ดวงใจราม

บทที่2

ตัดภาพมาที่คนตรงหน้า ซึ่งพอได้มาเห็นด้วยตาตัวเองก็ต้องยอมรับว่า ‘เด็กของมารดา’ น่ารัก ตามที่ท่านเคยได้บอกไว้จริง หล่อนดูบอบบางตามคำบอกเล่าไม่ผิดเพี้ยน แต่ก็ไม่ได้ผอมบางจนดูน่าเกียจ สิ่งที่ขัดต่ออารมณ์เห็นจะหนีไม่พ้นท่าทีที่ดูแล้วคงหัวอ่อนไม่เบา เพราะคงไม่มีคนโง่ที่ไหนยอมเดินตามคนที่ตัวเองไม่รู้จักมาง่ายๆ แบบนี้ หากหล่อน ‘ฉลาด’ สักนิดคงรู้จักสอบถามอะไรเพิ่มเติม ไม่ใช่เดินตามผู้ชายหน้าโหดหุ่นโจรต้อยๆ เป็นลูกแบบนี้

“นี่คุณรามครับ” กระทั่งเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงรถ แก้วเจ้าจอมก็จำต้องรีบยกมือขึ้นไหว้ ‘คุณราม’ ของพี่บุญส่ง พร้อมรอยยิ้มหลังจบคำแนะนำ แต่เขากลับทำเพียงพยักหน้ากลับมาให้กันเท่านั้น

เหมือนไม่ได้ยินดียินร้าย ต่อการปรากฏตัวของเธอเท่าไหร่!

‘พี่ราม’ ของคุณป้าฉัตรดูหล่อ และเด็กกว่าในรูปที่เคยเห็นอยู่มากนัก แม้เขาจะดูเย็นชาไปหน่อยก็เถอะ ซึ่งนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เธอได้รับรู้มาก่อนล่วงหน้าแล้วจึงไม่ได้ตกใจอะไรเท่าไหร่กับท่าทีที่เขาแสดงออกต่อกัน... ‘หนูอ้อนไม่ต้องตกใจนะลูก ถ้าพี่เขาจะเย็นชาไปสักนิด ตารามก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว กับป้าเองเขาทำแบบนี้เหมือนกัน’ ขนาดกับแม่แท้ๆ ยังเย็นชาใส่ ก็ไม่แปลกใจเลยถ้าเขาจะทำแบบนั้นกับเธอ หรือคนอื่นๆ

“มาถึงแล้วก็รีบขึ้นรถ ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมาทำเรื่องไร้สาระทั้งวัน!” ไม่ทันจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงเข้มจัดก็เอ่ยขึ้นเหมือนคล้ายว่าจะตำหนิที่เธอยังไม่ยอมพาตัวเองขึ้นมาบนรถเสียที

การทำอะไรช้าๆ ของเธอ ทำให้เขาเสียเวลาที่มีค่าไปสินะ!

“ขอโทษค่ะ” หญิงสาวกล่าวขึ้นเพียงสั้นๆ ก่อนจะรีบพาตัวเองขึ้นมานั่งบนรถข้างคนหน้าดุ พยายามเบียดตัวเข้าหาประตูรถให้ได้มากที่สุด ทว่าท่าทีนั้นยิ่งกลับทำให้คนเห็นถึงกลับหน้าตึง!

กลัวเขา...แต่ไม่ยักกลัวไอ้บุญส่ง!

ช่างเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้...

ปกติแล้วผู้หญิงมักจะชอบเข้าหาเขาด้วยเหตุผลเพียงไม่กี่อย่าง ไม่ให้ท่า ก็อยากลองของ แต่กับคนตรงหน้ากลับแปลกออกไป หล่อนดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะเข้าใกล้เขาเท่าไหร่ จะเป็นเพราะมารยาหรืออะไรก็ไม่อาจทราบได้ แต่ที่รู้คือเขาไม่พอใจที่เห็น!

“จะขยับหนีไปไหนนักหนา นั่งดีๆ ไม่เป็นรึไง!”

เป็นเขาที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอีกครั้ง ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับเข้าไปใกล้คนขี้วิตก แต่วินาทีต่อมาก็ต้องชะงักเมื่อพบเข้ากับกลิ่นหอมอ่อนๆ จากช่อผมสวย ซึ่งแม้จะทำให้รู้สึกผ่อนคลาย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ถึงความผิดปกตินี้ของตัวเอง

ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นที่หอม

ผู้หญิงคนนี้หอมไปทั้งตัว! กลิ่นเธอเหมือนเด็กทารกที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ซึ่งมันแปลกจากผู้หญิงทั่วไปที่ชอบฉีดน้ำหอมจนหอมฟุ่งไปทั่วทั้งตัว ถ้าถามซึ่งไม่มีใครถาม เขาชอบกลิ่นแบบนี้มากกว่า

“ขอโทษค่ะ...คุณราม”

แก้วเจ้าจอมกล่าวขอโทษออกไปอีกครั้ง ก่อนจะพยายามนั่งนิ่งๆ ไม่ขยับไปไหนอีก ราวกลัวคนข้างกายจะรู้สึกรำคาญไปมากกว่าที่เป็นอยู่ แม้จะไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเอง ‘เผลอ’ ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่กล้าพอจะเอ่ยปากถาม พยายามสงบปากสงบคำจนกระทั่งรถคันใหญ่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกมาจากท่ารถ

ส่วนจุดหมายของมันจะเป็นที่ไหนนั้น

ก็สุดแล้วแต่เขาจะพาไปเลย...

คนที่นั่งเกร็งมาตลอดทางเผลอหลับไปตอนที่รถกำลังเลี้ยวเข้ามาในไร่ ทำให้พลาดโอกาสดีๆ ที่จะได้เห็นภาพอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า ซึ่งมันเป็นภาพที่ผู้เป็นเจ้าของตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะอวด หลุมที่เกิดจากฝนที่ตกอย่างหนักตลอดหลายวันที่ผ่านมาทำให้หัวของหล่อนโยกไปมาจนน่าหวาดเสียว เดือดร้อนคนที่ทนมองมาพักใหญ่ต้องขยับไปประคองก่อนจะกดร่างบอบบางให้ค่อยๆ นอนบนตักตัวเอง เพื่อตัดปัญหาเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น

คงไม่ดีเท่าไหร่ถ้าเกิดเด็กเส้นของแม่จะหัวแตกตั้งแต่วันแรกที่มาถึง เขาไม่อยากมีปัญหากับทางนั้น เพราะดูยังไงก็เหมือนจะทั้งรักและเอ็นดู ‘เด็กนี่’ ไม่น้อย ซึ่งพอได้มาเห็นหน้าก็พอจะเข้าใจได้

เธอดูเหมือนเด็ก ทั้งๆ ที่ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว...

เขาพอรู้ประวัติเธอมาบ้างว่าเรียนจบแล้ว ซ้ำเกรดเฉลี่ยที่มารดายกมาอวดนั้นก็ไม่เลวทีเดียว มันบอกให้รู้ว่าเด็กของท่านเก่ง

“จะให้ผมแวะไปส่งคุณอ้อนที่บ้านพักคนงานก่อนดีไหมครับนาย” เป็นบุญส่งที่จำต้องร้องถามขึ้นทำลายความเงียบเพราะนึกสงสารคนบนตักนาย บอบบางไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนั้นไม่รู้ว่าจะทนลำบากทำงานที่นี่ไปได้สักกี่น้ำ เขาพนันเอาว่าไม่น่าจะเกินสามวัน

ที่ทำให้ต้องคิดแบบนั้นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้หญิงมาสมัครงานกับเจ้านายของเขา ซึ่งเจตนาของคนพวกนั้นก็ชัดเจนตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ได้มีความตั้งใจอยากทำงานในสวนในไร่อย่างปากว่า แต่มาเพราะอยากตกถังข้าวสารเป็นนายหญิงของไร่ ซึ่งเขาก็ได้แต่ภาวนากับตัวเองขอให้คนบนตักของนายต่างจากคนพวกนั้น

สักนิดก็ยังดี...

คงดีไม่น้อยถ้าได้เห็นนายตกลงปลงใจกับใครสักคนในช่วงชีวิตนี้ และไม่ว่าคนนั้นที่ว่าจะเป็นใคร มาจากไหน ขอเพียงแค่เธอคือคนที่นายรัก เขาและทุกคนที่นี่ก็พร้อมที่จะรักและให้ความเคารพ