ดรุณียั่วรัก

บทที่6 ย่อยยับ

"โอ๊ย ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ"

"ไม่ปล่อย เดี๋ยวก็หายเจ็บ ผมจะทำให้คุณติดใจจนลืมผัวคนแรกของคุณไม่ลงเลยแหละ อุตส่าห์ลงทุนลงแรงวางแผนขนาดนี้แล้วไม่ใช่เหรอ"

"ฉันไม่ได้วางแผน ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้น ปล่อยฉันเถอะพอแล้ว" มธุรสพูดขอร้อง แต่นายหัวภาคินก็หาได้หยุดการกระทำไม่ กลับลงมือทำรักกับมธุรสอีกครั้งเหมือนคนที่ยังไม่สิ้นเสน่ห์หาไม่สิ้นรักสิ้นหลงคนสวยที่นอนอยู่ใต้ร่าง

หลังจากที่ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดค่อยทุเลาลง นายหัวภาคินก็ได้ทำรักกับมธุรสไปในรอบที่สาม มธุรสนั่นดูสับสนมึนงงทั้งยินยอมเพราะความอยากอันเกิดจากฤทธิ์ยา และมีการต่อต้านไม่ยอมนายหัวภาคินเพราะจิตใต้สำนึกบางอย่างมันคือความรู้ถูกรู้ผิดชอบชั่วดี มธุรสรู้ดีว่าไม่ควรปล่อยใจปล่อยกายยินยอมนายหัวภาคินถึงแม้ว่าจะเกิดจากฤทธิ์ยาก็ตาม แต่ก็บังคับใจไม่ให้เผลอไผลไปไม่ได้อยู่ดี

"ปล่อยฉันได้แล้ว" มธุรสปาดน้ำตาที่ไหลออกมาทางหางตาทิ้งแล้วขยับตัวจะลุกขึ้นจากเตียง

"จะลุกขึ้นไปไหน ดึกแล้วนอนเถอะผมอนุญาตให้คุณนอนห้องผมได้ไม่ต้องกลับห้องคุณหรอก"

"ปล่อย ฉันจะกลับ" มธุรสสะบัดตัวจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บจุกตรงท้องน้อย

"โอ๊ย เจ็บ" มธุรสร้องขึ้นทำหน้าแหย่เก๋ด้วยความเจ็บ

"ถ้าเจ็บก็อย่ามาอวดดี จะไปแล้วไม่คิดค่าเสียหายก่อนเหรอ สามรอบนี่จะคิดเท่าไหร่ดีล่ะ" นายหัวภาคินถามแล้วยิ้มบางๆ ให้มธุรส ท่าทีเหมือนกำลังยิ้มเยาะมธุรสอยู่ เมื่อมธุรสเห็นรอยยิ้มและได้ฟังคำพูดนั้นก็ฟิวส์ขาดลงในทันที

"ไอ้คนเลว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว เก็บเงินของคุณเอาไว้เถอะ ที่เสียไปฉันจะถือว่าให้ทานหมามันกิน ปล่อยฉัน" มธุรสด่าส่งไปแล้วรวบผ้าห่มนวมผืนใหญ่มาพันร่างเอาไว้แล้วค่อยๆ ขยับจะลงจากเตียงแต่นายหัวภาคินกลับดึงแขนเรียวเอาไว้ได้ทัน

"อ้าวไม่ได้ขายตัวแต่ให้ฟรีหรอกหรือ ของฟรียังใหม่แกะกล่องแบบนี้ผมก็กำไรแย่น่ะสิ ไม่เอาน่าอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาเลย"

"ฉันไม่ได้ให้ฟรีและฉันก็ไม่ได้ตั้งใจหรือเต็มใจให้มันเกิดขึ้น ปล่อยฉัน ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" มธุรสพูดแล้วสะบัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุมแล้วผลักนายหัวภาคินจนเซไปเล็กน้อย หลังจากนั้นมธุรสก็ค่อยๆ เดินหอบเอาผ้าห่มนวมเดินไปที่ประตูห้องน้ำแล้วปลดผ้าห่มทิ้งไว้หน้าห้องน้ำก่อนที่จะเดินเปลือยกายเข้าไปทำธุระส่วนตัวและหาชุดคลุมอาบน้ำจากในห้องน้ำออกมากใส่

