ยอมแล้วทูลหัว [จะร้ายจนกว่าจะรัก]

เปิดใจคุยกัน

ปราน: อีกอย่างธุรกิจที่ฉันทำมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ฉันมองอนาคตว่ามันต้องไปได้ดีและก็ช่วยคุณพ่อแก้ปัญหาเรื่องผลไม้ล้นตลาดด้วย

ใยบัว: คุณเป็นคนเก่งมากเลยนะคะ

ปราน: แต่พ่อผมกับไม่ค่อยภูมิใจ ผิดกับน้องสาวผมที่ทำอะไรก็ดีไปหมด

ใยบัว: คุณมีน้องสาวด้วยหรอคะ

ปราน: ครับ น้องสาวผมก็อายุพอๆกับคุณแหละ

ใยบัว: อย่าน้อยใจไปเลยค่ะลูกผู้หญิงก็แบบนี้แหละพ่อแม่มักจะห่วง

ปราน: ผมก็พยายามคิดแบบนั้นนะ

ใยบัว: คืนนี้หนูนอนกับคุณหมวยใช่ไหมคะ

ปราน: ไม่สิคุณต้องนอนกับผมใยบัว

ใยบัว: นอนกับคุณหนูเหนื่อยมากเลยค่ะฮ่าๆ

ปราน: เด็กบ้าฮ่าๆๆๆ

เมื่อถึงเวลาเข้านอนทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกันมีเพียงใยบัวที่ยังนั่งดูพี่บีเล่นมายากลให้เธอดู

ปราน: ใยบัวไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ

ใยบัว: งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะพี่บี

บี: ไอ้ปรานนั่นกระเป๋าน้องใยบัวไม่ใช่หรอ ทำไมมาอยู่กับมึงล่ะกูเอาไปเก็บในห้องหมวยแล้วไม่ใช่หรอ

ปราน: ใยบัวนอนกับกู!

บี: ฮะ! หมายความว่าไงอ่ะ น้องใยบัวกับไอ้ปรานคืออะไรกูงงไปหมดแล้ว!

ปราน: ใยบัวคือผู้หญิงของกู!

บี: ขาอ่อนเลยกู เหมือนโดนลากไปตบกลางสี่แยก โถ่....ใยบัวของพี่

ใยบัว: หนูง่วงแล้วขอตัวก่อนนะคะ ไว้เจอกันตอนเช้านะคะพี่บี

บี: ครับน้องใยบัว ยาใจของพี่....

ปราน: ปัญญาอ่อน! ไปเถอะใยบัว

เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องพักชายหนุ่มก็รีบเข้ามาสวมกอดใยบัวแต่กลับถูกใยบัวดันตัวออก

ปราน: ทำไมอ่ะ

ใยบัว: ยอดเมื่อคืนยังไม่เข้าบัญชีเลยค่ะ

ปราย: โห่ขี้งกว่ะ เอาเลขบัญชีมาเลย!

ติก!

เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นใยบัวจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่ายอดเงินจำนวน1แสนถูกโอนเข้าบัญชีของเธอ เธอจึงยิ้มหวานให้พร้อมกับขอบคุณชายหนุ่มจากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป

ปราน: อ่าว แล้วฉันล่ะ

ใยบัว: ถ้าจะเข้ามาก็โอนของวันนี้ให้หนูด้วยนะคะ

ปราน: ฮ่าๆๆๆ กว่าจะได้ใจเธอฉันไม่หมดตัวก่อนหรือไงฮะใยบัว

ชายหนุ่มตะโกนตามหลังใยบัวไปแต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะของใยบัวดังตามมา

วันต่อมา

ตอนนี้ทุกคนต่างรับรู้กันหมดว่าใยบัวคือผู้หญิงของคุณปราน และที่หนักไปกว่านั้นข่าวนี้ถูกต่อสายไปหาข้าวหอมและโปรดที่กำลังทานอาหารเช้ากันอยู่

โปรด: ผู้หญิงที่ไหนอีก!

