ยอมแล้วทูลหัว [จะร้ายจนกว่าจะรัก]

คุณปรานไม่อ่อนโยนเลย

วันต่อมา

ใยบัวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองยังนอนอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มเธอจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำและจัดกระเป๋าเดินทางเพื่อไปดูสต๊อกผลไม้ที่จะถูกส่งไปยังประเทศจีน

ปราน: ใยบัว...

ใยบัว: ตื่นแล้วก็ลุกค่ะออกเดินทางกันกี่โมงเดี๋ยวคนอื่นจะรอนานนะ

ปราน: ฉันบอกไอ้บีแล้วให้ออกเดินทางไปกันก่อนเลย เดี๋ยวฉันขับรถตามไปเอง

ใยบัว: อ่าว!

ปราน: ขอนอนอีกชั่วโมงได้ไหม

ใยบัว: งั้นหนูไปหาอะไรกินดีกว่าหิวจะแย่อยู่แล้ว

ปราน: เงินในกระเป๋าฉันหยิบไปได้เลย

ใยบัวเลิกคิ้วขึ้นมามองแต่เธอก็ไม่ได้คิดหยิบไปเพราะเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธออยู่แล้ว

เมื่อกลับขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มตื่นมาใส่เสื้อผ้าแล้วเธอจึงยื่นถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน

ปราน: ใยบัวครับ //ผมวางถุงหมูปิ้งลงแล้วโถมทับตัวเธอไว้ก่อนจะหอมแก้มเธอทั้งสองข้าง

ใยบัว: ไม่เอาแล้ว!!

ปราน: ฉันยังไม่ได้ให้เงินเธอเลยใยบัว ตามข้อตกลงเมื่อคืนนี้

ใยบัว: คุณปรานคะ คุณคิดที่จะจริงจังหรือเปล่า

ปราน: กับเธอฉันจริงจังนะ

ใยบัว: ไม่จริง

ปราน: จริงๆ

ใยบัว: เมื่อวันก่อนหนูไปอ่านบทสัมภาษณ์ของคุณข้าวหอมแม่ของคุณมา เค้าเล่าวีรกรรมของคุณโปรด คุณกับคุณโปรดเหมือนกันมากเลยนะโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง

ปราน: ฮ่าๆๆๆ มันอยู่ในสายเลือด

ใยบัว: เจ้าชู้!

ปราน: แต่สุดท้ายแม่ผมก็คือคนที่คุณพ่อรัก พ่อผมแพ้ผู้หญิงแบบแม่ผม เหมือนที่ผมแพ้คุณไงใยบัว

ใยบัว: หยี๋น้ำเน่าอ่ะ คุณรู้ปะว่าทำไมหนูถึงได้เข้าหาคุณ

ปราน: ทำไมหรอ

ใยบัว: จริงๆแล้วหนูแค่อยากเอาชนะคุณ แต่คุณก็ดีเกินไปหนูรู้สึกว่าเราไม่คู่ควรกัน

ปราน: พูดแบบนี้หมายความว่าไงใยบัว!

ใยบัว: หนูแค่คิดว่าผู้หญิงอย่างหนูไม่เหมาะกับคุณปรานค่ะ

ปราน: เรื่องของเรามันเพิ่งเริ่มเองนะใยบัว เธออย่าเพิ่งรีบตัดสินสิ

ใยบัว: เฮ้อออ ถ้าจะให้หนูต้องไปต่อสู้กับใครเพื่อได้คุณมาหนูไม่เอาดีกว่า พ่อแม่หนูยังไม่เคยตบตีหนูเลย

ปราน: ก็ไปอยู่กับฉันสิแล้วทุกอย่างมันจะชัดเจนเอง

ใยบัว: คุณปรานมันแข็งอีกแล้วหรอคะ //ฉันถึงกับตกใจเมื่อจู่ๆก็มีของแข็งบางอย่างทิ่งแทงที่ขาของฉันอยู่

ปราน: อดใจไม่ไหวอ่ะใยบัว

ใยบัว: คุณยังติดเงินหนูอยู่นะคะ พอเลย!

