ยอมแล้วทูลหัว [จะร้ายจนกว่าจะรัก]

พยายาม...

เมื่อใยบัวกลับมาถึงห้องเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข่าวสารก่อนจะพบว่าชายหนุ่มแอดเฟสบุ๊คเธอมาพร้อมกับส่งสติกเกอร์ทักทายมา

ใยบัว: เฮ้อออ คนสวยลำบากใจคิกๆๆๆ

หลายวันผ่านไป

ใยบัวยังคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเพราะเธอหลีกเลี่ยงการพบหน้าชายหนุ่มและปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายพยายามตามหาเธออยู่ฝ่ายเดียว

ยุ่ง: อีบัวเมื่อคืนคุณปรานเรียกกูขึ้นไปถามหามึงด้วยนะ

ใยบัว: อืม

ใจ๋: เอ้าอีนี่ไม่ดีใจหรอผู้ชายติดกับแล้ว

ใยบัว: ก็ดีใจแต่กูไม่อยากไปเป็นเด็กเลี้ยงของคุณปราน กูต้องเป็นเมียตัวจริงเท่านั้น!!

ยุ่ง: หนักแน่นดีอีนี่ ฮ่าๆๆๆ

ใจ๋: เล่นตัวมากระวังคุณปรานเทนะมึง

ใยบัว: กูมีวิธีของกูรับรองว่าคุณปรานไปไหนไม่ได้แน่ๆ

ยุ่ง: บอกกูหน่อยกูอยากรู้

ใยบัว: ไม่บอกไว้ถึงเวลากูจะบอกพวกมึงเองค่ะ

ใยบัวนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะหยิบขนมขึ้นมาทานสองเพื่อนซี้ต่างมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมา

บริษัทส่งออก

บี: ไอ้ปรานทำไมน้องใยบัวไม่มาเข้าประชุมด้วยวะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกเราต้องไปดูผลไม้เพื่อส่งให้ลูกค้านะ

ปราน: ไว้กูจะบอกให้

บี: แล้วมึงเป็นห่าอะไรทำหน้าอย่างกับแมวป่วย

ปราน: เปล่าประชุมต่อเถอะ

บี: เออ

ชายหนุ่มนั่งฟังฝ่ายการตลาดอย่างเงียบๆโดยไม่มีคำถามหรือเสียงค้านใดๆออกมา ทำให้หุ่นส่วนหลายๆฝ่ายต่างพากันสงสัย

ติก!

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นใยบัวที่ส่งข้อความมาหาตน

?ใยบัว: วันนี้หนูมีสอบค่ะคงไม่ได้เข้าประชุม รบกวนคุณปรานสรุปรายละเอียดให้หนูอีกทีนะคะ

?ปราน: ถ้างั้นตอนเย็นเจอกันนะ

?ใยบัว: หนูไม่สะดวกค่ะ ส่งมาทางไลน์หรือเมลหนูก็ได้ค่ะ

?ปราน: ใยบัวอาทิตย์หน้าไประยองนะ ต้องไปดูผลไม้ที่จะส่งออก

?ใยบัว: ค่ะ ขอบคุณที่บอกนะคะหนูจะได้เตรียมตัว

เมื่อสิ้นสุดการสนทนาชายหนุ่มก็หันมาสนใจการประชุมอีกครั้ง จนกระทั่งถึงเวลาที่ใยบัวเลิกเรียน ชายหนุ่มมักจะแอบไปดูเธออยู่เป็นประจำเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้มีใคร

เมื่อใยบัวนั่งวินมอไซค์ออกมาชายหนุ่มก็รีบขับรถตามไปจนกระทั้งถึงหอพักของใยบัว เมื่อเห็นว่าใยบัวขึ้นห้องไปแล้วชายหนุ่มก็ขับรถกลับมายังผับของตนเอง

23.00น.

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ปราน: เข้ามา!

