Rebound (bxb)

Chapter 3

"Another kind of dribbling is the retreat dribble. This kind of dribble is commonly used to create space against aggressive defenders who put pressure on the ball handler. For example," sabi ko sa kanya habang nadi-dribble ng bola. "Kunwari I am the one holding the ball and I am running towards the basket to shoot the ball, and then a defender sees me and he runs to stop me and he aggressively wants to take the ball away from me. What am I going to do to be able to protect the ball?" tanong ko sa kanya.

Nakita kong nakatingin siya sa akin.

"That's the time I need to use a retreat

dribble. The technique is to have to take two step away from him to create space between him and me," sabi ko sa kanya habang pinapakita ko sa kanya ang tamang pag-step palayo sa defender. "Take two step to retreat from the defender and then square up and crossover away from him. The name itself explains why that move is called retreat dribble. Naiintindihan mo ba Rai?"

Tumango siya sa akin. 

"Good. Now let's practice," sagot ko sa kanya. 

Ako kunwari ang defender habang si Raiga ang offensive. As I make my move towards him, ginaya niya ang ginawa ko but instead of squaring up after two retreat step, bigla na lang siyang nag-crossover dribbling na hindi ko pa itinuturo sa kanya. 

I'm impressed. Napaka-advance nito.

"Alam mo na agad ang crossover dribbling?" tanong ko sa kanya.

"Hindi ko alam na crossover pala ang tawag doon. My instinct told me to do it," sagot niya.

Lihim akong napangiti. Hindi niya alam na isa iyon sa step ng perfect dribbling pero alam na niya kung paano ito gawin.

Sumunod na itinuro ko sa kanya ay ang tamang cross-over at between the legs dribble.

"In between the legs dribbling is the technique you can use to dribble the ball in the space created by your feet. Just like this," sabi ko sa kanya. 

Habang dini-dribble ang bola, inihakbang ko ang aking kaliwang paa sa unahan making sure its forty- degree away from the other foot at pinalusot ang bola sa pagitan ng aking mga paa. 

"Pay attention carefully Raiga to what I'm saying,"

"I'm listening," sabi niya sa akin.

"When you use your right hand in dribbling the ball, step your left foot the same way with your left hand to right foot at forty five degrees from the other foot and as your foot is about to touch the floor, guide the ball through the space you've created between your feet. I'm sure you already get it but the key to its effectiveness is to practice this drill at a speed which you are comfortable with. The more you practice, the more speed you can gain. Plus you must bend your knees to provide you with both quickness and the ability to change your foot in any direction you want."

Pinasubukan ko sa kanya ang between the legs drill and as I expected, madali lang niya itong ginawa as if he practiced this before. 

Is this kid kind of a genius or what?

"And the last will be the behind the back drill. This technique is used when a defender is close and you need to your body to be a barrier to protect the ball from being snatch. Keep the dribble low and tight on the outside of your knees. Katulad nito," sabi ko kay Raiga habang ginagawa ang aking sinasabi. "Itawid mo ang bola sa likuran mo patungo sa isa mo pang kamay habang ang isa mong libre na kamay na pinagmulan ng bola na libre na ay gamitin mong pang-shield sa defender habang naghahanap ka ng malulusutan o kaya ay ka-teammate na pwede mong pag pasahan ng bola. You get it?"

Tumango siya sa akin. 

"Good. You will be going to practice all the dribbling techniques that I already showed you. If you master it by the end of this month, I'll teach you the next basic skill."

It took him a week to fully master the dribbling drill. It was kinda impressive because most players had to learn it within three weeks or more. But this kid really exceeded my expectations. 

Pagkatapos noon ay itinuro ko sa kanya ang apat pang basic skills. 

Sinadya kong ipahuli ang shooting dahil ito ang pinaka-importante sa lahat lalo na't ito ang fundamental ng scoring. If you can't shoot, your team will going to have a hard time scoring or humabol sa score ng kalaban. 

"Defensive is all about stealing, blocking and preventing and the shooting of the ball is the offensive best part. You can go shoot the ball or even do the types of shooting you wanted to do," sabi ko sa kanya. "It is not just how good you play Rai, it's about how you observe the game, how you honed your skills like observing and calculating the game. Keep in mind to win a game, you need to play as one team. I know you already mastered the four basic skills in a very short time as I expected but,"sabi ko sa kanya sabay kuha ng usb sa aking bag. "I'm going to a seminar tomorrow. I want you to watch the video I created and see if you're gonna learn something. But still, keep on practicing. Malapit na ang pasukan so hopefully as you said, you wanted to play a real game, sasali ka sa team ng basketball ninyo,"sabi ko pa.

Tahimik lang niya itong tinanggap kasama ang allowance niya habang wala pa ako. Ayaw sana niyang tanggapin pero sinabi kong mula iyon sa Tito niya which is of course, a lie.

May half court naman sa likod ng apartment na pwede niyang pinag ensayuhan habang wala pa ako. It will be nice kung i-practice nya muli ang aking itinuro sa kanya. 

"That kid will be a monster one day," sabi ko kay Rafa noong nagkita kami sa isang cafe na kung saan ay malapit lang sa seminar area namin. Ang loko ay nagpupumilit na puntahan ako kahit na may trabaho pa ito.

"I told you right? My nephew had it too," nakangiting sabi niya habang nakaupo sa tabi ko. 

"The talent and skill?"

Tumango siya sa akin. 

Tumahimik ako. 

I haven't consider it yet kung may talent ba talaga si Raiga. But to be honest, he always surprises me with the thing he himself isn't aware of gaya na lang ng tumalon ito ng mas mataas pa sa dapat ay normal na talon ng isang middle schooler na kagaya niya.

"Well he surprises me a lot though," sagot ko sa kanya bgo uminom ng tsaa. 

Ngumiti si Rafa. 

"His my nephew and I can see that he has it all. Trust me."

After spending the night with him, madaling araw na ako ng makarating sa apartment. Nasa pintuan na ako nang marinig ko ang tunog ang nagdi-dribble ng bola sa likod ng bahay. Hindi muna ako pumasok ng bahay at saka sinilip kung ano ang ginagawa ni Raiga. 

Halos lumuwa ang aking mata ng makita kong nag-free throw line dunk ito na parang hindi man lamang nahirapan. Alam kong isa ito sa pinakamahirap na dunk at tanging si Michael Jordan pa lang ang nakakagawa niyon. Nakita kong pumasok sa ring ang bola kasabay ng paglambitin niya sa rim ng hoop pagkatapos. 

Seryoso? Nagawa niya iyon? Ang bilis naman. And to think na ang pinakamahirap pa na dunk ang kanyang ginawa. 

Kunwari ay kararating ko lang at nag-doorbell ako sa bahay. 

Ilang saglit lang ay binuksan na ni Raiga ang pintuan habang may hawak na mug. 

Nagtataka ako. Bakit ang bilis niyang nakapasok sa loob gayong wala pa yatang minuto simula noong sinilip ko siya sa likod.

"Coffee?" nakangiting tanong nito sa akin. 

"Yes, please. Pakilagay na lang sa mesa pagkatapos Rai. Aakyat lang ako at magbibihis," sagot ko.

"Okay," sagot niya.

Habang umaakyat ako sa hagdanan ay naisip kong isali na sa actual na laro si Raiga upang makita kung hanggang saan na ang alam niya pagdating sa laro. 

Napangiti ako sa naisip. Agad kong kinuha ang aking cellphone at nag-send ng message sa group chat ng aming team. 

"Let's see how far you have already progressed, Raiga."

Pagkatapos ng agahan ay agad kong ibinalita kay Raiga ang aking plano. 

"You'll going to play with my team today," sabi ko sa kanya habang nagliligpit ito ng pinagkainan namin. 

"Po? Talaga po?" sagot niyang mukhang excited. 

"Yes. Nakita ko naman na mastered mo na halos ang mga naituro ko sa iyo. Let's see kung suitable ka na bang maglaro after all ilang araw na lang ay magbubukas na ang pasukan."

"Yes!" narinig kong sabi niya habang naghuhugas ng pinggan. 

Natawa ako sa reaction niya. Just like his tito talaga. 

"Hurry up and finish that one. Wear your best clothing and shoes. I'm sure na mapapalaban ka mamaya."

"Opo!"sagot niya. 

"You sure about this coach?" tanong ni Alyana sa akin ng isabak ko sa five versus five si Raiga.

"Yes."

"Pero mukha pa kasing totoy iyong Raiga, Coach. Baka masaktan lang siya sa laro." 

"Na. He'll be fine. Gusto kong makita kung hanggang saan ang natutunan niya sa loob ng tatlong buwang pagtuturo ko sa kanya," sagot ko.

Pagpito ng referee sa kanyang pito ay nagsimula na ang laban. Sinadya kong ilagay si Raiga sa Team B upang tingnan kung paano siya makipag-interact sa mga ka-team niyang hindi gaano magaling.

At first, nakita kong nahihirapang mag-adjust si Raiga sa bilis ng Team A at hindi siya gaano marunong makipag-coordinate sa ka-team niya. 

I was really gonna call a break after two quarters dahil hindi pa nadagdagan ang score ng team B. 

12-50

Masyadong malayo na ang lamang ng Team A sa kanila. 

I was disappointed lalo na noong naalala ko kung paano nag dunk si Raiga kanina. 

Napapikit ako.

"You gonna be kidding me!" narinig kong manghang-manghang sabi ni Alyana. 

Idinilat ko ang aking mga mata at eksaktong nakabitin si Raiga at ang likod ay nasa backboard sa rim ng hoop.

"What  happen?" tanong ko kay Alyana. 

"Reverse dunk. He just performed a reverse dunk, coach!" hindi makapaniwala na sabi ni Alyana.

Lihim akong napangiti. 

Nakita kong nag-fueled up ang team be lalo na ng sunod-sunod na shot ang ginawa ni Raiga. Nariyan ang jump shot, bank shot at tips-in. 

Nagtapos ang third quarter ng ang score lamang ng team A ay ten points. 

60-70

Iyon ang nakita ko sa score board. At halos lahat niyon ay score ni Raiga.

Sa fourth quarter ay napakadali lang kay Raiga na mag-block ng mga bola mula sa kalaban na team. As if he's working alone sa kabila na nakikipag-ordinate siya sa mga team niya which also are fueled too. 

Mas lalo akong napabilib ni Raiga lalo na noong ginawa niya ang isa sa pinakamahirap na layup, ang finger roll. Mangilan-ngilan lang sa mga sikat na manlalaro ang kilala kong nakagawa na nito pero itong fourteen years old lang na bata ay nagawa niya ito ng walang kahirap-hirap.

"Are you sure coach na middle schooler pa lang ang batang iyan?" tanong ni Alayana ng makita ang ginawa nito.

"Yes. In fact second year pa lang siya nitong susunod na pasukan," sagot ko sa kanya bago ngumiti.

Ngumiti si Alyana. 

"Ah, I see that you nurtured his gift,"aniya 

"Well it will be a waste if I let that talent go to waste right?"

"He'll be one hell of a player in the future. I can see it, coach."

"That kid has fifty percent raw talent, thirty percent skills, ten percent motivation and ten percent determination. All in all, he's one hundred percent pure genius," sabi ko sa kanya.

"I couldn't agree more, coach."