บทที่12

1088 Words

เมื่อได้รับคำตอบที่ถูกใจจากปรีชา เธอกับคะน้าก็เดินวกกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ทว่าไม่นานร่างของคนสองคนก็ตามมาหลอกหลอน โดยเฉพาะหนึ่งในนั้น ที่วันๆเอาแต่คอยหาเรื่องกันเรื่อย ท่าทางเป็นกันเอง ไหนจะรอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับ ยิ่งทำให้หงุดหงิด มันมักจะเป็นแบบนี้เสมอเลย ที่เขามักจะพูดดี ทำดีกับทุกคนบนโลก ยกเว้นก็แต่เธอ ที่มักจะได้เห็นแต่ด้านร้ายๆ ของเขา! “คุณอินทุอรใช่ไหมคะ ฉันชื่อตรีนุชนะคะ หรือจะเรียกนุชเฉยๆ ก็ได้ คุณสวยจังเลยนะคะ” ไม่นานฝ่ายหญิงก็เป็นฝ่ายเดินตรงเข้ามาทักทายกัน นั่นเลยทำให้เธอต้องหยุดมือที่กำลังลูบแผงคอเจ้าอินทร์ทุ พร้อมๆ กับฝีเท้าของคนตรงหน้าที่หยุดนิ่งอยู่กับที่ เมื่อเห็นว่ามันเริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจ ที่หล่อนเข้าใกล้ตัวมากเกินความจำเป็น ทำดีมากลูกอินทร์ทุ ไว้เดี๋ยวเย็นนี้แม่จะพาออกไปเดินเล่น! หญิงสาวคิด ก่อนจะทำทีมองผ่านทำเหมือนไม่เห็นการมีตัวตนของคนตรงหน้า ภาพนั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD