His Suffering Wife

Chapter 6: Anxiety

WHEN I WAKE UP IN THE MORNING. . 6 o'clock pa lang agad na akong naligo para makapag-ayos na. Kailangan ko pang asikasuhin si Ramcess. He had works to do in his office.

Habang naliligo pumasok sa isip ko ang nangyari sa akin. Mabuti na lang at naging maganda naman unang bungad namin ni Ramcess noong una. Na-turn-off lang ako sa pagiging hambog niya. I never did imagine that I will encounter him that way. He was an officers and son of the CEO in the Academy.

While, I'm just a simple girl who always chase him, adore him. Kahit masama ang ugali niya at disiplinado ng kanyang mga magulang pero hindi ko ipagkakailang. May mabuti rin siyang puso.

Nasaktan lang ako noong mga panahong nagawa niya akong ihulog sa patibong. Kaya nagawa ko ang isang bagay na pinaka-ayaw niya. Ito ay ang magpapakasal siya sa akin. This is only a force marriage pero wala siyang magagawa kundi ang matali siya sa akin. Because he doesn't have any choice.

After I take a bath. Agad akong nagbihis ng isang puting t-shirt at isang soft pajamas. This is my attire, since hindi naman ako mahilig mag-shorts o kahit magsuot ng sexy na damit. Nasa bahay lang naman ako.

Kaya para saan pa itong pagpasexy ko kung hindi naman nakikita ni Ramcess iyon. Iba ang nakikita ng mga mata Niya pagdating sa akin. He hate me from the bottom of his heart.

Pagkababa ko ng kuwarto. Nadaanan ko ang kuwarto ni Ramcess. Dinikit ko agad ang tenga ko sa pinto. Nagbabakasaling may marinig ako. Ngunit tahimik lang ito. After that, I went downstairs just to do my every morning doings.

Nagluto ako ng masarap na breakfast. I made hotdogs with cheese. Nagluto rin ako ng omelet saka ham. Gumawa rin ako ng fried rice. Hindi naman mahilig sa kape si Ramcess kaya gumawa na lang ako ng lemon juice for his breakfast.

Nang matapos ako sa ginagawa. Napangiti ako nang tagumpay. Finally, I'm done preparing our food. Dahil hindi pa naman lumalabas si Ram. Nang ganito ka aga. Mostly 10AM siya gumigising but right now it's too early. 8 o'clock pa lang naman. Kaya siguro tahimik sa kuwarto niya dahil tulog pa siya.

I need to wait a couple of minutes bago siya bumababa. Inaayos ko na muna ang living room. I clean everything that it missed. May nabasag pa lang flower vase kagabi dahil sa pagtulak niya sa akin. Nasagi ito ng kamay ko. Mabilis ko itong nilinis. Nadaplisan pa ng konti ang daliri ko.

"Aray!" Kinagat ko ang pang-ibabang labi. Buti na lang maliit lang ang sugat.

Mabilis akong pumunta ng sink para hugasan ang nadaplisan. After that, I put a bondaid.

Nanood muna ako ng television bago ko nakita si Ram na bumababa ng hagdanan. Naka suot na siya ng pang office suit. May dala siyang suitcase sa kanang kamay habang may katawagan sa kabila.

"I'm coming. I'll be there at exactly ten thirty," anas nito habang pababa.

Agad akong tumayo sa sofa para salubungin siya. Hindi man lang niya ako tiningnan maski konti dire-diretso lang siyang naglakad na para bang hindi ako nakikitang palapit.

"Ram... I prepare your breakfast. Kumain ka na muna bago ka aalis," saad ko. Akmang kukunin ko sana ang suitcase niyang dala para ako na ang maglagay sa kanyang sasakyan ngunit nilayo niya ito sa akin saka mas nagpatuloy sa pagkalakad pa labas na para bang hindi ako narinig.

"You need to cancel some of my meetings mayroon akong pupuntahan ngayong importante."

Nakasunod lang ako sa kanya sa likuran. Mukhang katawagan niya ang secretary niya.

