บทที่ 3
1186 Words
พอมาเจอหน้าชายหนุ่มอีกครั้งแน่นอนว่าเธอตกใจแต่ก็เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่ได้สนใจแต่เขาคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เธอมีลูกสาวลูกชายที่น่ารักให้สนใจมากกว่า เธอรับรู้เรื่องราวของเขาจากเพื่อนสนิทก็จริงแต่เธอก็ไม่ได้คิดจะกลับไปยุ่งกับชายหนุ่มเหมือนอดีต ตอนนั้นมันก็เหมือนแค่ป๊อบปี้เลิฟ เขาไม่สนใจก็ยังจะไปตามตื้อเขาอยู่ได้ ชีวิตจริงตอนนี้สำคัญกว่าเยอะ
"กลับมาแย้วค่าาคุงยาย"
"หลานรักของยายกลับมาแล้ว เลอะไอศกรีมหมดเลยลูก ทำไมไม่นั่งทานที่ร้านให้เรียบร้อยล่ะพราว"
"โต๊ะเต็มน่ะค่ะเลยพากลับมาทานบนรถ"
"มีคุณยุงให้นั่งด้วยนะครับ" หนุ่มน้อยรีบแย้งแต่ถูกคนเป็นแม่ปิดปากเอาไว้
"ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่านะครับ พราวพาเด็กๆไปอาบน้ำก่อนนะคะแม่"
"ไปเถอะลูก"
"ป๋อมแป๋ม"
"ใช่แล้วค่ะอาบน้ำแล้วสดชื่น"
"คุณแม่คร๊าบ"
"ว่าไงครับ"
"เมื่อไรคุงพ่อจะกลับมาละครับ พีทกับพั้นธ์รอคุงพ่อทู๊กวันเยย"
"อะ เอ่อ คุณพ่อไปทำงานในที่ที่ไกลมากนะครับ ถ้าคุณพ่อว่างคุณพ่อก็จะกลับมาหาพวกหนูแน่นอนครับ"
"ให้อาตินเป็นคุงพ่อก่อนได้ไหมคะ" ลูกสาวเอ่ยถามเสียงหวาน
"อาตินเป็นคุณอาเป็นคุณพ่อไม่ได้หรอกนะคะ" คนที่ลูกสาวพูดถึงคือตินณภพ ลูกพี่ลูกน้องกับพริ้งพราวซึ่งตินณภพคอยมาดูแลหลานๆอยู่บ่อยครั้ง
"แต่ว่า.."
"แต่ว่าอะไรคะ"
"ถ้าคุณแม่ให้พีทกับพั้นธ์ไปเที่ยวเล่นกับคุณอาตินได้หนึ่งวันจะโอเคไหมคะ"
"โอเคที่ฉุดเยยค่าา"
"โอเคครับ ไปเที่ยวกับอาตินครับ" พริ้งพราวนัดเวลากับตินณภพเรียบร้อย ชายหนุ่มยินดีที่จะพาหลานๆไปเที่ยวในวันหยุด ซึ่งหญิงสาวเองติดธุระจึงต้องฝากให้ตินณภพดูแลทั้งคู่เอง
"ว้าวว มีสัตว์เยอะจังเยย"
"นั่นคือ...จีราฟ"
"ใช่แล้วครับ ยีราฟคอยาวตัวสีอะไรนะครับ"
"สีอะไรน้าา"
"สีเหลืองครับ"
"โอ้โห้ น้องพีทเก่งมากครับ"
"ไปนั่งรถรางกันดีกว่าครับ อาว่าอาคงอุ้มพั้นธ์ตลอดไม่ไหวแน่ๆครับ"
"คิกๆพั้นธ์อ้วน"
"โนค่ะ พั้นธ์ไม่ได้อ้วนนะคะ พั้นธ์แค่กิงได้เยอะ"
"ฮ่าๆ โอเคครับไม่ทะเลาะกันนะครับ" ตินณภพพาเด็กๆเดินชมและเที่ยวเล่นจนครบหมดแล้ว จากนี้ก็เป็นเวลาเติมพลังที่สาวน้อยในอ้อมแขนคนนี้รอคอย เขาพาเด็กๆมารับประทานอาหารที่ร้านอาหารใกล้ๆสวนสัตว์ ชายหนุ่มอ่านชื่อเมนูและให้เด็กๆตัดสินใจเลือกว่าจะทานอะไรดี เด็กๆเลือกมาสี่เมนูซึ่งเขาคิดว่าเด็กๆทานได้จึงสั่งทั้งหมดมาให้ แต่ระหว่างที่รออาหารนั้นน้องพั้นธ์เกิดปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มจึงสาวน้อยไปเขาห้องน้ำโดยกำชับกับหนุ่มน้อยว่าให้รอที่โต๊ะจนกว่าตนจะกลับมา
เด็กเล็กแบบนี้ความอดทนน้อยนิด หนุ่มน้อยคิดว่าผู้เป็นอาพาน้องสาวออกไปนานแล้วจึงอยากจะไปตามหา แต่หนุ่มน้อยไม่ทันระวังวิ่งไปชนพนักงานที่กำลังจะเสริฟ์อาหารให้กับโต๊ะที่ไม่ไกลกันนัก แม้จะเลี่ยงไม่ให้โดนผิวขาวๆอ่อนโยนนั้นได้ แต่หนุ่มน้อยก็ได้รับบาดเจ็บจากการล้มลงขากระแทกพื้น น้องพีทเจ็บมากจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
