YOUNG INTRUDER 3: KIT YUCHENGCO

Promise

[Athena's]

Matutulog na sana ako pero tumunog ang phone ko para sa isang message galing kay Yumi. Nang tingnan ko ang sinend niya ay picture iyon ni Kit na nakasakay sa kabayo! Napasinghap ako at agad na napabangon. Dahil sa ginagawa niya ay mas lalo ko lang naiisip ang batang ‘yon!

Magrereply na sana ako sa kanya pero nakita kong may follow up message na kaagad siya. Kumunot ang noo ko nang mabasa ang sinabi niya.

Mayumi Lao:

He can also be a model, Athena. If I were you, I would offer him to be a model.

Mabilis na nag-type ako ng reply para sa kanya.

Me:

Shut the hell up, Yumi. Ni hindi ko nga sigurado kung natatandaan niya pa ako!

Dahil online siya ay tuloy-tuloy ang pagpapalitan namin ng chat.

Mayumi Lao:

Ano naman ngayon kung natatandaan ka pa niya? ‘Wag mong sabihin sa akin na pati ang itsura ng ano niya ay natatandaan mo pa, Athena? Iba na ‘yan!

My jaw immediately dropped after reading Yumi’s reply.

“This girl really lost her shìt after dating my cousin!” gigil na bulalas ko habang nagtatype ng reply sa kanya.

Me:

Shut up, Yumi. Wala akong balak na kuhanin siyang model. Isa pa, hindi ako sasama sa Cagayan de Oro!

Napairap ako matapos i-send ang reply ko sa kanya. Bumalik ako sa paghiga at ipinikit ang mga mata pero muling tumunog ang phone ko kaya bumuntonghinga ako at dumilat para tingnan kung ano na naman kaya ang nireply ni Yumi sa akin. Pero sa pagtataka ko ay hindi reply ni Yumi ang nakita ko kundi isang notification na may nag-add sa akin sa isang social media account ko!

I almost stopped breathing while reading the name that appeared in my notification bar!

Kit Yuchengco sent you a friend request!

“Shìt!” mahinang mura ko nang makita ang profile niya. Parang bula na naglaho ang antok ko dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa friend request na sinend niya sa akin.

“He probably saw me trying to send him a friend request earlier!” inis na bulalas ko habang kulang na lang ay sabunutan ang sarili dahil sa pagkakamaling ‘yon.

Ilang beses pa akong napatitig sa profile niya bago ko nagawang mag-scroll. Ang unang video na nakita ko ay isang video niya na naka-pin sa profile niya.

After hesitating for a couple of minutes, I started playing the video. Kit was playing a guitar and he was playing a song that was so familiar to me.

Hindi ko na namalayan na habang nakatitig ako sa video niya ay unti-unting bumabalik sa isip ko ang mga nangyari sa pagitan namin noon…

Hindi ko akalain na dahil sinabi ko sa Tita Lydia ko na nag-enjoy ako sa pagsama sa kanya sa community welfare na ginanap sa Cebu noong nakaraang taon ay isasama niya ulit ako sa pagbalik doon.

Ilang beses na akong tumanggi dahil pagod na pagod ako sa school at gusto kong magpahinga sa dalawang linggong semestral break namin. Pero ang sabi niya ay dapat daw ay masanay na ako sa mga ganitong events dahil sa pinili kong kurso. Gusto kong sabihin sa kanya na katulad niya ay hindi naman dito ang focused ng pinag-aaralan ko. She’s a general practitioner and I am studying to become a dermatologist. Hindi ko alam kung bakit gustong-gusto niya akong isama sa mga ganitong activity samantalang alam naman niya na hindi madali ang pumasok sa isang medical school.

Hindi niya ako tinigilan sa kakatawag kaya kalaunan ay napapayag na niya akong sumama sa kanya pabalik sa Cebu.

Kung noong nakaraang taon ay puro kabataan ang halos nakasalamuha namin, ngayong taon ay puro matatanda naman.

“Ano po ‘yon, Lola? Pwede po bang tagalugin n’yo?” kunot ang noong tanong ko sa isang matandang babae na lumapit sa akin. Kasalukuyan kaming nasa isang feeding program sa isang barangay dito sa Cebu. Kada araw ay iba-iba ang activity. Bukas ay libreng gamutan naman dahil hindi lang mga doktor ang kasama namin ngayon. Meron ding mga dentista na magbibigay ng free consultations sa mga residente dito.

Pero sa halip na magsalita ng tagalog ay salitang Cebuano pa rin ang gamit ng matanda at nilakasan niya pa ang pagsasalita kaya halos mapalingon na sa amin ang lahat ng tao sa gymnasium ng school kung saan isinasagawa ang feeding program.

“Sorry po, Lola. Hindi ko po talaga kayo maintindihan. Ituro n’yo na lang po kung alin ang gusto n’yo sa mga pagkain dito,” sambit ko at saka tinuro sa kanya ang mga pagkain sa harapan. Umiling siya at nagsalita na naman kaya hindi ko ulit naintindihan ang sinasabi niya. “Lola, hindi ko po talaga–”

“She was asking if you have plain water instead of juice…”

Natigil ako sa pagtatanong sa matanda nang may lalaking nagsalita sa gilid ko. Paglingon ko ay napasinghap ako at halos hindi pa nakilala ang batang lalaki na nakatingin sa akin.

Hindi ko tuloy napigilan na suyurin siya ng tingin mula ulo hanggang paa.

Isang taon lang ay ang laki na kaagad ng itinaas niya at ibang-iba na ang built ng katawan. He doesn’t look like the little boy who just got circumcised last year! Isang taon lang ang nakalipas pero mukhang nagbinata na kaagad!

Nang makita niya ang ginawa kong paninitig sa kanya ay napahawak pa siya sa gitna ng mga hita niya kaya pakiramdam ko tuloy ay nabasa niya ang kung anong nasa isip ko.

“It’s healed,” sambit niya kaya mas lalo akong natigilan at hindi mapigilang mapatitig sa mukha niya. Tumaas ang kilay ko.

“Huh?” tanong ko. Tumagilid ang ulo niya at saka pinaliwanag ang ibig niyang sabihin.

“Yung tuli ko. It’s healed…” sambit niya na para bang sinadya niyang sa akin lang iparinig dahil inilapit niya pa ng bahagya ang bibig sa akin!

Hindi tuloy ako nakagalaw at nakapagsalita. Nakita kong kumuha siya ng plastic cup at nagsalin ng tubig mula sa jug at inabot sa matandang babae na nagtatanong sa akin kanina.

Sa buong feeding program ay hindi umalis si Kit sa gymnasium. Tumulong siya sa mga kasama namin sa pag-assist at pagbibigay ng mga pagkain sa mga matatanda. Nang matapos ay dumating ang Kapitan ng barangay at isa si Kit sa mga pinakilala nito na volunteer para sa community welfare na gaganapin ngayong linggo.

Kaya kahit na naiilang akong makipag-usap sana sa kanya ay wala akong choice dahil hindi naman ako nakakaintindi ng salita nila kaya convenient para sa akin na nasa malapit siya para kapag hindi ko naiintindihan ang mga sinasabi ay siya ang nakikipag-usap.

Kaya nang may isang lalaki na lumapit sa akin ay tinawag ko siya para siya ang kumausap.

“Is he asking about the schedule of the consultations tomorrow?” mahinang tanong ko kay Kit dahil parang tungkol sa akin ang tanong ng lalaki dahil tingin siya nang tingin sa akin. Hindi nagsalita si Kit at nagpatuloy lang sa pakikipag-usap sa lalaki.

Nawala lang ang tingin ko sa kanila nang kalabitin ako ng isang batang babaeng volunteer na mukhang kaedaran lang ni Kit.

“May uyab ka na, Ma’am?” tanong niya sa akin. Kumunot ang noo ko dahil hindi ko naintindihan ang term na sinabi niya.

