ตอนที่ 5
@ ณ บ้านพิพัฒน์พงศ์
"บรืนนนนนน!" เสียงรถมอร์ไซค์ของเฮียเข้ามาจอด
เชอรี่ ที่ยังไม่ยอมนอน นั่งรอเฮียอยู่ข้างล่าง สักพักเฮียก็เดินเข้าบ้านมา
"เฮีย"
"อ้าว! จะ 2 ทุ่มแล้ว ทำไมยังไม่นอนอีก"
"นั่นดิเฮีย นี่ 2 ทุ่มแล้ว ทำไม? เฮียเพิ่งกลับบ้านล่ะ แล้ววันนี้ไปไหนมา ทำไมไม่ยอมบอกน้อง ฝากน้องให้เพื่อนมาส่ง ทำแบบนี้ อยากให้ฟ้องพ่อกับแม่ไหม?"
พูดด้วยความน้อยใจพี่ชาย แต่ก็แอบขู่ด้วยการจะฟ้องพ่อกับแม่ด้วย
" เฮียขอโทษนะน้องสาวตัวเล็ก เฮียผิดไปแล้วน๊า อย่าฟ้องเลยนะ ต่อไปเฮียจะบอกน้องสาวเฮียก่อนนะครับ”
เฮียพูด และก็เดินเข้ามาเอามือมายีหัวเชอรี่อย่างเอ็นดู
"แบบนี้ ตลอดเลย ทำผิดแล้วก็มาขอโทษ ตอนทำไปก็ไม่คิดกันหรอก พวกเด็กม.4 นิสัยไม่ดี"
เชอรี่พูดทำเสียงงอแง เหมือนเด็กที่กำลังงอนพี่ชายอยู่ แต่ก็แอบดีใจที่เฮียมาง้อ
"เฮีย กินอะไรมายังล่ะ"
"น่าร้ากกก! ที่สุดน้องสาวเฮีย เฮียกินมาแล้ว แล้วเราล่ะกินยัง?"
"กินแล้วค่ะ ขืนรอเฮียสิ น้องคงปวดท้อง ..ว่าแต่น้องสาวคนนี้น่ารักกว่าสาวของเฮียหรือเปล่าล่ะ"
"ใครจะมาสู้น้องเฮียได้ ไม่มีทาง น้องสาวของเฮียน่ารักที่สุดเลย"
"ชิ๊ส์!!!! ทำเป็นมาพูดดี หลงสาวแล้วลืมน้องนะ จะจัดการเฮียเลย คอยดู น้องไปนอนแล้วนะ กู้ดไนท์ค่ะ"
#เช้าวันใหม่
@ โรงเรียน MFC
"จ๊อกแจ๊ก ๆ" เสียงซุบซิบ พูดคุยของนักเรียน เสียงยังกับนกกระจอกแตกรัง
ตอนนี้ เป็นชั่วโมงกิจกรรมชมรม ซึ่งเป็นกิจกรรมที่นักเรียนทุกระดับชั้น เลือกที่จะเข้าเรียนชมรมได้อย่างเสรี และทำให้นักเรียนทุกระดับชั้น สามารถเรียนร่วมกัน หากเลือกอยู่ชมรมเดียวกัน
" เลือกชมรมอะไร ดีล่ะพวกแก" เชอรี่เอ่ยถามเพื่อน
" เลือกชมรมเดียวกันกับเฮียสุดหล่อของกวางดีกว่า"
" เออ.. เห็นด้วย ฉันว่าก็ดีนะ" เมย์พูดสนับสนุน
" ไม่ดีกว่า เฮียคงอยู่ชมรมว่ายน้ำ และพี่แมนก็คงอยู่ชมรมเดียวกันกับเฮีย และฉันคิดว่า..พวกสาว ๆ คงตามไปอยู่กันเยอะแยะ น่ารำคาญจะตาย อีกอย่างนะ ถ้าฉันใส่ชุดว่ายน้ำ ฉันอายพี่แมนน่ะ [แบนเป็นกระดานโต้คลื่นอย่างนี้] "
" จ้าเพื่อน แล้วทีนี้จะเลือกชมรมอะไรดีล่ะ..คิดซิ"
" ชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติไหมพวกแก เผื่อว่า..จะได้ทำประโยชน์อะไรได้บ้าง บางทีอาจจะได้ไปปลูกป่าก็ได้นะ พวกแกว่าไง" เชอรี่เสนอขึ้น เพราะอย่างน้อยก็ดีกว่าชมรมว่ายน้ำนั่นแน่นอน
"ก็ได้นะ/ เออเห็นด้วย"
"ในเมื่อมติเป็นเอกฉันท์ งั้นพวกเรารีบไปสมัครเข้าชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติกัน"
จากนั้น นักเรียนทุกคนต่างก็ไปเข้าชมรมที่ตัวเองได้เลือกไว้ และเป็นไปตามที่เชอรี่พูดและคาดการณ์ไว้ พี่แมนกับเฮีย และกลุ่มเพื่อนแก๊งเฮีย อยู่ชมรมว่ายน้ำ และ ส่วนสาว ๆ ตามไปอยู่เพียบ [สรุปชมรมแตก] จนอาจารย์ ต้องกำหนดจำนวนคนที่จะเข้าชมรมนั้น
"แก ๆ นั่น พี่แมนนี่ กับสาวคนไหนอีกนะ พี่แมนเปลี่ยนควงไม่ซ้ำหน้า ทุกวันเลย" เมย์เอ่ยทักขึ้น
" เออ! 365 วัน ก็ 365 คน ใช้ผู้หญิงเปลือกมาก ..พี่แมนเจ้าชู้กว่าเฮียอีกนะ"
เชอรี่ก็เห็นด้วยกับที่เมย์พูดเหมือน และก็ทำหน้าเซ็ง ๆ
[อย่าให้นังเชอรี่ คนนี้สวยขึ้นมาเชียวนะ แม้แต่หางตาเชอรี่ก็จะไม่มองพี่แมนเลย คอยดูนะ เห็นเราเป็นแค่เด็กน้อย เชอะ! แต่จะว่าไปความจริงตอนนี้ กลับตรงกันข้ามเลย แค่หางตาพี่แมน ก็ยังไม่มองเราเลยจริง ๆ เศร้ามาก]
#ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
วันนี้ เชอรี่ ต้องกลับช้า เพราะหลังเลิกเรียน ต้องทำเวรประจำวันในตอนเย็นด้วย
เฮียเลยบอกให้ไปรอที่โต๊ะม้านั่ง ซึ่งเป็นโต๊ะประจำกลุ่มของแก๊งเฮีย แต่ก่อนที่เชอรี่จะเดินไปถึงโต๊ะนั่น
สายตาเจ้ากรรม ก็ดันเห็นพี่แมน กับนักเรียนสาวคนไหนของเค้าก็ไม่รู้ ยืนแอบจู๋จี๋กันอยู่ตรงมุมตึกไม่ได้จู๋จี๋กันธรรมดานะ บอกฝ่ายปกครองเลยดีไม๊!