"ไม่เป็นอะไรนะครับลุงช่วยครับ นะ นี่หนูนั่นเอง"
"คุงยุงง ฮืออ ฮึกๆเจ็บครับ" น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาจากตาดวงน้อยๆ เขารู้สึกเจ็บไปด้วยเลย
"มากับใครครับ เมื่อกี้หนูนั่งที่โต๊ะคนเดียวใช่ไหมครับ"
"คร๊าบ มากับอาตินครับ อะ โอ้ย"
"ท่าทางจะเจ็บเท้า ฉันว่าพาไปโรงพยาบาลดีไหมว่ะไอ้วิน"
"น้องพีท เกิดอะไรขึ้นครับ"
"คุณเป็นผู้ปกครองภาษาอะไรถึงปล่อยให้เด็กอยู่คนเดียวครับ"
"ผมก็ไม่ได้อยากจะทิ้งแกไว้คนเดียวหรอกนะครับ แต่ผมแค่คิดว่าพาน้องพั้นธ์ไปห้องน้ำแปบเดียวแล้วก็จะรีบกลับมา"
"คุณประมาทมากครับ"
"ผมขอบคุณคุณครับที่ช่วยเหลือน้องพีท"
"แกน่าจะมีปัญหาที่ข้อเท้านะ ผมแนะนำให้พาไปโรงพยาบาลครับ"
"ครับ ขอบคุณครับ"
"พีท พีทเจ็บ"
"ไม่เปงไรๆ พีททนได้"
"พีทเก่ง" สาวน้อยโผกอดฝาแฝดที่ตนรัก
"สองคนนี้ดูรักกันดีนะครับ"
"เฉพาะเวลาอย่างนี้แหละครับ ปกติตีกันออกจะบ่อย" ชายหนุ่มพูดไปยิ้มไป เมื่อมาถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็เช็คอาการให้ปรากฎว่าหนุ่มน้อยขาแพง ใช้ยาทาบรรเทาอาการปวดและใช้ผ้าพันลดการอักเสบ
"คุณเป็นอะไรกับเด็กๆเหรอครับ" ชายหนุ่มห้ามความอยากรู้ของตัวเองไม่ได้เลยถามออกไป
"เป็นอาพวกแกน่ะครับ แกอยากมาเที่ยวแต่แม่ของพวกแกไม่ค่อยว่างผมเลยอาสาพามาแทน"
"ใจดีจังเลยนะครับ"
"แน่นอนสิครับ ผมช่วยได้ผมก็ต้องช่วย แม่ของเด็กๆเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงอยู่คนเดียวมันเหนื่อยมากผมรู้ดี อะไรช่วยได้ผมก็ช่วย"
"อะ เอ่อ แล้วพ่อของพวกแกละครับ ขอโทษที่ถามนะครับ"
"เหมือนจะไม่รับผิดชอบมั้งครับ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกบ้านผมรวยแค่หลานสองคนผมดูแลได้สบายๆครับ"
"หมอขอฉีดยาแก้ปวดให้นะครับ"
"ครับ แต่คุณหมอเบามือหน่อยนะครับ ถ้าเจ็บมากผมไม่รับประกันความสงบของที่นี่นะครับ"
"ครับๆ"
"เดี๋ยวครับ ผมว่าผมเข้าไปด้วยดีกว่า ผมฝากหลานสาวหน่อยครับ" ตินณภพฝากหลานสาวให้อัศวินอุ้ม สาวน้อยตัวเบาหวิวอุ้มสบายมาก ผิวขาวแก้มยุ้ยน่ารักชะมัด
"สวัสดีค่ะ หนูชื่ออะไรคะ"
"ชื่อพั้นธ์ค่ะ"
"น่ารักจังเลยครับ หนูดื้อหรือเปล่าเอ่ย"
"โนวว" สาวน้อยส่ายหัวไปมา
"แล้ววันนี้คุณแม่ไปไหนครับ"
"คุงแม่ทำงานน"
"ทำงานยุ่งเลยเหรอครับ"
"ค่ะ คุงแม่งานเยอะม๊ากมาก"
"ละ แล้วคุณพ่อหนูละครับ"
"คุงพ่อไปทำงานค่ะ ทำงานไกลมากกก ไม่ได้เจอเยยค่ะ ถ้าอีกนิดเดียวพั้นธ์จะโป้งๆแล้ว"
"โป้งๆเลยใช่ไหมครับ"
"ค่ะ" สาวน้อยพยักหน้าหงึกๆ
"เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่ดูแลหลานสาวให้ผม"
"ครับ แกน่ารักนะครับ"
"ครับ ใครๆก็หลงรักทั้งนั้นเลย ฟอดด"
"คิกๆ" สาวน้อยหัวเราะคิกคัก
"พวกเราขอแยกตรงนี้เลยแล้วกันนะครับ"
"ครับ"
- Writer
