อีกด้านหนึ่ง
เป็นอีกวันแล้วที่กล้าตะวันต้องรับหน้าที่เดินเอาปิ่นโตมาส่งแม่คนอวดเก่งที่บ้าน ทว่าวันนี้เขากลับต้องตกใจเมื่อพบว่าบ้านทั้งหลังนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างบอบบางของคนที่มักจะยืนมองกันตาขวางให้ได้เห็น จนเมื่อโทรไปสอบถามลูกน้องถึงได้นึกอะไรบางอย่างออก
และภาพที่ได้เห็นตรงหน้าทันทีที่ขับรถมอไซค์มาดูก็ทำให้ความโกรธปะทุขึ้น…
“ดึกป่านนี้แล้วยังมัวทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่!” เสียงตวาดที่ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้คนที่กำลังนั่งพักเอาแรงสะดุ้งสุดตัว กระทั่งเมื่อหันไปมองก็ต้องเชิดหน้าขึ้น ไม่ได้สนใจต่อท่าทีที่ได้เห็นแม้แต่น้อย
“ผมถามไม่ได้ยินรึไง!” เสียงเข้มถามขึ้นอีกหน เมื่อคนตรงหน้าเอาแต่นิ่งเงียบ ไม่ยอมตอบคำถาม
“ไม่มีตารึไง ก็เห็นๆ อยู่ว่าฉันกำลังทำงานตามที่คุณสั่ง!” เออเห็น! แต่ที่เหมือนจะเห็นมากกว่าอะไรทั้งหมดคือความอวดดีที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเธอ และนั่นต่างหากที่มันทำให้เขาต้องนับหนึ่งถึงสิบใ
