Yıkılmaz Duvarlar

Yardım Edin

Dikiz aynasından arkasını sık sık kontrol ediyordu ki karşıdan gelen arabanın kornaya basmasıyla kendine geldi ve kendi yoluna girdi. Az daha kaza yapıyordu. O kadar paniklemişti ki. Aynasını tekrar kontrol ettiğinde onları arkasında görünce panikledi. Gazdan ayağını çekmezken telefonunu eline almıştı ki kapalı olduğunu görünce küfür savurdu. Aylin ise dünyadan kopmuş kendi kendine konuşuyor, şaka yapıyor gülüyordu. “Aylin peşimize takıldı adamlar polisi ara.” Aylin kafasını sallamış birkaç uğraştıktan sonra telefonu kulağına koydu. “Aşkımmm. Seni çok seviyorum kurtar bizi. Kahramanımmm.” Gülerek söylediği sözlerle Zeynep şokla ona döndü “Gerizekalı mısın kızım. Polisi ara dedim ben Mehmet nasıl kurtarsın bizi. Ver şu telefonu.” Sinire çekti telefonu elinden kulağına koyduğunda telaşla konuşan ve ne olduğunu anlamaya çalışan Mehmet'in sesini duydu. “Aylin Aylin. Güzelim ne oluyor orada.” Telefonu hoparlöre verip direksiyonu iki eliyle tuttu. “Mehmet yardım et. Peşimizde adamlar var.” "Tamam, sakin o. Neredesiniz?” “Seni getirmiştik ya koydaki restorana geldik geri dönüyoruz hızlıCAAAĞĞĞĞ” onları sollamaya çalışan araba ile çığlık attı. “ZEYNEPP” “Kim var ne oluyor lan?” Zeynep nefes nefese “Ya restoranda yan masadakiler laf attılar. Bizde kalktık otoparkta tekrar geldiler bende bir şeyler söyleyip arabaya bindim. Yola çıkınca peşimize takıldılaaaaaağğğğğğ” nefeslendi “Peşimize düştüler. Polisi ara bir şey yap.” “Zeynep” Turan’ın sesini duyunca şaşırdı ama mutlu oldu “Turan yardım edip ne yapıcam ben arkadan çarpmaya çalışıyor gaza basıyorum ama ya yakalarlarsa bizi polis arayın bir şey yapın.” “Sakin ol güzelim biz çıktık yola. Sakın frene basma.” Turan’ın senin arkasından bir sesler geliyordu ama dinledi. Asla ayağını fazdan çekmedi telefonda hala açık sakin kalmaları için telkin veriyordu. “Bak şimdi o itlerin arkasında benim adamlarımın arabası var. O yüzden korkmayın sakın. Sakın gazı kesme 20 dakika sonra karşılaşacağız. Tamam mı?” Zeynep aynadan dediği arabayı arıyordu. Arabayı görünce sevinçle konuştu. “Gördüm Turan arabayı gördüm." "Tamam, sen sakın yavaşlama sürmeye devam et.” Onların önüne geçmeye çalışan araba ile çığlık atarak önlerine doğru direksiyonu hafif kırınca toparlaması zor olmuştu. “ZEEEYNEEEPP” Nefes nefese ve korkuyla “İyiyiz iyiyiz önümüze geçiyordu nerdeyse.” “Korkama güzelim bak adamlarım arkalarında sadece önlerinde siz varsınız diye bir şey yapmıyorlar. Bizde yaklaştık.” Telefondan acı bir fren sesi duyuldu. Zeynep korkuyla bağırdı “TUURAAAANNN” “Bir şey yok sakin ol. Şimdi sakın ol ve beni dinle. Birazdan önünde yolun iki tarafın da duran siyah arabalar göreceksin onlar biziz.” Uzakta gördüğü araba farlarıyla güldü “Gördüm.” “Hah şimdi sakın durma otele devam et tamam mı arkandan bir araba size eşlik edecek otele kadar yalnız olmayacaksınız.” “Siz siz ne yapacaksınız?” “Boş ver şimdi bizi sen dediğimi yap. Tamam mı?” Zeynep başını salladı. Konuşmadığını fark etmemişti. “Tamam, mı Zeynep?” diye tekrar bağırınca “Tamamamm” diye bağırıp arabaların arasından geçmişti ki arkalarından iki araba yolu kapattı. Ama Zeynep onlara bir şey olacağından korkuyordu bu yüzden sertçe frene bastı. Aylin alkolün ve olayın şokundan donmuş gibiydi bunca zamandır bu fren onu girdiği şoktan çıkartmıştı. “Zeynep” Aylin korkuyla ona dönmüştü ikisi de korkarak arabadan inmişti ki yanlarına gelen adamlarla çığlık atarak birbirlerine koştular. İçlerindeki en iri onan zararsız olduğunu belli etmek istercesine yavaş ve temkinlice birkaç adım attı. Sakince konuşmaya başladı. “Yenge korkmayın biz Turan abinin adamlarıyız. Size otele kadar eşlik edeceğiz. Arabaya geçin lütfen.” Aylin olumsuzca kafasını salladı. Krize girecekti. Eskiden yaşadığı olay aklına gelmiş travası tetiklenmişti. Bunu fark eden Zeynep ona sıkıca sarıldı ve yere oturmalarını sağladı. Yanlarındaki bir adam koşarak Mehmet’e haber verirken gitmediklerini öğrenen iki adam işlerine ara vererek adamları tutmaları için diğerlerine verdi. Mehmet koşarak Aylin’in yanına çökmüş ve kucağına çekmişti. Adamın arabanın kapısını açmasıyla Aylin’i kucağına almış arka koltuğa oturup kapıyı kapattı. Zeynep ise gözyaşlarını daha fazla tutamadı. Aniden bedenini saran kollarla korkup bağırdı. Ta ki “Şşş benim güzelim sakin ol benim.” Bu sesi duyana kadar korkuyla sarılmasına karşılık vermiş ve göğsüne saklamıştı kendini. Yanlarındaki adamları baş hareketiyle uzaklaştırdı. Daha sıkı sarılarak karşılık vermişti bir eli sırtını belini sıvazlarken bir eli saçlarına gitmiş sakinleşmesi için zaman tanımıştı. Hem Zeynep’ hem de kendine…

