ใยบัวเดินตามออกมาอย่างว่าง่ายโดยมีใจ๋ยืนรออยู่ข้างตึกเพราะใยบัวไม่อยากให้เพื่อนมาเดือดร้อนด้วย
เดียร์: มึงกล้าดียังไงมายุ่งกับคุณปราน!
ใยบัว: แล้วไง?
เดียร์: มึงก็รู้ว่าคุณปรานมีพวกกูอยู่มึงยังหน้าด้านมายุ่งอีก!
ใยบัว: แล้วไงต่อ?
เดียร์: มึงอย่ามายั่วโมโหกูนะอีใยบัว!
เหมียว: เลิกยุ่งกับคุณปรานซะแล้วพวกเราจะไม่ทำอะไรเธอ เอาเวลาไปเรียนเถอะ
ใยบัว: ฮ่าๆๆๆๆ พวกมึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่ากูไม่เคยคิดเข้าไปยุ่งค่ะ แต่ผู้ชายเค้ามาเองดูสิ โทรมาอีกแล้วเนี่ย
ใยบัวชูโทรศัพท์ที่มีสายโทรเข้าจากชายหนุ่มให้ทั้งสองสาวดูทำให้เดียร์เกิดบันดาลโทษะเข้ามาคว้าโทรศัพท์ของใยบัวแล้วขว้างลงพื้นจนแตกกระจาย
ใยบัว: รุ่นนี้แพงมากนะมีปัญญาชดใช้หรือเปล่า!
เดียร์: โทษฐานที่มึงมายุ่งกับผัวกู!
ใยบัว: ผัวพวกเราค่ะ มึงอย่าเหมาค่ะอีเดียร์
เดียร์: อีใยบัวมึง!!!
เพี๊ยะ!!
แค่เดียร์พุ่งเข้ามาก็ถูใยบัวตบเข้าเต็มแรงจนหน้าสั่น
เพี๊ยะ!!
เมื่อเดียร์หันมาก็ถูกใยบัวตบอีกด้านจนเธอร้องให้เหมียวเข้ามาช่วย แต่เมื่อเหมียวเข้ามาก็ถูกใยบัวถีบเข้าเต็มแรงจนหงายท้องก้นจ้ำเบ้า
เหมียว: โอ้ย!
ใยบัวหันไปหาเดียร์พร้อมกับเดินเข้าไปหาจากนั้นเธอก็เข้าประชิดตัวพร้อมกับจับตัวแล้วเหวี่ยงลงพื้น เดียร์ที่พยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงของใยบัวไม่ได้
ปึก!
ใยบัว: เมื่อกี้มึงขว้างโทรศัพท์กูใช่ไหมอีเดียร์...ไหนดูโทรศัพท์ของมึงหน่อยซิ
เดียร์: อย่ามายุ่งกับของของกูนะอีใยบัว!
ทั้งสองฉุดกระชากกระเป๋าของเดียร์จนทำให้ของในกระเป๋าหล่นกระจายพร้อมทั้งโทรศัพท์ เดียร์ที่พยายามเข้ามาหยิบกับพลาดท่าเพราะใยบัวเตะโทรศัพท์ของเธอไปอีกทาง
เดียร์: มึงจะทำอะไรกูอีใยบัว กูจะฟ้องคุณปราน!!
ใยบัว: หึ! มึงได้ไปฟ้องแน่และกูก็ไม่แคร์ด้วย แต่มึงคงจะใช้เวลานานหน่อยนะกว่าจะพูดได้
ใยบัวกระชากผมของเดียร์แล้วลากมาข้างตึกจากนั้นก็จับโขกกับกำแพงจนเดียร์หัวแตกเลือดไหลออกมา
กรี๊ดดด
เดียร์: กูยอมแล้วฮือๆ ปล่อยกูนะปล่อย!!!
เหมียวที่พยายามลุกขึ้นมาแล้วเข้าไปช่วยก็ถูกใจ๋ที่กลัวเพื่อนเสียท่าเข้ามากระชากหัวแล้วตบเข้าเต็มแรง
ใจ๋: นั่งดูเฉยๆเถอะอีเหมียวระวังจะเจ็บตัวอีกคน!
ใจ๋กระชากหัวเพื่อให้เหมียวดูเพื่อนรักถูกใยบัวตบตีและจับหัวโขกกับกำแพงจนเลือดอาบก็เกิดความกลัวจนร้องไห้ออกมา
เหมียว: พวกกูขอโทษฮึก! ปล่อยพวกกูไปเถอะนะกูจะไม่ยุ่งกับมึงและไม่บอกคุณปรานด้วย!
ใยบัว: ฮ่าๆๆๆ นาทีนี้ต่อให้พวกมึงไปฟ้องคุณปรานกูก็ไม่แคร์!