ฝั่งนายหัวภาคินเมื่อเมียหอบเอาผ้านวมพันร่างลงจากเตียงไป ตนเองจึงกลายเป็นชีเปลือยไปโดยอัตโนมัติ เมื่อไม่มีผ้าห่มคลุมที่นอนเอาไว้นายหัวภาคินจึงเหลือบไปเห็นรอยเปรอะเปื้อนของคราบเลือดผสมคราบน้ำรักบนที่นอนอย่างชัดเจน

"ฉิบ! นี่กูทำเขาย่อยยับถึงขนาดนี้เลยเหรอ"

"ไม่ได้คุมด้วย ใครมันจะไปมีสติคุมทันเล่าวะ"

"ปวดกบาลจะมามีเมียเด็กตอนแก่มั้ยวะเนี่ยกู"

"แล้วจะตกลงเรื่องค่าเสียหายกันยังไงดีวะ"

นายหัวภาคินได้แต่คิดไปให้วุ่นวายแล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมทับร่างเอาไว้กันอุจาดตาก่อนที่จะเดินไปยืนรอมธุรสที่หน้าห้องน้ำ

ฝั่งมธุรสเองก็นั่งทำธุระที่โถสุขภัณฑ์อย่างยากลำบากเพราะรู้สึกเจ็บจุกในท้องน้อย

"ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย"

"แล้วเรามาอยู่ที่ห้องนี้ได้ยังไง แม่ก็พามาส่งที่ห้องของเรานิ"

มธุรสได้แต่นิ่งคิดนึกย้อนลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนที่จะเดินพาร่างอันบอบช้ำยับเยินไปอาบน้ำได้ฝักบัว มธุรสค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างสิ้นเรี่ยวแรงปล่อยให้สายน้ำค่อยๆ ไหลรินรดร่างบอบช้ำของตัวเองไปเรื่อย

"จะทำยังไงต่อไปดีน้ำผึ้ง"

"แล้วเราจะท้องมั้ย เมื่อกี้ไม่ได้คุมแน่ๆ เราต้องหายาคุมกินใช่มั้ย"

"แล้วจะไปหายาคุมฉุกเฉินจากที่ไหน"

มธุรสคิดหาทางออกให้ตัวเองแล้วร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดกลั้น

"เรากินยานั้นไปได้ยังไงกัน เราก็แค่ดื่มน้ำเปล่ากับน้ำพันช์เองนะ"

"เรามาอยู่ที่ห้องนายหัวบ้าคนนี้ได้ยังไง แม่เป็นคนพาเรามาที่ห้องนี้ด้วยตัวเองนะ ก็มันคือห้องพักของเราไม่ใช่เหรอ"

มธุรสนั่งให้สายน้ำไหลรินชำระร่างกายไปเรื่อยๆ โดยตนเองได้นั่งลงกับพื้นห้องน้ำและนั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองซ้ำๆ ไม่สนใจหรือได้ยินเสียงเคาะประตูเรียกให้มธุรสออกไปข้างนอกของนายหัวภาคินเลย

"น้ำผึ้งออกมาได้แล้วนะ เธออาบน้ำนานแล้ว เดี๋ยวก็ได้ป่วยตายหรอก ดึกแล้วและอากาศก็เย็นมากด้วยออกมาเดี๋ยวนี้นะ" นายหัวภาคินเรียกแต่มธุรสก็ยังเงียบไม่ส่งเสียงอะไร ได้ยินแต่เสียงน้ำที่ไหลอยู่เท่านั้น นายหัวภาคินจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปและภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือร่างบางของมธุรสฟุบอยู่กับพื้นห้องน้ำ นายหัวภาคินจึงรีบเข้าไปช้อนตัวมธุรสขึ้นอุ้มพาออกไปจากห้องน้ำทันที

นายหัวภาคินเช็ดเนื้อเช็ดตัวเป่าผมยาวของมธุรสให้จนแห้ง หาเสื้อเชิ้ตแขนยาวของเขามาให้มธุรสใส่ก่อนที่จะโทรไปขอยาลดไข้แก้อักเสบจากพนักงานหน้าfrontมาให้มธุรสกิน

"กินยาหน่อยนะน้ำผึ้ง เธอเริ่มตัวร้อนแล้วนะ" นายหัวภาคินพูดกับมธุรสก่อนที่จะพยายามดันเม็ดยาเข้าปากและป้อนน้ำตามเข้าไป

เมื่อจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าและหายาให้มธุรสกินแล้วนายหัวภาคินก็ล้มตัวลงนอนใกล้ๆ กับมธุรสแล้วเอามือก่ายหน้าผาก

"จะโดนคดีพรากผู้เยาว์มั้ยวะกู"

"เมื่อกี้ก็ไม่ได้คุมจะท้องมั้ยวะ"

นายหัวภาคินพูดเบาๆ แล้วหันไปมองคนสวยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างกายและตัดสินใจนอนตะแคงแล้วกอดมธุรสเอาไว้ก่อนที่จะหลับตาลง

"เอาวะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด"

เช้าของวันใหม่ ที่หน้าห้องพักของนายหัวภาคินได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูและเรียกนายหัวภาคินเสียงดัง

"ไอ้อคิน ไอ้อคินมึงอยู่ในห้องหรือเปล่า" นายหัวไกรสีห์เคาะประตูและปลุกเรียกรุ่นน้องหนุ่มเสียงดัง เสียงเรียกนั้นปลุกให้นายหัวภาคินตื่นขึ้นขานรับและลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องด้วยสภาพที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ส่วนมธุรสนั่นยังไม่รู้สึกตัวตื่น

"ครับพี่สิงห์ แป๊บหนึ่ง" นายหัวภาคินขานรับแล้วลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วไปเปิดประตูเพราะกลัวว่าเสียงดังรบกวนจะทำให้มธุรสตื่น เขาอยากให้เมียได้พักผ่อนต่ออีกหน่อยเพราะยังรู้สึกผิดที่ทำให้สาวน้อยเจ็บตัวย่อยยับได้ขนาดนี้

"ไอ้อคิน ทำไมมึงทำอย่างนี้วะ" นายหัวไกรสีห์ผลักอกรุ่นน้องหนุ่มแล้วแทรกตัวเดินเข้าไปในห้องโดยมีนางมารตีเดินตามเข้ามาด้วย

"พี่สิงห์ใจเย็นๆ แล้วฟังผมก่อนพี่" นายหัวภาคินพยายามจะอธิบาย

"ฟังเหี้ยอะไรของมึงอีกไอ้อคิน แล้วนี่อะไร มึงทำอะไรหนูน้ำผึ้งเขา ทำไมเขาถึงได้มานอนอยู่บนเตียงกับมึง" นายหัวไกรสีห์ชี้หน้านายหัวภาคินและไล่สายตามองไปที่เตียง ในขณะเดียวกันนางมารตีก็เขย่าตัวปลุกลูกสาวที่นอนหลับยังไม่ได้สติ ตัวก็ร้อนด้วยพิษไข้

"น้ำผึ้ง ลูก ลุกขึ้นสิลูก" นางมารตีเขย่าตัวปลุกลูกสาวน้ำเสียงฟังดูเป็นห่วงลูกเป็นอย่างมาก

"แม่ โอ๊ยผึ้งปวดหัวจังเลยค่ะ" มธุรสลืมตาขึ้นเรียกแม่แล้วอุทานร้องด้วยความเจ็บตรงจุดอ่อนไหวแห่งความเป็นหญิงและปวดหนักศีรษะเป็นอย่างมาก

"น้ำผึ้งทำไมลูกถึงได้ทำตัวแบบนี้ ลุกขึ้นมาคุยกับแม่ให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลยนะ" นางมารตีโวยวายแล้วลากตัวลูกสาวให้ลุกขึ้นมาคุยกัน

"คุณมารตี คุณหยุดได้แล้ว ผมว่าคุณต้องถามไอ้ตัวการแทนที่จะไปดุลูกสาวของตัวเอง" นายหัวไกรสีห์ขึ้นเสียงใส่เมีย

"ครับพี่สิงห์ ถามผมเถอะครับ ถามผมผมก็จะตอบและยอมรับในเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างลูกผู้ชาย"

"แกจะยอมรับว่าข่มเหงหนูน้ำผึ้งแบบนั้นหรือไอ้อคิน" นายหัวไกรสีห์ถามน้ำเสียงดูโมโหเป็นอย่างมาก

"ผมยอมรับครับพี่ว่าผมมีอะไรกับเด็กคนนี้แล้วจริงๆ แต่ผมโดนวางยาปลุกเซ็กส์มา มธุรสเองก็โดนวางยามาด้วยเหมือนกันครับ"

"แล้วอยู่ๆ ทำไมแกกับหนูน้ำผึ้งถึงได้มานอนอยู่ห้องเดียวกันได้วะ"

"ผมก็ไม่รู้ครับพี่สิงห์ ผมกลับเข้าห้องผมมาทีหลัง น้ำผึ้งเขาอยู่ในห้องนี้อยู่ก่อนผมแล้ว ทีแรกผมคิดว่าเขาต้องการเข้ามาเสนอตัวให้ผมด้วยซ้ำไป แต่ดูเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นน้ำผึ้งเขาก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดแต่เพราะฤทธิ์ยามันเลยทำให้ทั้งผมและเขาเลยเถิดกันมาไกลขนาดนี้ครับ"

"ในเมื่อเรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว นายหัวก็ต้องรับผิดชอบลูกสาวของมารตีนะคะ" นางมารตีพูดขึ้นอย่างต้องการให้นายหัวภาคินแสดงความรับผิดชอบอะไรสักอย่าง

"แม่ ผึ้งไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบ เรากลับกันเถอะแม่ แม่อย่าไปเรียกร้องอะไรจากเขาให้ผึ้งต้องอับอายไปมากกว่านี้ได้มั้ยคะ" มธุรสพูดแทรกขึ้น

"ไม่ นายหัวเขาได้แกแล้วเขาก็ต้องรับผิดชอบแกสิ"

"ไม่ทราบว่าคุณมารตีจะให้ผมรับผิดชอบคุณน้ำผึ้งยังไงดีครับ เอาเป็นว่าผมยินดีจ่ายค่าทำขวัญให้ตามที่เรียกร้องนะครับ"

"แก ไอ้อคิน ทำไมแกพูดหมาๆ อย่างนี้ละวะ" นายหัวไกรสีห์ต่อว่าด้วยเสียงเดือดดาลเต็มที

"แล้วพี่จะให้ผมรับผิดชอบยังไง ผมโดนวางยาปลุกเซ็กส์แล้วลูกเลี้ยงพี่ก็มานอนรอคอยท่าผมอยู่บนเตียงเองนะเว้ยพี่สิงห์ อันที่จริงพี่ต้องสืบสาวมาก่อนมั้ยวะพี่ ว่าผมโดนวางยาปลุกเซ็กส์แล้วลูกเลี้ยงพี่มานอนอยู่บนเตียงผมได้ยังไงก่อนมั้ยวะ" นายหัวภาคินโต้กลับอย่างหัวเสียเช่นกัน

"แต่นายหัวก็ได้ย่ำยีลูกสาวของมารตีจนย่อยยับไปแล้ว คุณต้องรับผิดชอบค่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความ" นางมารตีพูดแทรกขึ้นเพื่อข่มขู่นายหัวภาคิน

"ความรับผิดชอบของคุณคืออะไรคุณมารตี คุณจะให้ผมรับผิดชอบลูกสาวของคุณยังไงไม่ทราบ"

"คุณต้องมาสู่ขอและแต่งงานรับผิดชอบชีวิตของยายน้ำผึ้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความเอาเรื่องคุณให้ถึงที่สุด" นางมารตีข่มขู่นายหัวภาคินอีก

"อะไรนะ ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอคุณมารตี ผมคิดว่าคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจดีที่สุดว่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นในวันนี้เกิดจากอะไร" นายหัวภาคินตอกกลับมารตีต้องการบอกให้รู้ว่าเขาก็รู้ทันมารตี

"แม่ พอเถอะ ผึ้งอยากกลับบ้าน ผึ้งไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบ ไม่ต้องการอะไรจากผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ผึ้งอยากกลับบ้านและสิ่งที่ต้องการมากว่าการกลับบ้านคือผึ้งต้องการยาคุมฉุกเฉินค่ะ"

"อะไรนะ เธอพูดว่าเธอต้องการยาคุมฉุกเฉินเหรอวะ ดีเว้ยแม่จัดฉากให้ลูกสาวมีผัว ส่วนลูกสาวก็ร่ำร้องขอยาคุมฉุกเฉินกิน ดูเชี่ยวชาญและมีความเป็นกระบวนการดีเสียจริงๆ เลยนะ พี่สิงห์ว่ามั้ยครับ" นายหัวภาคินพูดเหน็บแล้วหันไปขอความเห็นด้วยจากนายหัวไกรสีห์รุ่นพี่ของตนเองแบบยิ้มเยาะที่มุมปาก