“Uyab?” tanong ko. Tumango siya. “Ano ba ‘yon?” hindi ko napigilang usisa.

“Sorry, Ma’am. Hindi ka nga pala nakakaintindi ng salita namin,” nahihiyang sambit niya bago nagpatuloy. “Uyab is like a lover. A boyfriend…” paliwanag niya. Umiling ako.

“No. I don’t have a boyfriend,” sagot ko at saka kumunot ang noo nang makitang napatingin siya sa gawi nila Kit at ng lalaking kausap nito. “Bakit?” curious na usisa ko. Binalik niya ang tingin sa akin pero nakakunot pa rin ang noo.

“Bakit sabi ni Kit ay meron kang boyfriend?” sambit niya.

“Huh?” natatawang bulalas ko. “Wala ah…” naiiling na sambit ko. Sa sobrang hirap mag-aral ng medicine ay parang imposibleng maisingit ko pa ang pagboboyfriend!

“Kakasabi niya lang sa kausap niya, Ma’am. Na may boyfriend ka na…” pagpapatuloy niya. Napatingin ako sa gawi nila Kit at nakita kong umalis na ang lalaking kausap niya. Nagpaalam na ang babaeng volunteer na lumapit sa akin dahil may tumawag sa kanya na matanda. Tumango lang ako sa kanya at binalik ang tingin sa gawi ni Kit.

Hinintay ko siyang lumapit sa gawi ko para usisain ang napag-usapan nila ng lalaki.

“What did he say?” tanong ko. Umiling siya. Tumaas ang kilay ko. Nagkibit balikat lang siya at hindi na nagsalita ulit.

Tsk! Wala daw sinabi pero ang tagal nilang nag-usap!

Sa isang linggo na pag volunteer ni Kit sa community welfare ay halos siya lang ang nakakausap ko sa mga kasama niyang volunteer.

Nang araw na natapos ang community welfare ay niyaya niya akong mamasyal. Tumanggi ako dahil alam kong hindi naman ako papayagan ni Tita. Kaya nagulat ako noong nasa hotel na kami at sinabi sa akin ni Tita na nasa lobby si Kit at naghihintay sa akin. Nagtataka ako habang nakatingin sa kanya pero umiling lang siya.

“Okay lang 'yan, Athena. Hindi kita isusumbong sa Daddy mo. And Kit's family is well known here in Cebu,” sambit niya at saka humikab na parang pagod na pagod na. Tumingin siya sa suot na relo bago muling binalik ang tingin sa akin. “Ang paalam ni Kit ay sa Ayala Business Park lang naman daw kayo. Just be here before 10:00 PM,” bilin niya pa bago ako tinalikuran para pumasok na sa suite na inookupa niya.

Pagdating ko sa lobby ay naabutan ko nga si Kit doon na naghihintay sa akin. Naglakad ako palapit sa kanya at agad siyang kinausap.

“I'm tired, Kit. Maaga pa ang flight namin bukas pabalik sa Manila—”

“Your Tita said she isn't sure if you will be back here next year,” sambit niya. Seryosong-seryoso ang ekspresyon sa mukha niya habang nakatitig sa akin.

“Hindi na nga siguro. Magiging busy na ako sa med school next year kaya hindi na ako makakasama sa susunod na community welfare nila,” sambit ko. Ilang sandaling nakatitig siya sa akin kaya kumunot ang noo ko. “Bakit? Are you going to miss me?” nakangising biro ko pa dahil seryosong-seryoso talaga ang mukha niya.

“That's for sure,” diretsong sagot niya at tinitigan ako ng seryoso. Unti-unting nawala ang ngisi ko at napalunok ng mabagal. Hindi ko maintindihan kung bakit may kakaiba palagi sa paraan ng paninitig niya sa akin. Tumikhim ako at muling ngumisi sa kanya.

“Kit, bata ka pa. I'm a decade older than you. What you are feeling for me is just an infatuation—”

“What I am feeling for you is up to me to decide, Athena,” mabilis na pigil niya sa sinasabi ko. “Let's go to my place. I'll give you something,” sambit niya at saka gulat na gulat ako nang hawakan niya ang kamay ko at basta na lang na hinila palabas sa hotel!