กำลังยืนแลกน้ำลายกันอย่างนัว แล้วนั่นเหมือนกับพี่แมนกำลังจะถกกระโปรงของนักเรียนหญิงคนนั้นขึ้น
[นี่! เชอรี่ ไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? และนี่มันก็ในโรงเรียนนะเฟ้ย! เฮ้ย! ถ้าฝ่ายปกครองมาเจอคงได้เป็นเรื่องใหญ่แน่]
ก่อนที่เชอรี่ จะเห็นอะไรไปมากกว่านี้ เชอรี่เลยรีบเดินเลี่ยงไปทางอื่นทันที
[ไม่อยากจะเชื่อเลย ทำไมทั้งคู่ถึงได้กล้าทำอะไรแบบนี้ในโรงเรียนด้วย.. อึ้ยยยยยย!! ขยะแขยง เชอรี่ พึมพำคนเดียว]
จากนั้น เชอรี่ ก็มารอเฮีย ที่โต๊ะม้านั่ง แต่ก็ยังนึกถึงเหตุการณ์ที่เห็นเมื่อครู่นี้ เพราะภาพมันติดตา ป่านนี้คงจะ...
[ไม่ๆๆ อย่าคิดทะลึ่งเชียวนะเชอรี่ ไลน์หาเฮียดีกว่า]
Cherry : เฮียทำไมช้าอีกแล้ว จะมืดแล้วน๊า
First : กำลังไป รออีก 10 นาที นะน้องรัก
บรรยากาศในโรงเรียน เวลาไม่มีนักเรียน ก็เงียบเหงาเหมือนกันเนอะ เชอรี่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
"ว่าไงสาวน้อย" เสียงพี่แมน เดินมาพร้อมกับนักเรียนสาวคนนั้น
"โอ๊ะ! ตกใจหมด ทำไมมาเงียบ ๆ" เชอรี่ถึงกับสะดุ้งโหยง
"ขวัญอ่อนนะเรา พี่ก็เรียกอยู่นี่ไง"
"อืม.. เสร็จกันแล้วเหรอ อุบ!" บ้าจริงนี่เธอเผลอพูดอะไรออกไปนะ เชอรี่ รีบเอามือมาปิดปากตัวเอง
"เสร็จแล้ว" พี่แมนตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย
เชอรี่ค่อย ๆ หันไปมองนักเรียนหญิงคนนั้น เฮ้ย!! นี่มัน เด็กห้อง 1/5 นี่นา อายุก็คงเท่ากับเธอสิ
[แหม! แหม! แหม! เห็นต่อหน้าคนอื่นเห็น ทำใส ๆ ไร้เดียงสา อ่อนต่อโลก ที่แท้ก็ไวไฟ]
" พี่แมนคะ รถที่บ้านมารับแล้ว กลับก่อนนะคะ บายค่ะ แล้วเจอกันอีกนะคะ"
"ครับ"
ทำไมเธอต้องมาเห็นฉากรักของอีพี่แมนตลอดด้วย เจ็บจี้ด ๆ เลยเรา
" เดี๋ยวพี่นั่งรอไอ้เฟิร์สเป็นเพื่อนนะ "
พี่แมนเอ่ยขึ้น แต่เราไม่ตอบ ไม่อยากคุยด้วย โกรธอยู่ งอนอยู่ อ๊ะ! เชอรี่ นี่พี่แมนเขาคงรู้หรอกนะ เรียกสติกลับมาก่อนดีไหม?
"เชอรี! เชอรี่! เป็นอะไร นั่งเหม่อ พี่เรียกตั้งหลายครั้ง"
"เปล่าเป็นอะไรสักหน่อยนี่"
และพอดีกับเฮียขับรถมาจอดที่หน้าโต๊ะม้านั่ง
"ขอบใจมากเพื่อน ที่นั่งเป็นเพื่อนน้องกู"
" เออ..ไม่เป็นไรเพื่อน น้องมึงก็เหมือนน้องกูแหละ"
" กลับบ้านเถอะเฮีย"
เชอรี่ยิ่งได้ยินประโยคนี้ซ้ำ ๆ ก็รู้สึกหดหู่ใจ พี่แมนเห็นเชอรี่เป็นแค่เพียงน้องสาวของเพื่อนเท่านั้นเอง
*********************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