Gold digger เงินพ่ายรัก

Chapter 6 ทำความรู้จัก

แพรหวานเดินตามท่านประธานและภรรยาส่วนลูกสาวตอนนี้กำลังกุมมือทั้งสองคนอยู่ เจอกันครั้งเดียวแต่สนิทสนมเหมือนคนเคยเลี้ยงกันมาหรือผิดที่เธอเลี้ยงลูกให้เข้ากับคนอื่นได้ดีเกินไปถึงได้ไม่กลัวใครเลยสักคน

"หนูฟีน่าจะไปไหนต่อคะ"

"กิงไอติมค่า กิงม้านาว กิงช็อคโกแลตค่า"

"กินมะนาวด้วยเก่งนะเนี่ย"

เบบี๋ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะพาหนูน้อยเดินเข้าไปในร้านไอศครีมชื่อดัง ฟาโรห์อุ้มฟีน่าขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้เด็กส่งเมนูให้เด็กน้อยลองเลือกจะได้ถูกใจคนกิน

"อังนี่น่ากิงค่ะ"

"ไหนคิทแคทเหรอคะหนูกินนี่เหรอ"

"กิงอังนี่ค่ะ"

ฟาโรห์หันไปสั่งพนักงานให้เอาไอศกรีมมาตามที่ฟีน่าอยากกิน แพรหวานนั่งอยู่ไม่ห่างรู้สึกเกรงใจท่านทั้งสองคนมากแต่ไม่กล้าขัดใจเพราะท่านทั้งสองคนคือเจ้านายและมีศักดิ์เป็นปู่กับย่าลูกเธอด้วย

"เดี๋ยวก็มาแล้วรอแป๊บหนึ่งนะคะ"

"ได้ค่า บาบี้น่าย๊ากสีชมปูดั้ว"

"สีฟ้าก็มีน้าสวยเหมือนกันเลย"

เบบี๋เอาชุดมาเปลี่ยนให้บาร์บี้ของฟีน่า ฟาโรห์หันไปมองแพรหวานที่ตอนนี้ดูเกร็งๆและคงจะเกรงใจเขาไม่น้อยเช่นกัน

"ไม่ต้องเกร็งหรอกหนูแพรหวาน เราสองคนชอบเด็กและอีกอย่างอยากมีหลานมาก"

"อาสองคนมีลูกชายคนเดียวรายนั้นก็ไม่ยอมแต่งงานมีเมียสักทีเราสองคนเหงาพอเห็นเด็กถูกใจก็อาจจะเผลอตามใจเยอะไปหน่อยไม่ว่ากันนะ"

เบบี๋ยิ้มออกมามองเด็กน้อยด้วยสายตาอ่อนโยน เลี้ยงฟีน่าทำให้นึกถึงลูกชายของตัวเองตอนเด็ก ตอนนั้นคุณหมอทักว่ามีโอกาสได้ลูกแฝดก็มีความหวังมากแต่สุดท้ายไข่ฝ่อไปหนึ่งจึงได้แค่ฟีฟ่ามาคนเดียวเท่านั้น

"ว่าแต่หนูแพรอยู่กับใคร แล้วน้องฟีน่าใครเลี้ยงให้เหรอจ๊ะ"

"แพรอยู่กับลูกสองคนค่ะมีเพื่อนช่วยดูแลอีกคนส่วนวันทำงานแพรเอาน้องไปฝากเลี้ยงเพราะไม่มีคนช่วยเลี้ยงค่ะ"

"แล้วพ่อแม่หนูไม่ช่วยเหรอลูก เลี้ยงเองสองคนจะอยู่กันยังไง"

ภรรยาท่านประธานเอ่ยถามด้วยความสงสัย เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยน้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อพูดถึงเรื่องครอบครัวมันเป็นเรื่องเซนซิทีฟมากสำหรับเธอคนนี้

"ไม่มีแล้วค่ะหนูไม่มีพ่อแม่ท่านเสียไปหมดแล้วค่ะ ส่วนพ่อของลูกมีเรื่องเข้าใจผิดกันเขาโกรธแพรมากเราสองคนคงไม่มีโอกาสได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ"

เธอไม่อยากพูดอะไรมากและพี่ฟีฟ่าเองก็ไม่ได้ผิดที่เขาจะเข้าใจแบบนั้น หลังจากนี้เธอควรเลิกคาดหวังการกลับมาเป็นครอบครัวของเราสองคนแต่ลูกเธออยากให้เขาให้ความรักความอบอุ่นบ้างแต่มันคงยากจริงๆ

"โธ่เอ้ยทำไมลำบากขนาดนั้น แล้วเด็กตัวแค่นี้ฝากเลี้ยงจะไหวเหรอเค้าจะดูแลดีมั้ย"

"ฝากคนรู้จักไว้ค่ะ คือน้องฟีน่ามีปัญหาเกี่ยวกับโรคหัวใจแต่กำเนิด ตอนนี้หมอให้ยารักษาตามอาการระหว่างรอผ่าตัดค่ะ"

"แล้วทำไมไม่รีบผ่าปล่อยไว้นานจะยิ่งแย่นะ โรคเกี่ยวกับหัวใจต้องรีบรักษา ถ้าผ่าแล้วหายเป็นปกติหนูต้องรีบนะ"

ฟาโรห์เริ่มรู้สึกเป็นห่วงเด็กน้อยข้างกาย ตัวแค่นี้แต่ต้องโดนมีดหมอแล้วมันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นเลย แต่ถ้าทำแล้วหายดีก็ต้องทำเด็กคืออนาคตของชาติพวกเขายังมีโอกาสเติบโตได้ใช้ชีวิต

