Disclaimer: There are some vulgar words in this chapter that you may find disturbing. The content of this chapter is for entertainment purposes only and does not intend to offend someone.
I was just staring blankly at how wide the ocean was in front of me. Kung dati ay nakikita ko kung gaano kasigla ang bawat alon na humahampas sa dalampasigan, ngayon ay pakiramdam ko walang kabuhay-buhay ito na sumasabay pa sa kadiliman ng gabi. Ang tangi lamang nagsisilbing ilaw sa akin ay ang kalahating buwan na bahagya nang magbigay ng liwanag.
Ilang minuto o oras na nga yata ang nakalilipas simula noong umalis sina ina. Kasabay nang pag-alis nila ay ang pagkadurog ng aking puso. Nangungulila agad ako sa presensya nila.
“Why life has to be this hard?” I silently said as I wipe the tear
