พูดออกมาให้หมด//เหมือนงานจะเข้า

1428 Words
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงกรุงเทพฯ ชายหนุ่มก็รีบกลับมาคอนโดของตนเองก่อน ใยบัว: เมื่อยตูดอ่ะ ปราน: เดี๋ยวผมไปส่งเย็นๆนะ ใยบัว: ค่ะ แล้วคุณจะไปหาคุณโปรดตอนไหนคะ ปราน: รอแม่ผมโทรมาเหมือนพ่อกับแม่ผมจะรู้เรื่องของเราแล้ว ใยบัว: ใครไปบอกหรอคะ แล้วทั้งสองท่านว่าอะไรหรือเปล่า //ฉันถามด้วยความตกใจ ปราน: ไม่หรอก คุณนอนพักก่อนก็ได้นะเดี๋ยวผมคุยธุระก่อน เมื่อใยบัวเดินออกมาจากห้องน้ำเธอก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มคุยโทรศัพท์และการเรียกชื่อคู่สนทนาก็คือคุณหมวย ใยบัว: อีนี่มันร้าย! ใยบัวเดินมานั่งตักของชายหนุ่มก่อนจะโอบกอดเอาไว้ ทำเอาชายหนุ่มรีบโอบเอวของใยบัวไว้แน่น ใยบัว: จุ๊ๆๆ ปราน: ไว้ฉันจะบอกกับพ่อเองแค่นี้นะ เมื่อชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลงก็รีบจับใยบัวนอนลงบนโซฟาก่อนจะหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน "อะแฮ่ม!" ทั้งสองหันมามองจนชายหนุ่มร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ปราน: พ่อ! แม่! ใยบัว: เอ่อ.....สวัสดีค่ะ...... ปราน: ทำไม่ไม่เคาะประตูก่อนอ่ะ ถ้าผมทำอะไรอยู่จะทำยังไง! โปรด: ให้ผู้หญิงของแกแต่งตัวให้เรียบร้อยและกลับไปได้แล้ว ปราน: ใยบัวไปรอฉันที่ห้องก่อน ใยบัว: หนูกลับก่อนดีกว่าค่ะ ปราน: ไปรอที่ห้อง! ข้าวหอม: ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ คุยกันทั้งหมดนี่เลย สุดท้ายทั้งสองคนก็นั่งนิ่งอยู่ต่อหน้าโปรดและข้าวหอม ใยบัวเองก็เอาแต่ก้มหน้าจนปรานต้องเอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ โปรด: แกเอาเงินไปทำอะไร20ล้าน? ปราน: ลงทุนครับ โปรด: ลงทุนอะไรของแก! ข้าวหอม: ปรานเรื่องนี้แม่ช่วยเราไม่ได้นะ พูดความจริงกับพ่อดีกว่า ใยบัว: หนูผิดเองค่ะ ปราน: ใยบัวเธอเงียบไม่เลย! ใยบัว: ไม่ เงินนั่นก็อยู่กับหนูตั้งเยอะ โปรด: เธอพูดมา ใยบัว: คือหนูกับคุณปรานมีอะไรกันโดยที่เราสองคนตกลงว่าจะจ่ายเงินเพื่อแลกกับความบริสุทธิ์ของหนู และหนูก็รู้ว่าคุณปรานกำลังต้องการคนมาลงทุนด้วย ในเช็คที่คุณปรานให้มาใส่จำนวนเงินหนูเลยใส่ไป12ล้าน แต่หนูก็เอาเงินมาลงทุนกับคุณปรานนะคะ ปราน: ใยบัว! ใยบัว: คุณเงียบไปเลยหนูจะพูด! ข้าวหอม: พูดมาให้หมด ใยบัว: ตั้งแต่ครั้งนั้นหนูก็ตั้งกฏไว้ว่าถ้าคุณปรานจะมีอะไรกับหนูก็ต้องจ่ายเงินเท่านั้น จริงๆไม่ใช่ว่าหนูขายตัวนะคะแต่หนูแค่หมั่นไส้คุณปรานเฉยๆ ข้าวหอม: ฮ่าๆๆๆๆๆ ปรานทำไมอ่อนหัดแบบนี้ล่ะลูก! ปราน: แม่!!! โปรด: พ่อไม่คิดเลยว่าแกจะไม่ทันคนขนาดนี้ นี่หนูอายุเท่าไหร่ ใยบัว: 18ค่ะ ข้าวหอม: เท่าหนูตอนนั้นเลยค่ะแด๊ดดี้ ปราน: เงินที่ผมใช้ไปมันเป็นเงินของผมไม่ใช่เงินที่คุณพ่อให้มา โปรด: ปรานลูกจะรู้ไหมว่าโลกมันโหดร้ายขนาดไหน ดีนะเงินทีเสียไปมันยังหมุนเวียนอยู่ใกล้ๆตัวเรา ข้าวหอม: ว่าแต่เราเป็นคนที่ไหน ครอบครัวทำงานอะไร ใยบัว: หนูเป็นคนเหนือค่ะ คุณแม่เป็นนักการเมืองท้องถิ่น ส่วนคุณพ่อเป็นเจ้าของเหมืองแร่ โปรดและข้าวหอมถึงกับมองหน้ากันก่อนจะหันไปมองหน้าใยบัวที่แววตาใสซื่อแต่ก็ซ่อนความซุกซนเอาไว้ ปราน: ผมจริงจังกับใยบัวครับ!! ใยบัว: ฮะ! จู่ๆใยบัวก็ถูกบอกรักซะงั้น โปรดกับขเาวหอมถึงกับมองหน้ากันเมื่อลูกชายตัวดีดูท่าจะหลงรักเด็กแสนซนคนนี้เอาซะเหลือเกิน ปราน: ผมพูดจริงๆนะ ผมรู้สึกดีเวลาอยู่กับใยบัวจริงๆ ใยบัว: แม้ครั้งแรกที่เจอกันคุณจะฉีดแอลกอฮอล์ไล่หนู? ปราน: ตอนนั้นฉันมองว่าเธอเป็นผู้หญิงแรงๆ น่าจะไม่ธรรมดา ข้าวหอม: สุดท้ายก็เป็นผู้หญิงที่ลูกไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไปใช่ไหมปราน ปราน: ใช่ครับแม่ ข้าวหอม: รู้ไหมตอนพ่อกับแม่เจอกันครั้งแรกพ่อก็ไม่ชอบแม่หรอก ออกจะเกลียดแม่ซะด้วยซ้ำ แต่เพราะแม่แซ่บไงฮ่าๆๆๆ โปรด: พูดอะไรเลอะเทอะใหญ่แล้วข้าวหอม ปราน: ทำไมพ่อถึงรักแม่หรอครับ โปรด: เพราะแม่ทำให้พ่อเห็นไงว่าแม่พร้อมจะอยู่เคียงข้างพ่อในทุกวินาที วันที่แม่หนีพ่อไปหาคุณตากับคุณยายปรานรู้ไหมพ่อแทบใจจะขาด ปราน: ใยบัว แล้วเธอล่ะรู้สึกดีกับฉันบ้างหรือเปล่า ใยบัว: คุณปรานเคลียร์ผู้หญิงในสต็อกหมดหรือยังคะ? ข้าวหอม: หนูใช่ไหมที่ทำร้ายหนูเดียร์กับหนูเหมียว ใยบัว: ค่ะ หนูขอโทษนะคะที่ใช้กำลังในการตัดสินปัญหาแต่ถ้าหนูไม่ทำคนที่ต้องนอนโรงพยาบาลอาจจะเป็นหนูก็ได้ โปรด: ตอนพ่อหนุ่มๆแม่ก็วางแผนซ้อนแผนให้ตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำจนพ่อต้องไล่ผู้หญิงทุกคนออกจากชีวิต ใยบัว: แต่ถ้าเป็นหนูใครมายุ่งกับผัวหนู