แม่ทัพโจวนั่งอยู่ข้างกายของม่านหรงและกำลังสอนนางเขียนอักษร หัวใจของม่านหรงเต้นตึ่กตึ่ก บุรุษกระซิบเบาๆและสั่งสอนนางช้าๆ
“ลากเส้นจากขวาไปทางซ้ายและจากบนลงล่างเช่นนี้ จะได้คำว่าโจวคือสกุลของพวกเรา ข้าจะสอนคำพูดประโยคหนึ่งของสกุลโจว หากเจ้านั้นฝึกหัดมันมิได้ ข้าจะลงทัณฑ์เจ้า “
แม่ทัพโจวสอนนางเขียนอักษรซ้ำๆ และเมื่อนางเริ่มจดจำได้ก็ใช้พัดชี้ลงไปเบาๆ เอ่ยบอกนางขึ้นมา
”ตัวนี้คือชื่อของเจ้าโจวม่านหรง จงฝึกหัดมันเอาไว้เสีย “
ม่านหรงคิดว่าข้อความในแผ่นหนังและกระดาษสานั้นคือข้อความที่ก่นด่านาง นางจึงเร่งคัดให้สวยงามแล้วนำไปเดินไต่ถามคนออกไปทั่ว
”ท่านนายกองเจ้าคะ ข้าขอถามข้อความประโยคนี้ได้หรือไม่เจ้าคะ “
”อ้อ ฝุเหริน ขอข้าดูก่อนนะขอรับ บางคำอาจจะยากจนเกินไป จนข้านั้นอาจมิอาจจะอ่านมันออกมาได้ ท่านต้องไปสอบถามท่านแม่ทัพแล้วนะขอรับ “
นายกองโจวหรือโจวหนานเซิน ขยับกายมาเพื่อชมดูข้อความนั้นให้ชัดๆ
