Dün fazla uyumanın etkisi olsa gerek, bu kez karısından önce uyanmayı başarmıştı Aras. İyi ki de öyle olmuştu. Aksi halde yeni bir çığlıkla uyanması kaçınılmaz olacaktı.
Şaşkınlığını üzerinden atabildiğinde ikisinin nasıl olup da yine birbirine yanaşmayı başardığını düşünüyordu. Hava insanı bunaltacak kadar sıcaktı ama elleri kızın bedenine sarılmış dururken bunu hiç de umursamıyor gibiydi. Tabii aynı şey, göğsüne başını yaslamış karısı için de geçerli olmalıydı.
Aras kızın uyanmasından çekinerek ellerini yavaşça üzerinden çekti. Zehra kıpırdandığında soluğunu tutup bekledi ve hala uyanmadığı için şükrederek kızı kendinden uzaklaştırdı. Bedenini diğer tarafına iteledikten sonra kendi de yatağın bir ucuna yerleşip derin bir nefes aldı.
Aklında bir şeyler vardı, uyanıp da karşılaştığı
