“Okay ka lang ba, Georgette?”
Kasalukuyan kaming lumalangoy patungo sa bulwagan. Nakalabas na kami ng palasyo at sa lagusan na dati pa naming dinaraanan ni Georgette ang ginamit namin. Naalala ko pa ang reaksyon nina ina at Kuya Alon nang malaman iyon. Napapailing na lang ang mga ito na kaya naman pala ako nakakatakas ay dahil doon.
“Nakalimutan ko na kahit ano nga pala ay kaya mo,” napapabuntong-hininga na sabi pa noon ni Kuya Alon.
Humagikhik na lang ako bago kami tuluyang umalis ni Georgette. Naiwan pa sila sa palasyo dahil maya-maya pa raw sila. Kahit na gustuhin man nilang samahan ako ay hindi maaari. Pare-pareho lang naming ilalagay sa kapahamakan ang isa’t-isa. Kahit paano ay kampante naman sila dahil kasama ko si Georgette.
“Ha? Okay lang naman po ako,
