Nagpatuloy na sa pagmamaneho si Max at habang nasa byahe, pinanood ko ang mga balita kung saan nakalagay sa telebisyon ang aking mukha at sinasabing pinaghahanap ako ng awtoridad dahil sa nasangkot ako sa kaso ni Genro. Hindi ako matigil sa kakaiyak dahil sa nalaman kong iyon.
Nang makarating kami sa bahay, pakiramdam ko ay sobrang bagal ng aking katawan habang papasok ako sa loob.
“Kumain ka na at kailangan mo ng lakas,” sabi sa akin ni Max habang nasa hapagkainan kami. Hindi ko magawang galawin ang nakahain na pagkain kahit gano pa kasarap ito sa aking pang-amoy dahil sa natuklasan ko.
Pinilit ko na lang kumain kahit na wala akong gana ng sandaling iyon. Hindi ko magawang salapin ang sarap ng pagkain ngunit nagawa kong ubusin ito.
“Pagkatapos mong magpababa ng pagkain ay maglinis
