The Heiress

CHAPTER FOUR

MULI AKONG bumalik sa pagkabata, sa mga panahong una kong nakasama si Archer. Masaya kaming pumipitas ng mga bulalak nang bigla na lang dumilim ang kalangitan. Pagbaling ko nang tingin kay Archer nakalayo na ito sa'kin. Ang mukha niyang maamo ay nagbago at unti-unting tumatanda hanggang sa kasalukuyang edad. Ngunit ang inakala kong masayang panaginip ay nagbago at bigla na lang naging isang bangungot. Isang babaeng lumulutang sa ere ang lumapit kay Archer at kinuha ang kaniyang kaluluwa.

Sa paggising ko sa masamang panaginip na iyon ay lagatak ang pawis sa'king mukha. Sa edad kong ito, ngayon lang ako nagkaroon ng bangungot. Pagtingin ko sa orasang nakasabit sa dingding ay mag-aalas sais na rin pala nang umaga. Nagdesisyon na lang ako na huwag na bumalik sa pagtulog, baka matuloy lang 'yong bangungot. Umalis ako ng bahay na hindi man lang nagpapaalam kay Archer. Hindi ko rin naman siyang magawang harapin matapos niyang sabihin sa'kin kagabi na ako ang pinili niya noon pa man.

 Nakapili siya noon, kasi noon pa man alam na niya ang kaniyang kapalaran. Habang ako, ngayon ko lang nalaman kaya heto, no choice na. They say life is full of choices, but why can't I find mine? Hindi sa hindi ako attracted kay Archer, hindi lang kasi tama 'tong landas na tinatahak namin. Mantakin mo, kasal muna saka na 'yong getting to know each other portion. Masyadong masakit sa ulo.

"Ayoko na munang isipin 'tong problema ko," bulalas ko habang nagmamaneho patungong trabaho. Most of the people roaming around the village, know me —because of my surname. But as an individual I'm just a nobody. Ang alam nila isa akong Castillo na nagsarili upang talikuran ang reponsibilidad. Sometimes, it feels like they know about our family issue.

I don't know. I never talked about it with them. I tried hard to be friendly. Para sana kahit pa paano, makilala nila ako bilang si Aviana at hindi bilang isang Castillo. Minsan makakakuha ako ng ngiti at kaway pero madalas dedma lang ako sa kanila. Good thing I found a workplace where people aren't close minded like the others. Sa pagmumuni-muni ko habang nagmamaneho bigla na lang may itim na pusa na dumaan sa gitna ng daan. I had no choice but to stop forcefully. Natigil at nagtinginan ang mga taong nasa kalsada sa'kin. Lumabas ako para hanapin ang pusa. Nang makita ng mga tao na okay naman ako ay umalis na rin sila at ipinagpatuloy ang mga ginagawa. It breaks my heart to think that no one asked me if I was okay. Pakiramdam ko tuloy galit ang taong bayan sa'kin at hindi ko alam ang eksaktong rason.

I had looked under my car but I saw no cat. Kahit sa gilid ng kalsada ay wala akong makitang pusa. Gusto ko pa sanang hanapin ang pusa pero nakakasagabal ang sasakyan ko sa daan. Nagdesisyon na lang ako na bumalik sa sasakyan at hayaan na lang ang pusa tutal mukhang hindi ko naman siya nasaktan.

"Good morning!" Pagbati ko pagpasok ko sa opisina.

"Morning Avi," balik-bati ni Trina, isa rin siyang realtor katulad ko. "May tawag ka kanina, iniwan ko na sa mesa mo 'yong message niya.”

"Okay salamat, Trina." I went straight to my small office. Dito ko madalas dalhin ang mga kliyente kong interesadong bumili ng property. Dito ko rin nakausap 'yong lawyer na kumatawan sa pamilya Luna nang bilhin nila ang mga property sa'kin. Pabagsak akong umupo sa swivel chair ko matapos mabasa ang mensahe.

"I hope you're getting along," muli kong binasa ang note na nakalapag sa mesa. "Mom."

