Yıkılmaz Duvarlar

Şimdi başlıyoruz...

Zeynep gözünü rahatsız eden ışıkla açtı. Yıldızları izlerken uyuyakalmışlardı. Güneş daha yeni doğuyordu. Zeynep kendine gelip hemen Borayı kucağına alıp odaya taşıdı. Uykusunu alması gerekiyordu. Kendi odasına geçip bikinisini giydi, havlusunu alıp yukarı çıktı. Uykusunu açmak için soğuk suyu atladı. Soğuk suya bir anda girince sanki kitlenmişti. Birkaç saniye bekleyip suyun üstüne çıkıp derin bir nefes aldı. Uzaklaşmadan biraz yüzdü. Güne yüzerek başlamayı seviyordu.

Şimdi ise kahvesini almış çalışıyordu. Otelin aylık giderlerini, rezervasyonları vb. belgelerini inceleyip kontrol ediyordu. Düğün organizasyonuyla ilgili Aylin'le birlikte ilgilenseler de ona sürpriz bir parti hazırlamak istiyordu. Onunla ilgili planlamalar yapmış eskiz çizimler hazırlamıştı. Bora'nın kalkmasıyla kahvaltı yapmış, denizin tadını çıkarmışlardı. Bora annesine Turan'ı sorup duruyordu. "Anne ama geri gelicem dedi gelmedi. Ben sevmiştim onu nereye gitti." "Canım zaten şuan istesen bile yanına gelemez. Gidince sorarız Mehmet'e" Bora olumsuzca kafasını salladı. İnadı tutmuştu. Zeynep sıkılmıştı bir günde bu kadar bağlanması biraz saçma çelse de pedagogla yaptığı görüşmelerde bu tarz bağlanmaların olabileceğinden bahsetmişti. Daha fazla dayanamadı "Tamam arayacağız ama sadece konuşup kapatacağız ısrar etmek, mızmızlanmak yok." Bora kafasını salladı söz verircesine. "Bekle birazcık numarasını bulmalıyım." Bora sakince beklemeye başladı. Zeynep nereden numarasını bulacağını düşünüyordu. Aklına Mehmet gelince hemen onu aradı.

"Rüyanda beni mi gördün kızım sabah sabah niye arıyorsun." "Ne sabahı canım öğlen oldu. Ayrıca rüyamda birini görecek olsam seni mi seçerim. Neyse bana Turan'ın numarasını atar mısın?" Mehmet yataktan doğruldu "Anlamadım. Kimin numarası dedin?" "Turan'ın numarasını istedim." Mehmet'in yüzünde saçma bir gülüş belirdi. "Tabi veririm yeter ki sen iste. Hemen atıyorum." "Peki sağ ol." Gönderdiği numarayı hemen aradı.

Turan sabah erkenden kalkıp şirkete geçmişti. Katılacakları diğer ihale ile ilgili çalışıyordu. Bu proje için daha çok zaman olsa da büyüklüğü özellikle olduğu yer açısından oldukça önemliydi ve risk istemiyordu. Yeni başlayan mimarın sürpriz bir atakla çalışmasını toplantıda sunumunu beğenmiş ve bunun üzerine uzun süre konuşmuş ve ihaleye bu çizim üzerinden katılmaya karar verince her şey sıfırdan yeniden hazırlanacaktı. Yaklaşık 3 saat süren toplantıdan çıkınca kendini odasındaki kanepeye attı. Böyle rahat edemeyince kalktı ceketini çıkarttı. Telefonu yanındaki sehpaya bırakıp tekrar uzanıp gözlerini kapattı. Birkaç dakika olmamıştı ki çalan telefonu ile sinirlendi. Arayan numara kayıtlı olmayınca sert ve sinirli bir sesle açtı. "Alo. Kimsiniz?" Öyle bir sesle konuştu ki Zeynep acaba kapatsam mı diye düşündü. "Merhaba Zeynep ben." Turan duyduğu sesle aniden ayağa kalktı. Şaşkınlıktan konuşamadı birkaç saniye. "Zeynep mi?" "Evet Aylin'in arkadaşıyım." "Seni hatırlıyorum tabi ki sadece aramana şaşırdım." "Haklısın rahatsız ettim kusura bakma lütfen. Bora seni merak etmiş. Çok ısrar etti seninle konuşmak için vazgeçiremedim." Turan gülümsedi. "Ne kusuru istediğin zaman arayabilirsin. Yani arayın. Bora istiyorsa konuşalım tabi." "Teşekkürler. Anneciğim al bakalım." Bora hevesle aldı telefonu. "Turan" "Efendim küçük bey." "Nereye gittin hani gelecektin?" Turan gülümsedi annesi olmasa da oğlunu kendini sevdirmeyi başarmıştı. Güzel bir başlangıçtı. "Evime gelmem gerekti. Biraz işim çıkmıştı." "Ne zaman geleceksin?" "Birkaç gün sonra işim uzun sürecek." Bora'nın yüzü düştü bu sesinde yansıdı. "Peki, bay bay. Ama çabuk gel tamam mı?” "Peki, görüşürüz küçük bey. Söz elimden geldiğince erken gelmeye çalışacağım. Gelirken sana ne almamı isterisin." Bora gelen soruyla annesine baktı Turan'a "Birazcık bekler misin?" deyip annesinin yanından uzaklaştı. Yine de annesi duymasın diye sessizce söyledi. "Çikolatalı ve mor renkli dondurma istiyorum. Ama anneme söyleme tamam mı? Çok yiyormuşum diye izin vermiyor bana." Turan güldü "Tamam anlaştık. Kimseye söylemem." Bora da gülümsedi vedalaşıp kapattılar telefonu. Turan’ın keyfi yerine gelmişti. Tekrar uzanmadı. Bu telefonla enerjisi yerine gelmişti. Mustafa’yı aradı. “Ne yaptın?” “Şekerler geldi depoya taşıyoruz abi.” “Birbirine karıştırmayın sonra yine biz sorun yaşıyoruz. Olmadı farklı depolara götür.” “Sen nasıl istersen abi.”

