Karısının bir şeyi kesin olarak anlaması gerekiyordu: Aras, uykuya gerçekten ama gerçekten düşkündü.
Bu yüzden Zehra’nın çığlığı ve onu itekleyip duran ellerinin etkisiyle gözleri açıldığında sinirleri altüst olmuş, öfkeyle soluklanmıştı. Tam rahat bir uyku çekeceğini düşündüğü sırada nasıl da bölmüştü uykusunu acımasız kız, niye yapıyordu bunu?
Kaşları çatılı bir halde ona arkasını dönmek istediği sırada ellerinin, kızın beline sıkıca sarılı olduğunu fark etti. İrkilip kendini ondan uzaklaştırdığı sırada gözlerini açtı ve Zehra’nın kendisinden daha öfkeli bakışlarıyla karşılaştı.
“Seni pis sapık, ne yaptığını sanıyorsun sen?”
Sapık mı?
Aras gözlerini devirip aralarına biraz daha mesafe koydu. Acaba Zehra onu delirtmek için mi gelmişti dünyaya?
“Bir şey yaptığım yok!” diye tersle