Biraz daha sakinleştiğinde kollarında uzaklaştı ama teması kesmedi Turan. Ellerini yanaklarına koydu, hafifçe başparmağı ile yüzünü okşadı. “İyi misin güzelim. Bir şeyin var mı?” Zeynep olumsuzca kafasını salladı sadece konuşmadı. Turan’ın ise iyi olduğunu duymaya ihtiyacı vardı. “Hadi konuş benimle.” “İyiyim.” Boğazı acıyınca öksürdü. O kadar bağırmaya boğazı kurumuştu. “Su getirin hemen.” Turan’ın sert sesiyle bir tanesi koşarak öndeki arabaya gitti. Koşarak getirdiği suyu uzattı Turan’a. İçmesi için yardımcı oldu suyu tekrar yanındaki adama uzattı. Zeynep biraz sakinleşince yakınlıklarını fark edip uzaklaştı bir iki adım. “İyiyim teşekkürler sadece birden peşimize düşünce ben panikledim Aylin’de kendinde değildi. Ne yapacağımı şaşırdım.” Turan uzaklaşmasından hoşlanmasa da sesini çıkarmadı. Ona istediği alanı verdi. “Tamam, sorun yok. Hadi geç oldu, çocuklar size otele kadar eşlik edecek. Korkmana gerek yok.” Zeynep arkalarında yolu kapatmış arabalara doğru baktı. “Siz?” Anlasa da anlamazdan geldi “Ne biz?” “Siz ne yapacaksınız? Polis neden gelmedi hala?” “Polis? Tabi polis biz polisleri bekleyip geleceğiz.” “Ama bizim ifademizi almaları gerekmiyor mu?” “Yok, ben anlatırım durumu çok gerekirse onlar çağırır sizi hem bak Aylin kötü oldu hadi daha fazla durmayın burada.” Zeynep başını sallayarak onayladı. “Arabayı onlar kullansın mı?” “Yok, ben kullanırım.” “Peki, nasıl istersen.” Deyip şoför kapısını açtı binmesi için Zeynep kemerini taktı ama hala kapıyı kapatmamıştı Turan arkaya doğru baktı. Aylin içkinin ve olayın şokuyla kollarında uyumuştu Mehmet’i. “Kardeşim merak etme sen burası bende” diyen Turan’a döndü Zeynep. Kendine dönen bakışları fark eden Turan cümlesine devam etti. “Polisler gelsin burayı halledip geliyorum bende sabah görüşürüz.” Mehmet başını sallayarak onayladı onu. Kapıyı kapatıp arabadan uzaklaştı birkaç adım. Onların gidişini izledi arkalarından adamları da onları takip ediyordu. Uzaklaştıklarından emin olunca sakince arkasını döndü ve yavaş yavaş yürümeye başladı. Saatini çıkarttı ve birkaç adım arkasından yürüyen adamına uzattı. Adam hızlıca saati aldı. Arabaların arasından geçip yerde dizlerinin üstüne çökerek bekleyen ikiliye ve başlarında silah dayamış Mustafa ve Âdem’e baktı. “Çocuklar çocuklar lütfen biraz nazik olun.” Esmer olanı yakasından tutup ayağa kaldırırken konuşmaya devam etti. “Siz kimsiniz lan? Erkekliğinizden de mi utanmıyorsunuz?” “Abi valla biz bir şey yapmayacaktık. O bize sallayınca sinirlendik konuşacaktık ama gaza basıp gidince konuşmak için peşinden gittik zaten vazgeçmiştik biz konuşmaktan da.” Turan iyice sinirleniyordu. Adamı bıraktı yakasıyla düzeltir gibi oynamaya başladı “Bunu daha önce niye söylemediniz oğlum. Madem sadece konuşacaktınız tamam o zaman sorun yok.” Mustafa’ya döndü “Bizde anlayıp dinlemeden hemen kızdık çocuklara bak ne kadar masummuş niyetleri.” Mustafa olacakları bildiğinden acı bir gülümsemeyle kafasını salladı. Turan’ın yüzü bir anda değişti karşısında o konuştukça gülümseyen adama sert bir kafa attı. “Lan it senin niyetini sikerim, orospu çocuğu” Yere düşen adamın üstüne çıkıp yumruklamaya devam etti. Küfürleri ve yumrukları senkronize şekilde ilerliyordu. Elindeki adam bayılınca diğerine geçti. Diğeri zaten Mehmet’ten darbeli olduğu için 3 yumruk sonra zor tuttuğu bedeni yığılmıştı yere. Ama bu Turan’ı durdurmaya yetmemişti, aklında sürekli Zeynep’in korkmuş sesi ve ona korkuyla sarılışı geliyordu.