"ติดปัญหาเรื่องเงินค่ะเอกชนผ่าตัดหัวใจราคาแพงเอาเรื่องอยู่ค่ะ รัฐบาลแถวบ้านก็ไม่มีหมอที่สามารถผ่าได้แพรต้องให้ลูกผ่าเอกชนค่ะ ตอนนี้กำลังเก็บเงินอยู่"

"โธ่เอ้ยตัวแค่นี้เองทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย ให้พวกเราช่วยมั้ยค่าผ่าตัด"

"โอ๊ะ! มะ...ไม่รบกวนดีกว่าค่ะแพรเกรงใจ"

หญิงสาวรีบปฏิเสธทันที เธอเองก็พอมีเงินเก็บอยู่ขาดอีกไม่มากค่อยไปหาอีกไม่กี่เดือนก็สามารถผ่าได้แล้ว และที่เธอต้องหาเพิ่มเยอะๆเพราะการเลี้ยงเด็กมันใช้เงินมากเธอกลัวว่าค่าผ่าตัดเฉยๆจะไม่พอไหนจะมีค่าใช้จ่ายอย่างอื่นระหว่างนอนโรงพยาบาลอีกเธอต้องเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อน

"งั้นตั้งใจทำงานนะเดี๋ยวอาให้โบนัสเพิ่มจะได้มีเงินเยอะๆแล้วจะได้รีบผ่าตัดลูก แล้วถ้าวันไหนไม่มีคนดูแลหนูฟีน่าเอามาฝากเลี้ยงได้นะเราสองคนยินดี"

แพรหวานยกมือไหว้ขอบคุณทั้งสองคน เธอไม่คิดเลยว่าพวกท่านจะเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมากขนาดนี้ ถ้าตอนนั้นเธอพาลูกมาหาพวกท่านฟีน่าคงจะได้รับการรักษาไปแล้ว เธอกลัวว่าคนรวยเค้าจะรังเกียจคนจนแต่เธอคิดผิดเพราะพวกท่านทั้งสองคนใจดีมากจนเกินคาด

"ขอบคุณมากนะคะที่เอ็นดูฟีน่า แพรจะตั้งใจทำงานเพื่อบริษัทไม่ต้องห่วงนะคะ"

"ลูกแพรน่ารักมากจริงๆ ทำให้นึกถึงตอนที่อาเลี้ยงฟีฟ่าตัวเล็กๆเหมือนกันเลยตัวเองว่ามั้ย"

"อืม...เหมือนสิ พูดเก่งเหมือนกันเลย"

ฟาโรห์ลูบผมเด็กน้อยก่อนจะส่งไอศครีมไปให้เธอตักกิน ฟีน่าปรบมือตื่นเต้นดีใจที่ได้กินของอร่อยใช้ช้อนตักกินเล่นก่อนจะยกนิ้วให้ผู้ใหญ่

"อร่อยม๊ากมากเลยค่า คุงปู่กับคุงย่ากิงมั้ยคะ"

"กินด้วยกันดีมั้ยปู่กินกับฟีน่าได้มั้ยน้า"

"ได้ค่ามีตั้งเยอะเยยกิงได้ค่า"

ผู้ใหญ่ทั้งสองคนหัวเราะชอบใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเด็กน้อยเก็บไว้ ทำไมก็ไม่รู้ถึงได้หลงเด็กคนนี้มาหมายขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันแท้ๆ น่ารักพูดเก่งและช่างเอาใจผู้ใหญ่นิสัยแบบนี้ทำผู้ใหญ่หลงมานักต่อนักแล้ว

"ใจดีจังเลยเราเนี่ย"

"คุงแม่กิงด้วยกังค่ะ"

"หนูกินเลยค่ะเอาให้หายอยากเลยนะเพราะจะต้องงดไปอีกเป็นเดือนค่ะ"

แพรหวานเช็ดมุมปากให้ลูกสาวมองผู้ใหญ่ทั้งสองคนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับฟีน่ามันทำให้เธออดยิ้มไม่ได้ เธอดูออกว่าลูกมีความสุขเวลาที่ได้อยู่กับพวกท่านทั้งสองคน การได้อยู่กับญาติผู้ใหญ่ทำให้ฟีน่ามีกำลังใจที่ดีและยิ้มได้มากขึ้น

"เบบี๋จ้องหนูฟีน่าอะไรขนาดนั้น"

"หน้าคุ้นมากเหมือนฟีฟ่าตอนเด็กเลย"

ฟาโรห์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเพ่งมองเด็กด้วยอย่างเต็มตาและก็เป็นไปตามที่ภรรยาบอก เด็กน้อยมีใบหน้าละม้ายคล้ายลูกชายคนเดียวของพวกเขา โครงหน้าผิวพรรณตาจมูกปากทุกส่วนเหมือนจนน่าตกใจ

"จริงด้วยทำไมเหมือนกันได้ขนาดนี้ นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นลูกของหนูแพรอาคิดว่าเจ้าฟีฟ่าไปแอบไข่ทิ้งไว้นะเนี่ย ฮ่าๆ"

"นั่นสิเหมือนกันมากเลย"

แพรหวานยิ้มแห้งออกมาอย่างเป็นกังวลกลัวว่าพวกท่านจะแอบสงสัยอะไรแล้วมันจะเป็นเรื่องราวกันไปใหญ่ ทุกคนยอมรับก็เท่านั้นถ้าพ่อของลูกไม่ยอมรับก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

'เขายังคิดว่าฟีน่าเป็นลูกชู้อยู่เลย เฮ้อ!'