Inabot niya sa akin ang isang helmet matapos niyang isuot ang sa kanya. Hindi ako agad nakakilos kaya kinuha niya ulit sa akin ang helmet at siya na mismo ang nagsuot sa akin.

Sumakay siya sa motor niya at saka inalalayan ako sa pag-angkas sa likuran.

Hindi naman nagtagal ang byahe namin dahil hindi naman kalayuan ang lugar na sinasabi niya sa hotel kung saan kami tumutuloy dito sa Cebu.

We reached the Cebu Park District and went to The Alcoves where his condo was located.

“Let's go to my unit—”

“No! I'll just wait for you here in the lobby,” mabilis na tanggi ko nang yayain niya pa ako sa pag-akyat sa kung nasaan ang condo unit niya. I even caught him smirking. Agad na nag-init ang mga pisngi ko at hindi ko alam kung bakit!

Hinawi ko ang kamay niya na nakahawak sa akin bago tuloy-tuloy na naglakad para umupo sa waiting area sa lobby. Hindi ko na siya nilingon ulit at basta na lang umupo doon. Ni hindi ko alam kung bakit pa ako sumama sa kanya dito!

Pagbalik niya sa lobby ay niyaya ko na kaagad siya na umalis. Hindi naman siya nagreklamo at hinatid ako pabalik sa hotel.

Pagbaba ko sa motor niya ay mabilis ang kilos na hinubad ko ang helmet at binalik sa kanya.

“I'll go ahead—”

Hindi ko na naituloy ang gagawin kong mabilis na pagtalikod sa kanya dahil hinawakan na kaagad niya ang braso ko. Mabilis na pumalag ako dahil isipin ko pa lang na sumasama ako sa kanya kahit na alam kong sobrang layo ng agwat ng edad naming dalawa ay parang gusto ko nang kwestyunin ang pag-iisip ko.

Kung hindi ako nasisiraan ng ulo ay ano naman itong ginagawa ko at sumasama ako sa isang eleven years old na bata na obvious na may gusto sa akin?!

“Kit, babalik na ako sa suite ko—”

“Take this recorder with you,” sambit niya at saka bumaba ang hawak sa kamay ko. Kumunot ang noo ko nang makitang may nilagay siyang isang maliit na digital recorder sa kamay ko. Nang umangat ang tingin ko sa kanya ay agad na nagpaliwanag siya. “Listen to that song and don't ever forget me…” sambit niya. Binitawan niya ang kamay ko at gumalaw para isuot ang helmet. Pero agad na hinubad niya ulit iyon at humakbang palapit sa akin.

Gulat na gulat ako nang tuloy-tuloy ang hakbang niya at sa isang iglap lang ay napapikit ako dahil sa paglapit ng mukha niya sa akin!

“Until we meet again, Athena…” sambit niya matapos ang ginawang pagnanakaw ng halik sa mga labi ko! “I promise to make you mine if we see each other again…” tuloy-tuloy na sambit niya pa.

Nang dumilat ako ay hindi nakaligtas sa paningin ko ang pilyong ngisi niya bago isinuot muli ang helmet at sumakay sa motor niya!

“H-hoy!” saway ko sa ginawa niyang basta na lang paghalik sa akin na halos ako lang yata ang nakarinig dahil masyado akong nawindang sa ginawa niya!

Mabilis ang ginawa kong paghagis sa phone ko nang maalala ang mga pangyayari sa pagitan namin ni Kit sa nakaraan.

Nang maalala ang ginawa niyang pag-send sa akin ng friend request ay agad kong kinuha ang phone ko at agad na pinindot ang ignore button at muling hinagis ang phone ko sa ibabaw ng kama.

“No way! Hindi ako sasama sa Cagayan de Oro! There's no way we will see each other again, Kit! No way!” umiiling na bulalas ko at pilit na ipinikit ang mga mata para matulog.