ใยบัวผลักหัวของเดียร์จนหน้าทิ่มจากนั้นเธอก็เดินมาหยิบโทรศัพท์ของเดียร์แล้วขว้างลงพื้นจนกระจาย
ใยบัว: จำไว้นะกูชื่อใยบัวไม่ใช่อีใยบัว!!
ใจ๋: ไปกันเถอะมึง
เมื่อสองเพื่อนซี้เดินออกไปเหมียวก็รีบเข้ามาช่วยเดียร์ก่อนจะพาไปส่งโรงพยาบาลทันที
ด้านปรานหลังจากที่โทรติดต่อใยบัวไม่ได้ก็เริ่มไม่สบายใจจึงขับรถมาหาเธอที่หอพัก ก่อนจะแอบขึ้นไปเคาะประตูห้องของเธอ...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
แกร๊ก~
ใยบัว: คุณปราน!
ปราน: ปิดเครื่องทำไม ฉันติดต่อเธอไม่ได้เลยพรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้วนะ
ใยบัว: หนูมีปัญหานิดหน่อยค่ะ
ปราน: ปัญหาอะไรใยบัว?
ใยบัว: เข้ามาก่อนก็ได้ค่ะเดี๋ยวมีใครมาเห็น
เมื่อชายหนุ่มเข้ามาก็เห็นซากโทรศัพท์ของใยบัวจึงทำให้ชายหนุ่มตกใจเพราะคิดว่าใยบัวประสบอุบัติเหตุมา
ใยบัว: หนูจะโดนรุมทำร้ายร่างกายค่ะแต่หนูสู้จนตัวเองรอดมาได้
ปราน: ใครทำอะไรเธอใยบัว!
ใยบัว: ก็พวกผู้หญิงของคุณไงคะ! คุณปล่อยให้เค้ามาดักทำร้ายหนูได้ไง! //ฉันทำเสียงโวยวายใส่คุณปรานเพื่อให้คุณปรานรู้ว่าฉันกำลังโมโหอยู่
ปราน: แล้วใครล่ะใยบัวฉันจะจัดการให้ บอกมาใยบัว!
ใยบัว: คุณไม่ต้องจัดการให้หนูหรอก หนูจัดการเค้าไปแล้วดีที่พวกเค้าไม่รุมไม่งั้นหนูคงได้ไปนอนที่โรงพยาบาลแล้ว
ปราน: บอกมาเถอะใยบัว แล้วนี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่าเจ็บตรงไหนไหม
ใยบัว: หนูไม่เป็นอะไรค่ะ
ตืดดดด ตืดดดดด
เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มรีบกดรับสายก่อนจะได้ยินเสียงปลายสายที่ร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้น
?เหมียว: คุณปรานคะตอนนี้เดียร์อยู่โรงพยาบาลค่ะ เดียร์กับเหมียวถูกทำร้ายร่างกายคุณปรานรีบมาเลยนะคะ
?ปราน: พวกเธอเองหรอไปดักทำร้ายใยบัว
?เหมียว: คุณปรานคะแต่ใยบัวทำร้ายพวกเราจนสาหัสนะคะ คุณปรานต้องจัดการให้เหมียวกับเดียร์นะไม่งั้นเหมียวไม่ยอม!
?ปราน: พวกเธอไปสองคน?.... แต่สู้ใยบัวคนเดียวไม่ได้เนี่ยนะ ฉันต้องจัดการยังไงล่ะ นี่ใยบัวเธอกล้ามากนะที่เอาชนะคนสองคนที่จะไปทำร้ายเธอจนสาหัสขนาดนี้ แบบนี้หรอ?
ใยบัวที่ยืนอยู่ถึงกับหัวเราะลั่นจนปลายสายได้ยิน
?เหมียว: นี่คุณปรานอยู่กับมันหรอ!
?ปราน: ใช่ฉันอยู่กับใยบัว เธอไม่ต้องห่วงนะรอให้อาการดีขึ้นฉันจะตามไปจัดการพวกเธอเอง!!
ชายหนุ่มตัดสายทิ้งก่อนจะเดินเข้ามาหาใยบัวพร้อมกับยืนโทรศัพท์ให้ใยบัวดูประวัติการบล็อกเฟสและเบอร์โทรของสาวๆในสต็อก
ใยบัว: ให้หนูดูทำไมคะ
ปราน: ฉันยอมตัดทุกคนออกเพื่อเธอเลยนะ
ใยบัว: เพราะอะไรคะ รักหนูหรือติดใจเซ็กส์ของหนู
ปราน: ฉันรู้สึกดีกับเธอใยบัวเลยอยากพัฒนาความสัมพันธ์ของเรา และก็ยอมรับว่าฉันติดรสชาติเซ็กส์ของเธอจริงๆ ไม่อยากให้เธอไปทำกับใคร
ใยบัว: ตอนนี้คุณปรานต้องการตัวหนูไหมคะ
ปราน: ถ้าบอกว่าใช่เธอจะคิดเท่าไหร่
ใยบัว: ครั้งนี้หนูไม่คิดค่ะ หนูเครียดมาเป็นที่ระบายอารมณ์ให้หนูหน่อย
ปราน: โอ๊ะ!
