ"
"พวกแกคอยดูนะ เชอรี่คนนี้จะสวยมากให้พวกแกดู รอฉันโตกว่านี้อีกหน่อย"
"ถ้ารอแกโต พี่แมนของแก ก็คงมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองกันพอดี เจ้าชู้ออกอย่างนั้น"
"นั่นสิเมย์ ทำไงดี ฉันอยากโตเป็นสาวแล้วนะ"
"ใจเย็นนะชะนี แต่ก่อนที่แกจะโต ตอนนี้พวกเราต้องไปเข้าห้องเรียนกันก่อนนะ"
#ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
หลังจาก ที่แยกย้ายกับเมย์ และกวางแล้ว เชอรี่ก็มารอเฮียที่เดิม แต่ผ่านไป 15 นาทีก็แล้ว ยังไม่เห็นมีวี่แววว่าเฮียจะมาสักที จนต้องไลน์ถาม
Line
Cherry : เฮียอยู่ไหน รออยู่ที่เดิม อยากกลับบ้านแล้ว
ยังไม่อ่านอีก น้องจะโกรธเฮียแล้วนะ!!!!!
Cherry : งั้น! กลับบ้านเองก็ได้นะ ไปส่งสาวของเฮียเถอะ
พิมพ์ข้อความเสร็จ เชอรี่ก็กำลังจะเดินออกจากโรงเรียน แต่ทันใด ก็มีเสียงเรียกดังขึ้น
เชอรี่!!
พอหันไป ก็เจอหน้าหล่อ ๆ ของพี่แมน ว่าทำไมเสียงฟังแล้วคุ้นหู พี่แมนนี่เอง แล้วเรียกทำไมอ่ะ
"คะ?"
" เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน วันนี้ไอ้เฟิร์ส มันติดธุระ มันเลยให้พี่ไปส่งเราน่ะ"
" แล้วทำไม ไม่เห็นเฮียบอกอะไรเลย"
"มันออกไปสักพักแล้วนะ คงรีบจนลืมบอก เอาไว้ถามมันเองเถอะ"
"ไปส่งสาว เห็นสาวดีกว่าน้อง อิเฮียบ้า! จะฟ้องพ่อกับแม่ คอยดูดิ ส่วนพี่แมนไม่ต้องไปส่ง เชอกลับเองได้ ไม่ต้องมายุ่งเลย" เชอรี่ทำเสียงกระฟัดกระเฟียด เพราะรู้สึกน้อยใจเฮีย
" ไม่ได้ ขึ้นรถ เร็ว ๆ พี่มีธุระต่ออีก"
" ก็บอกว่าไม่ไปไง ไปทำธุระของพี่เถอะ"
" อย่าทำให้พี่เสียเวลา ไม่อยากไปส่งเหมือนกันแหละ แต่มันจำเป็น ทำไงได้ดันรับปากไอ้เฟิร์สเอาไว้แล้ว ไม่อยากผิดคำพูด และเราก็เป็นน้องเพื่อนรักพี่นี่ ขึ้นรถ!"
พี่แมนเอ่ยขึ้น และก็ทำเสียงดุ ไอ้พี่แมนบ้า! ถ้าไม่อยากไปส่งแล้วเสือกรับปากเฮียทำไม เชอรี่ด่าในใจ
แหม! เฮียกับพี่แมนสมกับเป็นเพื่อนกันจริง ๆ นิสัยคงเหมือนกันล่ะสิ ไอ้พวกเจ้าชู้
" ถ้าไม่เต็มใจ ก็ไม่ต้องนะ ไม่เห็นจะง้อเลย เดี๋ยวเชอรี่จะบอกเฮียเองว่า..เชอรี่อยากกลับบ้านเอง "
" อย่าเรื่องมาก เด็กดื้อ! ขึ้นรถ! ขืนเรายังพูดจาไม่รู้เรื่องอย่างนี้ พี่จะจับอุ้มขึ้นรถเองนะ เอาหมวกไปสวมด้วย"
พี่แมนยังดุ และก็ขู่แกมบังคับ พร้อมกับยื่นหมวกกันน็อกส่งมาให้เธอ ทำยังกับเธอเป็นเด็กน้อยอย่างนั้นแหละ
" ก็ได้! "
เชอรี่จำใจรับหมวก แล้วก็รีบขึ้นนั่งซ้อนท้าย Big Bike ของพี่แมนด้วยความโมโห?
เมื่อพี่แมนขับรถมาส่งถึงบ้าน เชอรี่รีบลง พร้อมกับถอดหมวกกันน็อกส่งคืนให้ทันที และก็ไม่ลืมที่จะพูดขอบคุณ
" ขอบคุณค่ะ"
"อย่าลืมหาอะไรกินเองด้วยล่ะ ไม่ต้องรอไอ้เฟิร์ส มันหรอก เพราะพี่ก็ไม่รู้ว่ามันจะกลับตอนไหน พี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ"
พี่แมนพูด และก็ส่งยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ก่อนขี่รถออกไป
ส่วนเชอรี่ตอบรับคำ และก็มองหน้าพี่แมน จะมายิ้มหวานให้ทำไม? คนยิ่งอยากตัดใจอยู่ แล้วจะตัดใจได้ไหมนะ!
**********************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
- Writer