ไม่ผัวก็มันต้องตายกันไปข้าง! ปรานถึงกับหันมามองหน้าใยบัวพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ข้าวหอม: หนูน่าจะมาเกิดเป็นลูกสาวแม่นะ ปราน: อ่าว! โปรด: เหมือนเห็นเงาตัวเองใช่ไหมข้าวหอม ข้าวหอม: ฮ่าๆๆๆ ใช่เลยค่ะแด๊ดดี้ใยบัวแสบใช้ได้เลย ใยบัว: หนูอาจจะดูเป็นเด็กก้าวร้าวแต่หนูจริงใจนะคะ ปราน: แล้วกับฉันเธอจริงจังหรือเปล่าใยบัว ชายหนุ่มยังคงออดอ้อนใยบัวเพื่อขอคำตอบแต่ใยบัวกับนิ่งเฉยไม่สนใจ ข้าวหอม: เคลียร์เรื่องผู้หญิงหมดหรือยัง? ใยบัว: ใช่ค่ะ เคลียร์หมดหรือยัง ปราน: คุณพ่อครับ.... โปรด: ผู้ชายมันก็ต้องมีบ้างถึงเวลาเดี๋ยวก็หยุดเอง ปราน: คุณพ่อพูดถูกครับ ข้าวหอม: อ๋อหรอ แบบนี้หนูใยบัวอย่ามาลงเอยกับลูกชายแม่ดีกว่า ปล่อยให้เค้าไปสนุกกับชีวิตเถอะ ใยบัว: ค่ะ ปราน: อ่าวแม่ครับทำไมแม่พูดแบบนี้ล่ะ ใยบัวเธอห้ามไปจากชีวิตฉันเด็ดขาดนะไม่งั้นฉันไม่ยอมแน่ๆ ใยบัว: ไม่ยอมแล้วไงคะ คุณปรานจะทำอะไรหนูได้ ปราน: คุณพ่อพาแม่กลับเถอะผมจะจัดการเด็กดื้อ! ใยบัว: เสียใจด้วยค่ะ หนูมีนัดไปทำผม ข้าวหอม: แม่ก็กำลังจะไปทำผมเหมือนกันงั้นไปกับแม่เลยดีกว่า แด๊ดดี้คะรออยู่ที่นี่ก่อนนะคะ โปรด: ทิ้งฉันเลยหรอข้าวหอม ปราน: แม่อย่าเอาใยบัวผมไปนะ ใยบัว: บ๊ายบายค่ะคุณปรานวันหลังเจอกันใหม่นะคะ ปราน: เอ้าใยบัวเธอไม่อยู่กับฉันหรือไง เฮ้ออ เพราะแม่คนเดียวเลย โปรดถึงกับนั่งขำเมื่อเห็นลูกชายทำท่าจะพ่ายแพ้ต่อสาวน้อยวัยละอ่อน ยิ้งทำให้โปรดย้อนนึกถึงอดีตของตนและข้าวหอม ห้างสรรพสินค้า ใยบัว: คุณน้าคะ ข้าวหอม: เรียกแม่ดีกว่าใยบัว ใยบัว: ค่ะคุณแม่... ข้าวหอม: อยากถามเรื่องเจ้าปรานใช่ไหม ใยบัว: ใช่ค่ะ ข้าวหอม: ปรานภายนอกดูแข็งแต่ลึกๆแล้วปรานหัวอ่อนมาก มีร้อยให้ร้อยหมดตัวง่ายๆเลยนะ ใยบัว: หนูเชื่อค่ะ ข้าวหอม: แล้วเราล่ะรักเจ้าปรานหรือเปล่า ใยบัว: หนูรู้สึกดีกับคุณปรานนะคะ แต่หนูไม่มั่นใจว่าคุณปรานจะหยุดอยู่ที่หนู ข้าวหอม: ถ้าเจ้าปรานมันไม่หยุดหนูก็ทำให้มันหยุดสิลูก พ่อลูกคู่นี้แพ้ลูกอ้อนเหมือนกัน ยิ่งเรื่องบนเตียงหนูต้องเด็ด ต้องกดให้อยู่ ใยบัว: คิกๆๆๆ คุณแม่แซ่บมากเลยค่ะ ข้าวหอม: ฮ่าๆๆๆ สองแม่ลูกพากันมาทำผมพร้อมกับเดินช็อปปิ้งกันอย่างสนุกสนานจนลืมไปเลยว่าเวลานี้มีพ่อลูกที่นั่งหน้างอรอทั้งสองอยู่ที่คอนโด
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD