14
“อืม…อืม…มะ…ไม่” เสียงครางนั้นดังมากกว่าเสียงร้องห้ามที่ดังผะแผ่ว อาจะเป็นเพราะสตินึกคิดของอักษราขาดๆ หายๆ เพราะมีห้วงอารมณ์บางอย่างเข้ามาแทนที่ ห้วงปรารถนาที่เธอพยายามจะต่อต้าน ทว่าผลของมันไม่ได้เป็นตามที่อักษราคิดไว้ ปากและลิ้นที่กำลังละเลงอย่างเมามันตรงยอดทรวงอกไม่ร้ายเท่า มือใหญ่ที่เลื่อนต่ำลงมายังใจกลางร่างสาว บดขยี้อัญมณีจนเธอดิ้นเร่า
“อื้อ ไม่…ไม่ อืม…ยะ…อย่า อืม”
ตอนนี้ร่างกายของอักษราปั่นป่วนอย่างหนัก เธอกำลังไม่แน่ใจว่าวินาทีนี้ตนเองต้องการอะไรกันแน่ ระหว่างผลักร่างหนาให้ออกห่าง หรือรั้งเข้าไว้แนบกาย
“โอ๊ย!…เจ็บค่ะ พอ พอค่ะ ฮือ เจ็บ…ฮือ”
ปุณณ์รู้สึกตัวว่า ตนเองกำลังหลงเตลิดไปกับกลิ่นกายสาว ผิวเนื้อเนียนละเอียด ยามที่มือจับต้องไปตรงส่วนใดมันนุ่มเสียจนเขาไม่อยากละห่าง เขาจึงเปลี่ยนความอ่อนโยนที่หลงกระทำเป็นการสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอเนืองๆ
ไม่…เขาต้องไม่หลงใหลสาวใต้ร่างคน