"Ram... nagluto ako para sa'yo." Hindi pa rin ako nawalan ng pag-asa na yayain siyang kumain.

"Set a meetings to Mr. Yamashita. We need to talk our new projects." Hindi niya pa rin ako pinapansin.

"Mainit pa iyong ulam. Kumain ka muna. Nakakagutom sa trabaho ang walang kai----"

"Will you fvcking shut up!" Biglang harap niya sa akin. Nangangalaiti sa galit ang mga mata niya. "Can you see? I have calls. Nagmadali ako! At sino'ng may sabi sa'yong magluto ka para sa akin?!"

I step back. Pakiramdam ko tumatagos ang sigaw niya sa akin. Kahit na ganoon, hindi pa rin ako nagpatinag. Mas tinapangan ko pa ang sarili.

"A-ayaw ko lang magutom ka..K-Kumain ka muna bago----"

"Hindi ako kakain kaya huwag ka nang mag-abala na magluto. Baka nilagyan mo pa ng lason ang pagkain na hinanda mo," he grith. Binababa niya ang cellphone para ipasok sa bulsa.

"Hindi ako ganoong tao. Bakit naman kita lalasunin? Kahit konti. Kumain ka na muna----"

"I said, I don't want to eat your disgusting food! Leave me alone, you ugly s**t! Itapon mo sa basura iyang niluluto mo!"

Napamaang ako sa pagtawag niya sa aking 'ugly s**t'. Sanay naman akong minumura niya at tinatawag na kahit ano, pero para sa akin masakit pa rin sa pakiramdam na ganito niya ako tratuhin bilang asawa. He look at me as a trash.

Nakatayo na lang ako sa bungangaan ng pinto habang tinitingnan ang sasakyan niyang paalis. Automatic gate lang ito. Nagbubukas lang agad kapag icocontrol niya kaya dire-diretso na lang siyang umalis na wala man lang kahit na pasabi na aalis na siya.

Balisa ang balikat kong bumalik sa loob ng bahay. Nang matingnan ko ang pagkain sa lamesa. Agad ko itong nilapitan.

Another food that I make that he rejected. Simula noong nasa iisang bahay kami nakatira. Hindi ko pa siya nakitang kinakain ang handa kong pagkain. Mostly he is eating outside together with his friends, and girls.

Kapag uuwi siya ng bahay diretso lang siya sa kuwarto. At palaging lasing. Hindi na bago sa akin ang ganitong sistema niya. Sa loob ng isang buwan na pagsasama namin bilang mag-asawa. Magaspang na talaga ang ugali niya noon pa. Mas lumalala lang ngayon. O baka mas pinalala ko lang.

Maybe this is just a started of everything. And this is how I can control my emotions. Gusto ko pa siya makilala kung ano ba talaga ang kahinaan niya. Dahil hindi ko nakita na mahina siya sa paningin ko.

Agad kong tinawagan ang babaeng kakampi ko sa ngayon. Kapag may problema ako. Siya agad ang tatawin ko, para may sasama sa akin sa pagkain ngayong umaga. Sayang lang ang luto ko kapag itatapon lang.

And yes! Ako ang nagluto ako rin ang kakain. Hindi ko naman hayaang pabayaan siya. He's still my husband after all.

"Hello... Who's this? I'm still sleepy. Can you call me back when----"

"Pumunta ka sa bahay namin ni Ramcess. Dito ka na mag-breakfast. I'm waiting." Binababa ko na ang tawag dahil panigurado alam niya naman kung sino ang tumawag sa kanya.

Malakas na lang akong nagbuntong hininga saka ko nilibot ang paningin sa buong bahay. Malawak, maganda ang disenyo pero sobrang tahimik. Walang kaaliwalas man lang. Puro iyak ko ang naririnig ko sa buong bahay na ito. Napa-isip ako kung kailan magtatapos itong pagdudusa ko.

Ano pa kayang hamon ang dadating sa buhay ko kasama si Ramcess ? Dahil sa ngayon. I'm sufferring from my anxiety because of him.