ข้าวหอม: แด๊ดดี้ลูกโตแล้วนะคะ ปล่อยลูกไปเถอะทำอย่างกับเมื่อก่อนแด๊ดดี้ไม่มีผู้หญิงอย่างนั้นแหละ

โปรด: ปรานมันใช้เงินเดือนนี้เกือบ20ล้าน ไม่มากไปหน่อยหรอ

ข้าวหอม: ไว้หนูจะคุยกับลูกเองค่ะ แด๊ดดี้ใจเย็นๆนะวันนี้ยัยปอยก็กลับมาแล้ว

โปรด: เฮ้อ ดีนะที่ยัยปอยไม่เหลวไหลอีกคน

ข้าวหอม: ปรานก็ไม่ได้เหลวไหลนะคะ เพียงแค่ลูกไม่อยากเดินตามรอยที่คุณขีดไว้กลับกลายเป็นลูกผิดมากเลยหรอคะ

โปรด: ไม่ใช่แบบนั้นข้าวหอม ฉันพูดตรงๆนะปรานไม่ทันคน

ข้าวหอม: ยังไงคะ?

โปรด: ครั้งนึงมีอาเคยแช่งผมเอาไว้ ผมเลยกลัวว่าเวรกรรมที่ทำกับผู้หญิงมันจะตกมาอยู่กับปราน

ข้าวหอม: ไว้หนูจะจัดการเรื่องนี้เอง แด๊ดดี้ไม่ต้องห่วงนะคะ

ข้าวหอมถึงกับถอนหายใจเมื่อรับรู้ว่าลูกชายตัวดีถอนเงินออกจากบัญชีเกือบ20ล้าน แม้จะโตจนสามารถมีครอบครัวได้แล้วแต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็อยากเห็นลูกตัวเองมีคู่ครองที่ดีกันทั้งนั้น...

ในขณะที่ทุกคนกำลังตรวจเช็คผลไม้ล๊อตสุดท้ายอยู่ในโกดังใยบัวที่ช่วยอะไรใครไม่ได้เธอจึงขออนุญาตชายหนุ่มเดินออกมาด้านนอกเพื่อให้ทุกคนทำงานกันได้สะดวก

หมวย: น้องใยบัวเป็นแฟนของคุณปรานหรอคะ

ใยบัว: พี่หมวย....

หมวย: พี่เห็นเรากับคุณปรานสนิทกันน่ะ

ใยบัว: เปล่าค่ะ แค่คุยๆกันทำไมหรอคะ

หมวย: คุณปรานเป็นคนเจ้าชู้มาก พี่เลยอยากจะเตือนให้น้องใยบัวทำใจเผื่อไว้ เพราะพี่ก็เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน...

คำพูดของหมวยทำเอาใยบัวถึงกับมองหน้าแต่หมวยกับตีหน้าเศร้าเล่าความหลังจนใยบัวเริ่มรำคาญ

หมวย: น้องใยบัวอย่าคิดจริงจังกับคุณปรานเลย เสียเวลาเปล่าๆ

ใยบัว: ค่ะ.....

หมวย: เมื่อก่อนพี่ก็คิดว่าคุณปรานจะรักพี่จริงๆ สุดท้ายพี่ก็กลายเป็นแค่ของเล่น พูดแล้วมันก็เศร้านะคะ

ใยบัวได้แต่เงียบก่อนจะหันไปมองทางอื่น หมวยที่พยายามปั่นประสาทใยบัวแต่เมื่อเห็นท่าทางเฉยเมยของใยบัวก็เริ่มหงุดหงิด

หมวย: ฟังพี่อยู่หรือเปล่าคะน้องใยบัว!

ใยบัว: ฟังค่ะ ฟังอยู่

หมวย: ดูน้องใยบัวเองก็ไม่ธรรมดานะคะ

ใยบัว: ก็พอตัวค่ะ

"คุยอะไรกันหรอ?"

เมื่อเสียงของปรานดังขึ้นคุณหมวยก็ถึงกลับเปลี่ยนสีหน้าทันที ส่วนใยบัวก็ยังคงนิ่งไม่พูดอะไร

หมวย: ตามประสาผู้หญิงน่ะค่ะ

ปราน: ใยบัวผมโดนคุณพ่อเรียกตัวกลับด่วนเลย เรากลับกันก่อนเถอะ

หมวย: หมวยขอกลับด้วยได้ไหมคะ

ใยบัว: ถ้างั้นเรารีบกลับเถอะค่ะ

ปราน: ไปสิ ไปเก็บของกันเถอะ

ใยบัวเกาะแขนชายหนุ่มและเดินผ่านหน้าคุณหมวยออกมาโดยที่ไม่มีใครพูดหรือตอบคำถามคุณหมวยเลย ทำให้เธอถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความโมโห