Martina : Love and Lies

Chapter 11

"WHAT THE FVCK, did you do, huh?" Bungad kaagad ng binata pagkabukas pa lamang ni Zyrist ng pinto ng condo niya.

She did not pretend, not to understand what he was saying. Ni hindi siya natigatig sa madilim na mga mata nitong tila mga palasong handang itarak sa dibdib niya anumang oras.

She even smiled at him sweetly. "Oh, hi, dear... good morning to you, too." Puno ng sarkasmong bati niya rito.

Matamis pa rin ang ngiting tinalikuran niya ang binata at marahang naglakad patungo sa naroong couch. Alam niyang nakasunod sa kanya ang tingin nito, partikular sa kanyang pang-upo na bahagya lamang natakpan ng suot niyang manipis na pantulog.

"And, fvck! What do you think, were you thinking, opening your door, wearing that scanty clothes?!" Litanya nito sa kaniya kapagkuwan, habang kasunod niyang naglalakad papasok.

That made her grinned wider.

Still wearing her seductive grin, she faced him. "Saan ka ba talaga nagagalit? Sa ginawa ko, o sa suot ko?"

Huling-huli niya ang bahagyang pagkalito sa mga mata nito, lalo na nang bumaba ang tingin sa halos nakahantad din niyang dibdib.

He glared at her.

Marahan siyang natawa.

Bakit ba hindi man lamang siya makaramdam ng kaba, sa kabila ng ipinakikita nitong galit? Lihim na lamang siyang nailing.

"I knew, it was you, silly." Nakapaskil pa rin ang ngiti sa mga labing aniya. "Sinilip kita sa peephole."

Padaskol siyang naupo sa naroong couch at pinagkrus ang mga braso sa dibdib. Wala siyang pakialam kung lalong nadepina ang cleavage niya, o kung lumilis mang lalo pataas ang pantulog niya at humatad sa mga mata nito ang makikinis niyang mga hita.

He has already seen and devoured them, anyway.

"Bakit ka nagpadala kay Uncle Art ng mga ganoong larawan?" Bumalik na ang madilim na anyo nito. Nanatiling nakatayo sa harapan niya.

"What's the matter with those photos?" Pabalewala pa rin niyang sagot dito, habang nakalabing sinisipat ang mga kuko. "Pangit ba?"

"Fvck, Zyrist! Ano ba talaga ang gusto mo?! Bakit mo ba ginagawa 'to? May gusto ka bang mangyari? May ayaw ka ba sa mga nangyayari? Damn it, ano?!" Sigaw nito na punong-puno ng frustration. "Sabihin mo para naman alam ko! Para naman sa susunod, hindi na 'ko magugulat sa mga gagawin mo pa!"

Sa pagkakataong iyon, ay napalis ang nakapaskil na paimbabaw na matamis na ngiti sa mga labi ni Zyrist. Dagling nanalim ang mga mata niya. Tumayo siya at pinantayan ang nag-aapoy na mga mata ng binata.

"Lahat!" Balik niya ring sigaw dito. "Lahat ayoko! Lahat hindi ko gusto! Lahat naman din sila hindi ako gusto, eh! Lahat sila iyong Martina na 'yon ang gusto! Lahat kayo!"

In an instant, all the emotions written on her face vanished.

She even smirked at him. "So, why bother come here, and ask me? Why don't you just go to her, and comfort her? Mas kailangan niya 'yon."

"Damn it!" He murmured.

Akmang lalapitan siya nito nang itaas niya ang kamay niya. "Don't." Walang makikitang kahit na anong emosyong pigil niya rito. "Just leave, and let me be. I don't need any of you."

He narrowed his eyes on her. "Do you really think, hahayaan kitang sirain ng ganito ang buhay mo?"

"I don't care, what you think, or what will you do. Just leave, and let me do what I want to do." She said, obviously dismissing him.

Naiiling na tinalikuran niya ang binata at akmang papasok na sa sariling silid nang maramdaman niya ang marahas na pagpulupot ng mga bisig nito sa kanyang baywang.

"s**t! What the--" Hinawakan niya ang mga braso nitong nakapulupot sa katawan niya at akmang babaklasin, nang umangat siya sa ere at sa isang iglap ay naihiga na siya nito sa naroong mahabang sofa at nakaibabaw na ito sa kanya.

"Yeah?" Magkahalong galit at pagnanasa ang nasasalamin niya sa nag-aapoy na mga mata nitong matiim na nakatunghay sa kanya. "You really think, you can just kick me out of your life, that easy, hmmm?" Animo bolta-boltaheng kuryente ang nanulay sa bawat ugat niya, sa katawan nang ibaon nito ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat niya.

"Oohh..." hindi niya napigilang magpakawala ng isang ungol nang bahagyang kagatin nito ang leeg niya at nang maramdaman nito ang pag-igtad ng katawan niya sa sakit na dulot niyon ay buong suyo nito iyong sinipsip at pinasadahan ng mainit nitong dila. Kasabay noon, ay ang pag-indayog ng ibabang katawan nito at pilit na ipinagdidiinan, ang ngayon ay buhay na buhay na nitong pagkaIaIaki sa kanya.

Sa pagkakataong iyon, ay ramdam niya na ang gaspang ng kayo ng maong na suot nito, sapagkat tuluyan nang nalilis ang kakarampot niyang pantulog. Ang tangi na lamang tumatakip sa kaselanan niya ay ang kakapirasong hugis tatsulok na panloob niya, na halos ay wala rin namang tinakpan kung tutuusin.

"Fvck!" Daing nito sa punong-tainga niya habang sige pa rin ang malikot na pag-imbay ng balakang. "Nakakabaliw ka, Zyrist!"

"Ahh, shit..." eskandalosang ungol naman ni Zyrist nang maramdaman niyang naroon na ang bibig ng binata at buong panggigigil na salitang sinisipsip ang magkabilang dibdib niya. Mariin niyang hinawakan ang buhok nito at saka lalo pang iniliyad dito ang hubad niya nang dibdib. "H-hon... h-harder... suck me harder... ohhhh, fvck!"

"Let me help you, Love," halos ay paungol nang usal nito na ngayon ay nasa punong-tainga niya na naman ang bibig at ekspertong sinisipsip at dinidilaan ang sensitibong balat niya sa parteng iyon. Habang ang isang kamay nito ay tila minamasa ang kabilang dibdib niya, ang kabila naman ay walang pagkasawang humahagod pataas at pababa sa nakahantad niyang hita. "Hayaan mong punan ko ang lahat ng sa tingin mo ay kulang sa'yo. Hayaan mong itama ko ang lahat ng sa tingin mo ay mali, para sa'yo."

Kahit darang na darang na sa sensasyon na ipinadarama ng kaniig ay tila binuhusan siya ng malamig na tubig sa sinabi nito.

"N-no! Stop!" Sa isang iglap ay nasa dibdib na nito ang mga palad niya at itinutulak itong palayo. "Get off, me."

Naging maagap naman ang binata. Mabilis siya nitong nahawakan sa magkabilang pulsuhan at pinagkrus ang mga iyon sa ibabaw ng ulo niya gamit ang isang kamay.

"Let go of me, damn you!" Pilit siyang nagpupumiglas sa pagpapahawak nito sa mga kamay niya.

Bawat igkas ng katawan niya sa pagpiglas dito at upang paalisin ito sa pagkakakubabaw sa kanya ay sinasagot naman nito ng pagsalubong, ng sa palagay niya ay naghuhumindig na nitong p*********i sa loob ng pantalon nito. Ramdam niya ang bahagyang sakit, ngunit hindi niya rin maitatanggi ang masarap na sensasyong nanunulay sa gulugod niya sa bawat pagdiin ng p*********i nito, sakto, sa ngayon ay nag-uumpisa nang mamasa niyang p********e.

Nananatiling magkahinang ang kanilang mga mata na tila naghahamunan kung sino ang unang magpaparaya.

"Get off." Mahina ngunit may diing aniya rito.

"No." Naroon naman ang paghahamon sa kalmadong tinig ng binata.

"Then, kiss me." Aniya at bahagyang iniangat ang ulo upang abutin ang mga labi nito.

Umangat ang gilid ng labi nito. "No."

"Fvck you, then, get off me!" Inis niya nang angil dito.

"Sure, Love!" sa pagkakataong iyon ay nakakaloko na ang ngisi nito. "Sure, I will fvck you. But you know me, when I fvck..."

Napaigik pa siya at nanlaki ang mga mata nang walang kahirap-hirap nitong hawiin pagilid ang G-String bikini niya at maramdaman ang pagpasok ng naghuhumindig na nitong p*********i sa loob niya.

Good God, he was still fully clothed!

Nakakalas lamang ang sinturon nito at binuksan ang butones at zipper ng pantalon. Ramdam niya pa ang gaspang ng maong nito sa mga hita niya.

Nang sagad na sagad na itong nakapasok sa loob niya ay saka ito tumigil at nag-aapoy sa pagnanasa ang mga matang tumunghay sa kanya. "...I don't kiss!" Malupit nitong sabi, bago nagpakawala ng malalakas na ulos na halos magpayanig sa buong pagkatao niya. Kung mumurahin lamang ang kinahihigaan niyang sofa ay malamang na kanina pa nagiba iyon sa lakas ng bawat pag-ulos nito.

Wala nang maririnig nang mga sumunod na sandali, kundi mga animo nagpapaligsahang mga ungol at halinghing nilang dalawa na tila ba hindi sila nag-aangilan kani-kanina lamang.

KANINA pa tulog si Zyrist sa kanyang tabi ay hindi man lamang siya makaramdam ni bahagya mang antok sa katawan.

Masuyo niyang hinagod ang noo nito nang bahagya iyong kumunot. Pambihira talaga ang babaeng ito... kahit sa pagtulog, may ikinaiirita pa rin.

Bahagya pa siyang natawa sa naisip.

Hindi niya alam kung ano ang pinanggagalingan nito sa matinding galit kay Martina ngunit ipinangangako niyang hindi siya titigil hanggat hindi niya nalalaman iyon.

Baka sakali ay matulungan niya itong magbago. Hindi para sa kung ano pa man, kundi para na rin sa sarili nito. Upang makapamuhay ito ng normal at walang kinikimkim na ano mang galit at sama ng loob.