I need to talk to her. I dialed back the number she used to call at hindi nagtagal ay sumagot siya. "Ma, bakit ninyo naman ako iniwan sa bahay? Ang malala pa, lalako ang kasama kong naiwan sa bahat. Hindi ba kayo nag-aalala na baka may gawin siyang masama sa'kin." I said non-stop.

"Anak, he's a good man. Do your best to know him and understand him. And of course, your situation," she said calmly. "By the way, may nangyari na ba?"

Nanlaki ang mata ko sa narinig kay mama. Hindi ako agad nakasagot, paano ba naman kasi parang umakyat ang dugo sa mukha ko. "Ma! A-anong nangyaring sinasabi ninyo?” Bahagya kong hininaan ang boses ko. "Walang nangyari sa'min."

"What are you talking about? You're not supposed to have s*x before marriage!" She exclaimed. "Ang sinasabi ko, nakilala mo na ba ang ninuno ni Archer?" I heard her laugh a little.

Lalo akong nahiya sa sinabi ni Mama. "Linawin mo kasi 'yong tanong mo, ma." Pinagpawisan ako kay Mama. Jusko! "Opo, nakilala ko na sila. Alam ninyo naman pala na mangyayari sa'kin 'to, but why didn't you say anything?"

"Sasabihin sana namin sa'yo noong debut mo. Pero umalis ka. As your punishment, Dad decided not to tell you about it."

Napabuntong-hininga na lang ako. Kasalanan ko pa pala kung bakit hindi ko ngayon alam ang nakatakdang kapalaran ko. Nagmasahe ako ng sentido. I cannot deal with this now. I need to concentrate. "Ma, I have to go. Bye."

Sakit na naman sa ulo 'tong sitwasyon ko.

"You've just dated someone yet you seem dissapointed already."

Tumingala ako at tumingin sa pintuan. It was Carlo, twin brother ni Trina.

"It's complicated." I sighed.

"Talaga ba?" He said with a raised brow. "Then, why is he waiting for you outside?"

Tumingin ako sa direskyon na itinuturo niya. Balikat at gilid lang ng mukha niya ang nakita ko pero sigurado ako, si Archer iyon.

Shizzel! Anong ginagawa niya rito! Hindi na ako nagsalita, basta dumiretso na lang ako sa labas.

"Arch... er." He looked calmed and handsomely gentle as he rest his back on the wall. Iba ang awra niya ngayon na para akong nakatingin sa isang knight in shinning amor. And as soon as he looked at me, I had no choice but to look away. Because if I won't baka nahulog na ako sa mga mata niya. "W-what's up with the glasses?" Wala na akong ibang nasabi. But I have to think, other than him being awesomely handsome.

"Nag-aalala ako nang makita kong wala ka sa bahay. Hindi na ako nakapag-contacts." He said lifting his eye glasses a little.

"Malabo pala 'yang mga mata mo." I chuckled. Medyo kinilig ako. I’ve always find men with eyeglasses, cute.

"Oo at malinaw na malinaw na sinuway mo ang tradisyon." Giit niya.

Napakamot na lang ako sa ulo. "Ano na naman ginawa kong mali?"

"You left without this." Hinablot niya ang kamay ko't may pinasuot na singsing sa palasingsingan ko.

Tadtad ng maliliit na puting diyamante ang oval shape na blue sapphire stone sa gitna ng singsing. Obviously, vintage ang singsing. Agad akong nagpamulsa dahil ayokong maging issue iyon sa trabaho.

"I'm going to work. Magpaalam ka na nga pala sa mga katrabaho mo," aniya habang naglalakad palayo. “Mag-resign ka na.”

"A-akala mo ba mako-kontrol mo ako? Sino ka ba!" Naiinis kong wika. Sino ba naman ang hindi maiinis sa inaasta niya. Kahapon ko pa lang siya nakilalang talaga pero kung maka-utos akala mo kung sino!  He stopped and looked at me.

"Do I really have to say this over and over again?" He said raising a brow. "Like it or not Avi, I am you destined husband."