ใยบัวผลักชายหนุ่มให้นอนลงบนเตียงก่อนจะคลานไปถอดเข็มขัดแล้วดึงกางเกงลงมา
เมื่อริมฝีปากของใยบัวเข้าครอบงำความเป็นชายก็ทำให้ชายหนุ่มครางออกมาจนสุดเสียง
ปราน: เธอทำให้ฉันคลั่งอีกแล้วนะใยบัว ซี๊ดด~
จ๊วบ~
ใยบัวกระตุกยิ้มก่อนจะใช้ลิ้นละเลงเข้าที่เส้นเสียวของชายหนุ่มทำทำชายหนุ่มต้องจิกผมของใยบัวไว้แล้วจับกดลงมา
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
ใยบัวแทบจะตาเหลือกเมื่อความเป็นชายของชายหนุ่มมันพองตัวขึ้นกว่าเดิม
ปราน: อ่าห์~ ใยบัวจ๋า....ไม่ไหวแล้วใยบัว~
ปิ๊ด!
น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเต็มบากของใยบัว ครั้งนี้เธอมีความกล้ามากขึ้นเพราะเธอดูดกลืนจนหมดและไม่มีอาการสะอิดสะเอียนแต่อย่างใด
ใยบัว: เป็นไงบ้างคะคุณปราน
ปราน: มันดีมากเลยใยบัว เธอใช้ปากเก่งมากเลย
ใยบัว: งั้นคุณปรานช่วยใช้ปากให้หนูบ้างสิ!
ใยบัวพูดไปพร้อมกับกัดริมฝีปากเบาๆอย่างยั่งยวน จากนั้นกางเกงตัวจิ๋วก็ถูกถอดออก ใยบัวคลานขึ้นไปนั่งคร่อมบนใบหน้าของชายหนุ่มและปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการกับของสงวนของเธอ
แจ๊ะ!
อ่าห์~
ใยบัว: คุณปราน~
ชายหนุ่มยังคงสะบัดใบหน้าพร้อมกับเม้มดูดอย่างกระหายจนใยบัวต้องเกาะหัวเตียงไว้แน่น
ใยบัว: พอค่ะ! อย่าหนูจะฉี่อ่าห์~
ชายหนุ่มดันใยบัวออกอย่างไวเมื่อน้ำใสไปกำลังพุ่งออกมา เรียกว่าเส้นยาแดงผ่าแปดเลยทีเดียวไม่งั้นฉี่ของใยบัวคงพุ่งเต็มใบหน้าของชายหนุ่มแน่ๆ
ปราน: ฉันไม่ไหวแล้วใยบัว...
ใยบัว: พอค่ะ หนูหายเครียดแล้ว
ปราน: ฮะ! แล้วฉันล่ะใยบัว
ใยบัว: คุณปรานเสร็จก่อนหนูอีกนะคะ
ปราน: หมายถึงตอนนี้เธอดูสิฉันแข็งจนปวดหมดแล้วนะ
ใยบัว: น่าสงสารจัง
ปราน: ใยบัวนะๆๆๆ ช่วยฉันหน่อยนะฉันจ่ายเงินก็ได้ ไม่ไหวแล้วจริงๆ
ใยบัว: งั้นจ่ายค่าโทรศัพท์ให้หนูก็พอค่ะ
ปราน: เอาไปแสนนึงเลยโทรศัพท์ฉันซื้อให้ต่างหาก
ใยบัว: คุณปรานใจดีจังเลยนะคะ
ปราน: อ้อนอีกสิใยบัว ฉันชอบผู้หญิงขี้อ้อน
ใยบัว: คุณปรานขาา~
ปราน: โอ้ย...ใยบัวฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว
ปึก! ปึก! ปึก!
ชายหนุ่มแสดงความรักออกมาได้อย่างดุเดือดจนทั้งสองปลดปล่อยน้ำกันจนเกือบหมดตัว ค่ำคืนนั้นชายหนุ่มเลยต้องนอนสลบอยู่ที่หอพักของใยบัว เพราะชายหนุ่มหมดเรี่ยวแรงกับการกระทำชำเราใยบัวเกือบทั้งคืน