12ล้าน | ข้อเสนอพิเศษ

1389 Words

วันต่อมา ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตนนอนอยู่ในห้องเพียงคนเดียว ตอนนี้ใยบัวกลับไปแล้ว ตนจึงลุกขึ้นมาตั้งสติก่อนจะมองร่องรอยคราบเลือดบนผ้าปูที่นอย ปราน: เป็นไงบ้างนะใยบัว จะอักเสบหรือเปล่า ด้านใยบัวเมื่อกลับมาถึงหอพักเธอก็ซัดยาแก้อักเสบและยาลดไข้ก่อนจะหลับข้ามวันไปเลย จนเพื่อนๆต้องบุกมาหาเพราะทุกคนต่างโทรมาหาใยบัวแต่เธอไม่รับสายใครเลย 1อาทิตย์ผ่านไป ปราน: มีคนมาร่วมลงทุนกับเราจริงหรอวะ บี: จริงดิกูนัดไว้เย็นนี้ 12ล้านเลยนะมึง ปราน: ก็ดีดิกูจะได้ไม่ต้องแบกหน้าไปขอเงินแม่กูให้พ่อกูบ่นอีก บี: มึงก็เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน ปราน: เออได้ เมื่อถึงเวลานัดหมายสองหนุ่มก็แต่งตัวจัดเต็มใส่สูทผูกเนคไท ก่อนจะมานั่งรอที่ร้านอาหารหรูในโรงแรมห้าดาว ปราน: ทำไมยังไม่มาอีกวะมึงนัดถูกหรือเปล่าไอ้บี บี: ถูกดิกูส่งโลเคชั่นให้แล้ว ปราน: ผู้หญิงหรือผู้ชายมีรูปไหม บี: ไลน์เป็นรูปคิตตี้อ่ะ ปราน: ตลกและมึงโดนพวกเกรียนใส่หรือเปล่าไหนเอามาดูดิ๊! "สวัสดีค่ะ" ทั้งสองหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปมองสาวสวยชุดสีครีมก่อนจะอุทานออกมาพร้อมกัน "ใยบัว!!" ใยบัว: ใช่ค่ะ หนูเองนี่พวกพี่จะไม่เชิญหนูนั่งหน่อยหรอคะ ปราน: อย่าบอกว่าคนที่จะมาลงทุนกับฉันคือเธอนะ! ใยบัว: ใช่ค่ะ! ฮึบ..นี่ค่ะเงินสด12ล้าน! ใยบัวหยิบกระเป๋าเงินสด12ล้านขึ้นมาวางไว้กลางโต๊ะก่อนจะเปิดให้ทั้งสองหนุ่มดู บี: เงินจริงๆด้วยว่ะ ปราน: เธอเอาเงินมาจากไหนใยบัว! บี: นั่นสิอายุน้องใยบัวเพิ่ง18-19ไม่ใช่หรอ พ่อแม่รู้ไหมว่าเอาเงินมาลงทุน ใยบัว: ไม่ต้องห่วงค่ะ เงินเนี่ยมีผู้ใหญ่ใจดีให้ใยบัวมา ปราน: ใยบัว! ชายหนุ่มกดเสียงต่ำลงก่อนจะมองหน้าใยบัว ส่วนใยบัวก็ยักคิ้วให้ก่อนจะหยิบสัญญาในมือของบีขึ้นมาเซ็น ใยบัว: เรียบร้อยค่ะ บี: ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับน้องใยบัว ทั้งสองจับมือกันก่อนที่บีจะดันศอกไปหาเพื่อนจนปรานต้องจำใจลุกขึ้นมาแล้วจับมือกับใยบัวด้วยความโมโห ใยบัว: ยังไงคุณปรานช่วยส่งรายละเอียดของงานให้หนูด้วยนะคะ ปราน: ครับ! ใยบัว: ค่ะ! บี: น้องใยบัวหิวหรือยังครับ อาหารที่นี่อร่อยมากเลยใช่ไหมไอ้ปราน ไอ้ปราน! ปราน: อืม! เหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะตอนนี้ชายหนุ่มเข้าเช็คเงินในบัญชีก่อนจะพบว่าเงินถูกถอนไปสิบสองล้านจริงๆ นั่นหมายความว่าคืนนั้นชายหนุ่มหน้ามืดพ่ายแพ้ต่อลีลาของใยบัว จึงทำให้ตนไม่ได้เขียนจำนวนเงินลงในเช็คแถมยังให้ใยบัวไปใส่จำนวนเงินตามที่เธอต้องการอีก หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จทั้งสามก็แยกย้ายกันกลับโดยที่ใยบัวยังคงยืนรอรถแท็กซี่อยู่หน้าโรงแรม ปรี๊น! เสียงบีบแตรรถดังขึ้นทำให้ใยบัวหันไปมองก่อนจะพบว่าเป็นชายหนุ่มที่ลดกระจกลงแล้วเรียกเธอให้ขึ้นไป ปราน: ขึ้นรถ! ใยบัว: เอา จ่าย จบ! ไปแล้วนะคะถ้าจะเอาอีกต้องเสียเงินนะคะ ปราน: บอกให้ขึ้นรถ! ใยบัว: ก็ได้ๆไม่เห็นต้องดุหนูเลย.. ใยบัวขึ้นมานั่งบนรถอย่างว่าง่ายก่อนจะหันไปมองหน้าชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มกับรีบขับรถออกมาด้วยความเร็ว ใยบัว: จะไปไหนคะเลยทางเข้าหอพักหนูแล้ว ปราน: กล้าดียังไงเอาเงินของฉันไปแถมยังเอามาลงทุนกับฉันอีกใยบัว ใยบัว: ก็คุณปรานบอกให้ใยบัวไปใส่จำนวนเงินเอาเองนี่หน่า ปราน: เงินฉันเนี่ยนะ! ใยบัว: หนูเรียนบริหารต้องใช้เงินให้เป็นค่ะ มีเงินต้องรู้จักลงทุน ปราน: แสบจัดเลยเด็กอะไรวะ! ใยบัวนั่งอมยิ้มก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นทำให้ชายหนุ่มยิ่งหงุดหงิดกับท่าทีของใยบัวจนอยากจะจับโยนลงไปให้รถเหยียบ แต่ก็ทำได้เพียงขับรถมาที่คอนโดของตน ทันทีที่รถของชายหนุ่มขับมาจอดยังคอนโดใยบัวก็รีบถามด้วยความตกใจ ใยบัว: พาหนูมาทำไมคะ! ปราน: มาคุยธุระไง ใยบัว: หืม ธุระอะไรคะเกี่ยวอะไรกับหนูหรอ ปราน: เกี่ยวสิ ลงรถและมากับฉัน! ใยบัวเดินตามชายหนุ่มก่อนจะขึ้นลิฟต์มาชั้น9 ใยบัว: คุณปรานอยู่ที่นี่หรอคะ สวยจังเลย ปราน: ใช่ คอนโดที่นี่อยู่กันมาตั้งแต่รุ่นปู่กับย่าแล้ว ตอนนี้พ่อยกให้เป็นของฉันเรียบร้อย ใยบัว: คุณปรานก็เลยพาผู้หญิงมาบ่อยๆใช่ไหมคะ ปราน: ไม่เคย แม่ฉันบอกว่าคุณปู่และคุณพ่อไม่เคยพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ นอกจากคนที่ไว้ใจ ใยบัว: คุณไว้ใจหนูหรอคะ สาวน้อยยื่นใบหน้ามาถามชายหนุ่มด้วยแววตาใสซื่อจนชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายแล้วรีบเปิดประตูเข้าไป ปราน: นั่งก่อน ใยบัวนั่งลงที่โซฟาอย่างว่าง่ายก่อนจะมองไปรอบๆห้องด้วยความสนใจ ปราน: ใยบัวเธอเป็นใคร ที่บ้านทำอาชีพอะไรบอกมา ใยบัว: คุณแม่เป็นนักการเมืองท้องถิ่นค่ะ ส่วนคุณพ่อเป็นเจ้าของเหมืองแร่ ปราน: โปรไฟล์ไม่ธรรมดา แล้วมีพี่น้องกี่คน ใยบัว: มีน้องสาวชื่อกอบัวค่ะ ปราน: หรอ...ใยบัวเรื่องคืนนั้นฉันพูดตรงๆนะ มันดีมากๆเลย ถ้าฉันจะเสนอเงินให้เธอเดือนละ5แสนแต่แลกกับการที่เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันเธอจะยอมไหม ใยบัว: ตอนนี้คุณปรานมีผู้หญิงกี่คนคะ ปราน: ที่แน่ๆก็2-3คน ใยบัว: แล้วที่ไม่แน่ล่ะ ปราน: ก็10กว่า ฉันก็ไปเรื่อยแหละไม่ผูกมัดกับใคร ใยบัว: ไม่ค่ะ หนูมีศักดิ์ศรีมากพอหนูจะไม่ยอมใช้ของร่วมกับใครเด็ดขาด ปราน: เธอมีแฟนแล้วหรอ ใยบัว: ยังหรอกค่ะ แต่ก็กำลังจีบพี่ปี3อยู่ ปราน: เฮ้ย! เธอจะจีบผู้ชายหรอ? ใยบัว: ใช่ค่ะ ปราน: แล้วเรื่องคืนนั้นของเรามันคืออะไรอ่ะใยบัว ใยบัว: คือความต้องการที่เอา จ่าย จบค่ะ! ปราน: ขายตัวว่างั้นเถอะ! ใยบัว: ไม่โกรธค่ะจะด่าก็ด่า ปราน: งั้นคืนนี้ฉันขอซื้อเธอได้ไหม ใยบัว: เสียดายหนูนัดกับพี่ปี3ไว้ด้วยสิ ตั้งใจจะไปดูหนังรอบดึกแล้วก็ไปนั่งดื่มเบียร์กันชิวๆ ปราน: 1ล้าน! อยู่กับฉันนะใยบัว ใยบัว: ขอโทษจริงๆค่ะ หนูอยู่กับคุณปรานไม่ได้จริงๆ ปราน: ถ้างั้นฉันจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น! ใยบัวถึงกับยิ้มออกมาก่อนจะหันไปตีหน้าเศร้าจนชายหนุ่มเริ่มใจไม่ดี ใยบัว: ถ้ามันลำบากใจก็อย่าทำเลยค่ะ ปราน: กับพวกที่ฉันไม่ได้จริงจังฉันจะบล็อกให้หมดเธอโอเคไหม ส่วนที่ฉันเคยนอนด้วยและให้เงิน....เอ่อ... ใยบัว: หนูขอบคุณนะคะที่คุณปรานเอ็นดูหนู แต่หนูคงรับข้อเสนอนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ ปราน: แล้วเธอต้องการอะไรใยบัว ใยบัว: หนูต้องการคนที่รักหนูจริงๆ ขอตัวนะคะ ใยบัวตัดบทก่อนจะเดินออกมาแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ อย่างน้อยเธอก็มีศักดิ์ศรีมากพอและทำให้ชายหนุ่มเริ่มกังวลใจกลัวว่าเธอจะไปมีใคร

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more