Halos hindi ko na napansin ang oras. Literal kasing naging abala ang buong café dahil sa pagdagsa ng mga customer. Mas dumami pa nga ang mga labas-pasok sa paglipas ng mga oras.
Dahil literal na abala talaga ay nakalimutan ko na ang tungkol kay Sebastian. Nangunot pa ang noo ko nang maghagikhikan ang mga staff ng shop na nasa unahan ng counter. Isa ako sa tatlong cashier at maging ang nasa magkabilang gilid ko ay para na ring binudburan ng asin.
Nang sundan ko ng tingin ang tinitingnan nila habang mga nag-a-ala bulate sa kilig, ang palapit sa counter na si Sebastian ang nakita ko. Saka ko pa lang naalala na nagsabi nga pala s'ya na hihintayin n'yang matapos ang shift ko.
Napakurap ako habang nakatingin sa papalapit na lalaki. Alam kong nagsabi s'ya na maghihintay s'ya pero alam ko rin