ปราน: ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวฉันกลับไปอาบน้ำที่คอนโดก่อนแล้วกัน เธอก็ไปกับฉันเลย

ใยบัว: ค่ะ

ปราน: จดเลขบัญชีให้ฉันด้วยแล้วกัน เดี๋ยวไปแวะซื้อโทรศัพท์กันก่อน

ใยบัว: โอเคค่ะ

หลังจากที่ทั้งสองทำธุระกันจนเสร็จชายหนุ่มก็มุ่งหน้ามายังโกดังผลไม้ทันที เมื่อมาถึงก็เจอกับเพื่อนของชายหนุ่มและฝ่ายการตลาดที่เข้ามาตรวจเช็คสินค้า

ปราน: เรียบร้อยไหมไอ้บี

บี: เออไม่มีปัญหา ว่าแต่ทำไมน้องใยบัวของกูถึงมากับมึงวะ

ปราน: ใยบัวมีส่งงานตอนเช้ากูก็ต้องไปทำธุระเลยมาด้วยกันจะได้ไม่ต้องเสียเวลารอกูสองคนไง

บี: อ๋อ น้องใยบัวทานอะไรมาหรือยังครับมีกล้วยหอมที่ชาวสวนเอามาให้ชิมด้วยสนใจไหมครับ

ใยบัว: ค่ะ

บี: งั้นมาทางนี้ครับ

ปรานได้แต่มองตามใยบัวก่อนจะเดินไปดูสินค้าที่กำลังถูกเคลื่อนย้ายขึ้นรถเพื่อไปอีกโกดังนึง

"คุณปรานสวัสดีค่ะ"

ปราน: ครับ

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะคะ คุณปรานอยากให้หมวยแก้ตรงไหนอีกหรือเปล่าคะ"

ปราน: ไม่ครับ

หมวย: คืนนี้คุณปราน...

ปราน: ผมไม่ว่างขอตัวนะครับ

ชายหนุ่มเดินตรงมาหาเพื่อนสนิทที่กำลังเล่นมุขเสี่ยวใส่ใยบัวอยู่แถมยังส่อแววว่าจะชอบใยบัวด้วยซ้ำ

ปราน: หลบกูจะกินน้ำ!

"ผมเข้าไปแซกกลางก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มและหันหน้ามาทางใยบัว "

บี: ไอ้เชี้ยปรานกูกำลังจะเล่นมายากลให้น้องใยบัวดูเลย!

ปราน: มายากลหลอกเด็ก ไปกันเถอะใยบัวเดี๋ยวฉันจะพาไปรู้จักกับเจ้าของสวนที่ส่งของให้เราวันนี้

ใยบัว: ค่ะคุณปราน

เพื่อนสนิทอย่างบีถึงกับเกาหัวเมื่อเห็นท่าทางของปรานดูแปลกๆแถมยังมีบังแดดให้ใยบัวอีกด้วย

ค่ำคืนที่ทุกคนกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศของบ้านสวนใยบัวเดินแยกออกมานั่งอยู่ศาลาริมน้ำเพียงคนเดียว ก่อนจะเปิดดูโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่ชายหนุ่มซื้อมาให้

ปราน: มานั่งคนเดียวไม่เหงาหรอ

ใยบัว: เหงาสิ เหงามากถ้าใจ๋มาด้วยก็คงดี

ปราน: ฉันขอนั่งด้วยนะ

ใยบัว: ค่ะ

เมื่อชายหนุ่มเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามทั้งสองก็สบตากันก่อนที่ใยบัวจะหันไปมองเพื่อนของชายหนุ่มที่เล่นมุขจีบสาวอยู่

ปราน: เรื่องเดียร์กับเหมียวกลับไปฉันจะจัดการให้นะ

ใยบัว: หนูจัดการไปแล้วนะ//ฉันหันไปมองพร้อมกับหัวเราะออกมา

ปราน: หมายถึงเลิกกับทั้งสองคนน่ะ

ใยบัว: อ๋อ....

ปราน: เธอจะยอมตกลงคบกับฉันไหมใยบัว

ใยบัว: คบเลยหรอคะ เป็นเด็กเลี้ยงของคุณดีกว่ามั้ง

ปราน: เธอมีค่ามากกว่าผู้หญิงพวกนั้นใยบัว

ใยบัว: ดูคุณปรานมั่นใจในตัวหนูมากเลย

ปราน: ฉันก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

ใยบัว: ทำไมคุณปรานถึงมาทำธุรกิจส่งออกล่ะคะ ไม่คิดจะเดินตามรอยคุณโปรดหรอ

ปราน: ฉันหนีไม่พ้นหรอกนี่ก็ถูกปลูกฝังให้เรียนนิติมาตลอด แต่ฉันเบื่อวังวนเดิมๆเห็นคุณพ่อต้องไปนั่งฟังเสียงทะเลาะกันในสภา เถียงกันไปเถียงกันมาสู้ทำออกมาไม่ดีกว่าหรือไง

ใยบัว: มันก็จริง...

ด้านคุณหมวยที่ยืนอยู่ก็จ้องมองด้วยสายตาไม่พอใจเหมือนกันแต่ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จถึงจะตามไปหาทั้งสองคนได้