ใยบัว: คุณปรานขาาา

น้ำเสียงที่ออดอ้อนพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งทำเอาชายหนุ่มถึงกับต้องรีบเข้ามาประคองตัวของใยบัวไว้

ปราน: ทำไมเมาแบบนี้ฮะใยบัว

ใยบัว: คุณปรานจ๋า~

ปราน: หืม...ใยบัวอย่าอ้อนแบบนี้สิ

ใยบัว: หนูอยากกลับหอแล้วค่ะ...แต่หนูกลับม่ายหวายย

ปราน: จะให้ฉันไปส่งหรือไงล่ะ

ใยบัว: ค่ะ!

ปราน: ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย รอก่อนได้ไหม

ใยบัว: รอนานไหมคะ

ปราน: ไม่เกินชั่วโมงถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะ

ใยบัว: แล้วรอคุณปรานเลิกกับทุกคนนานนน....ไหมคะอึก!

ปราน: ฉัน...ก็พยายามเคลียร์อยู่นะ....เฮ้อออ

ใยบัวเดินมาที่เตียงนอนก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วดึงผ้ามาคลุมโปงพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ามันไส้ การแกล้งเมาในครั้งนี้ทำให้เธอเห็นความพยายามของชายหนุ่มที่กำลังเคลียร์เรื่องผู้หญิงเพื่อให้เธอยอมรับข้อตกลงที่ชายหนุ่มเคยยื่นข้อเสนอไว้

เวลาผ่านไปชายหนุ่มรีบเคลียร์งานจนเสร็จแต่กลับพบว่าใยบัวหลับสนิทไปแล้วตนจึงปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆใยบัว

ปราน: ฝันดีนะใยบัวตัวแสบ

จุ๊บ..

ก่อนวันเดินทาง

แม้ชายหนุ่มจะพยายามตัดพันธะกับสาวๆที่เคยควงเคยเล่นแต่ก็ยิ่งทำให้ตัวแม่อย่างเดียร์เริ่มสงสัยเมื่อเหล่าน้องๆที่ถูกบอกเลิกเข้ามาขอความช่วยเหลือ

เหมียว: คุณปรานมีผู้หญิงคนใหม่หรอเดียร์!

เดียร์: ใช่นะสิ เด็กกว่าพวกเราอีก!

เหมียว: พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะเดียร์

เดียร์: ฉันให้เด็กไปสืบแล้วล่ะรอฟังข่าวถ้ารู้ตัวเราค่อยจัดการมัน

ติก!

เมื่อเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเดียร์ดังขึ้นเธอก็หยิบขึ้นมาเปิดดูก่อนจะมองด้วยสายตาอาฆาต

เดียร์: มึงนี่เองอีใยบัว!

เหมียว: ใยบัว?

เดียร์: อีนี่ไงที่พี่บีพามานั่งด้วย คงอยากได้คุณปรานจนตัวสั่น!

เหมียว: แกจะเอายังไงเดียร์

เดียร์: ได้ที่อยู่กับที่เรียนมันมาแล้วเราไปกันเลยดีกว่า

เหมียว: แล้วถ้าคุณปรานรู้จะทำยังไงเดียร์

เดียร์: ก็ทำให้มันไม่มีปากไปฟ้องสิอีโง่!

เหมียวถึงกับหน้าเสียเมื่อโดนเดียร์ดุด่า เพราะเธอมักจะเป็นลูกไล่ของเดียร์อยู่เสมอ ครั้งแรกที่เธอเจอคุณปรานเธอยอมปล่อยกายให้คุณปรานแต่เมื่อเพื่อนรักอย่างเดียร์เข้ามาเจอก็เลยทำให้เดียร์ยอมไม่ได้ที่จะให้เพื่อนได้ดีกว่า เดียร์จึงพยายามเข้าหาคุณปรานจนสำเร็จ

มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนใยบัวก็เดินลงมาพร้อมกับใจ๋จนมาเจอเข้ากับสองสาวซึ่งใยบัวคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี

เดียร์: นี่เธอ!

เหมียว: เรามีเรื่องต้องคุยกัน!

ใยบัว: มีธุระอะไรคะ?

ใจ๋: นี่มันผู้หญิงของคุณปรานนี่

ใยบัว: อืม!