_2 Gün Sonra_



Sait’in yaptığı saldırıdan sonra karşı bir hamle yapmayışı herkesi şaşırtmıştı. Sessiz kalışı diğerlerine bir umut ışığı olurken Sait bu birkaç günde kendini kral ilan etmiş her yerde fütursuzca bunu göstermekten çekinmiyordu. Turan’dan bir hamle beklerken sadece peşine birilerini takması ve tüm ailesini izletmesi onu korkutsa da ailesine zarar vermeyeceğini biliyordu. Turan Cevahir ve saçma kuralları…

Sait çaldığı malları satacağı bir müşteri bulmuştu. Adam önce bir yemek yiyip tanışmak istemişti. Biraz heyecanlıydı bu yüzden erken geldi restorana. Masada sabırsızlıkla bekliyordu ama içinde minik bir korku da yok değildi. Gözü hep kapıdaydı. İçeri giren adamı görünce hemen ayağa kalktı. Simsiyah bir takım giymiş. Uzun boylu, oldukça kaslı esmer bir adamdı. Duruşu, bakışları o kadar keskin ve soğuktu ki. Yanına geldiğinde hemen elini uzattı. “Hoş geldiniz Harun Bey.” Harun elini sertçe sıktı. Bu tokalaşma aynı zamanda kimin daha güçlü ve üstün olduğunu da gösteriyordu. Karşısına oturdu. Gelen garsona birer kahve söylediler. Adamın sessizliği Sait’i germişti. O yüzden adamı inelerken fark ettiği alyansla ilgili laf attı. “Demek sizde evlisiniz.” Harun deniz manzarasından gözlerini çekip önce yüzüğüne bakıp saniyelik gülümsedi, sonra ona baktı. “Evet.” “Eşiniz ve sizi evimde ağırlamak isterim.” “Yersiz samimiyetleri sevmem.” Tekrar dışarısını izlemeye devam etti. Sait bozuldu. Ama bir şey diyemezdi çünkü bu adama mecburdu. Araştırmıştı Turan sonradan başına bela olursa bu adamı arkasına alırsa hiç şansı yoktu. Birkaç dakika sonra gelen kahvelerle Harun ona odaklandı. Sert bakışlarını ondan çekmeden kahvesinden içti. “Oyalanmayı sevmem. Devamlılığının olmayacağını söyledin. Sorgulamıyorum. Umrumda değil. Ben kendi hesabıma bakarım.” “Merak etmeyin bir sorun yaşamayacaksınız.” Harun hafifçe gülümsedi. “Merak etmiyorum zaten. Sorun çıkarsa ben değil sen merak et başına gelcekleri.” Kahvesinden koca bir yudum daha alıp ayağa kalktı. Ceketinin cebinden gözlüğünü çıkardı, takarken son sözlerini söyledi. “Gece 2 de dediğim yerde hazır ol. Beklemeyi ve bekletmeyi sevmem.” Harun çıkıp giderken Sait sadece adamın arkasından baktı. Üzerindeki şaşkınlığı atınca hemen hesabı ödeyip çıktı. Bugün Turan’a rakip olarak girdiği başka bir ihale daha vardı. Geç kalmak istemiyordu.

Turan ihalenin yapılacağı yere doğru gederken mesaj geldi. ‘İşlem tamam.’ Mesajı okuduğunda yüzünde sinsi bir gülümseme belirdi. Mustafa ve Asude ile direkt toplantı salonuna geçtiler. Bütün rakipleri gelmişti. Kendilerine ayrılan yere geçtiler. Karşısında özgüvenle oturan Sait’e odaklandı. Turan onun gözlerine odaklanmıştı. Adeta avına odaklanan bir aslan gibiydi. Herkesin gelmesiyle ihale başladı. Tüm şirketlerin dosyası ve verdiği teklifler incelendi. En son kazanan şirket açıklanacağı zaman Turan’ın yüzünde kendinden emin ve alaycı bir gülümsemeyle tekrar Sait’e döndü.

“Kazanan Sağlam İnşaat.” Sait kazanmanın verdiği heyecanla Turan’a baktı. “Açıkçası böyle bir teklif beklemiyorduk. Son dakika fiyat değişikliği yapmak istediğinizde bu fiyat hepimizi şaşırttı ve memnun etti.” Sait’in gülün yüzü dondu. O fiyat değişikliği yapmamıştı. Yanındaki adamına döndü, onunda haberinin olmadığını öğrenince ne yapacağını şaşırdı. Kaybeden diğer şirketler salonu terk ederken Turan yavaşça yerinden kalktı. Sait’in şaşkınlığı geçmemişti. Salonundan çıkmaya hazırlanırken yanına gelen Turan’la hazırlıksız yakalandı. “Tebrik ederim Sait. Verdiğin teklifi duydum gerçekten beni bile şaşırttın. Gel bir tebrik edeyim seni.” Sait’in elini o kadar sıkı tutuyordu ki konuşurken Sait acıdan cevap bile verememişti. Sertçe kendine çekti Kulağına yaklaştı ve tek şey söyledi.

“Varan bir”

Turan bir cevap beklemeden çıktı salondan.