บทนำ... อดีต
ฟีฟ่าลูกชายคนเดียวของฟาโรห์เจ้าของธุรกิจโรมแรมชื่อดังระดับประเทศ หนุ่มหล่อในรั้วมหาวิทยาลัยที่มีแต่คนหมายปองและมีสาวๆเข้าหาตลอด แต่เขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งเจอกันตอนเขาเรียนอยู่ปีสองและเธอเรียนอยู่ปีหนึ่งจนปัจจุบันทั้งคู่คบหากันมาสองปีกว่าแล้ว ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและเขาก็เอ็นดูเธอมาก มีความคิดถึงขั้นที่ว่าจะแต่งงานเป็นคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า
"น้องแพรไปกินข้าวกับพี่มั้ย"
"แพรต้องทำงานพิเศษตอนเย็นค่ะอาจจะไปไม่ได้"
"แย่จังงั้นพี่ไปเฝ้าน้องแพรดีกว่า บอกให้เลิกทำงานซะพี่เลี้ยงแพรไหวอยู่แล้วก็ไม่ยอมฟัง"
ชายหนุ่มบ่นหญิงสาวก่อนจะลูบผมเธออย่างเอ็นดู เขาเองรักเธอมากและรู้ว่าบ้านเธอก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่เธอนิสัยดีมากและน่ารักสำหรับเขาเสมอ
"แพรไม่อยากรบกวนพี่ฟีฟ่านี่นา"
หญิงสาวกุมมือชายหนุ่มเอาไว้ยิ้มให้กับความใจดีและเอาใจใส่เธอแบบนี้ ฟีฟ่าลูบผมคนรักอย่างอ่อนโยนเขาหยิบสร้อยคอขึ้นมาตรงหน้าหญิง แพรหวานมองด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อประโยคถัดมาของเขามาทำให้เธอซึ่งใจมาก
"พี่ให้ค่ะถือว่าหมั้นไว้ก่อน"
"หมั้นอะไรคะพี่ฟีฟ่าพูดอะไรก็ไม่รู้"
เขายิ้มออกมาก่อนจะสวมสร้อยคอให้เธออย่างเบามือ จี้รูปหงส์ที่สั่งทำพิเศษมีแค่เส้นเดียวในโลกเพราะเขาตั้งใจมอบให้เธอซึ่งเป็นคนพิเศษ
"เจอกันเย็นนี้นะคะ"
"ได้ค่ะ"
หลังจากนั้นเธอก็มาทำงานพิเศษอย่างเช่นปกติเพราะคุณแม่ของเธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแพรหวานจึงไม่อยากให้ท่านทำงานหนักจนเกินไปจึงช่วยแบ่งเบาภาระด้วยการทำงานพิเศษ
"สวัสดีค่ะพี่ๆ"
"สวัสดีจ้ะวันนี้มาเร็วนะเนี่ย"
แพรหวานยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเบอร์ของคุณแม่เธอเอง
"แม่..."
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบกดรับสายทันที
"แม่จ๋าว่าไงจ๊ะ"
(ญาติของคุณสร้อยสวรรค์ใช่มั้ยครับ)
"ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"
(คุณแม่ของคุณลื่นล้มตอนนี้มีคนนำมาส่งที่โรงพยาบาลครับ คุณหมออยากเจอญาติคนไข้ในตอนนี้)
"อะไรนะคะ ได้ค่ะๆแพรจะไปตอนนี้"
เธอมือไม้สั่นไปหมดเพราะชีวิตนี้เหลือแค่ท่านเพียงคนเดียวเท่านั้น หญิงสาวรีบวิ่งไปหาผู้จัดการร้านขอลาไปดูแม่ก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
และเมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็ได้รับข่าวร้ายว่าคุณแม่ของเธอเลือกคลั่งในสมองต้องได้รับการผ่าตัดด่วน หญิงสาวไม่กล้าเซ็นเอกสารในการรักษาแต่เนื่องจากเธอไม่มีเงินมากพอจึงไม่รู้จะทำยังไง
"ขอเวลาก่อนนะคะฉันจะไปหาเงินค่ะ"
"ต้องรีบหน่อยนะคะทุกวินาทีมันสำคัญ"
"ค่ะ"
แพรหวานกำมือตัวเองแน่นไม่รู้จะไปหาเงินจากที่ไหนก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาพี่ฟีฟ่าของเธอเพราะมีแค่เขาคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ แต่เธอคงไม่มีเงินมาคืนเขาหรอกเพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอจะทำมันอาจจะไม่ถูกใจใครแต่ถ้ามันทำให้แม่ของเธอหายเธอก็ยินดี
(ว่าไงคะคนสวย)
"แพรไปหาพี่ที่คอนโดได้มั้ยคะ"
(ไม่ทำงานเหรอคะ...งั้นมาสิพี่รอค่ะ)
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเดินทางไปหาชายหนุ่มถึงที่และเพื่อนเงินมารักษาแม่เธอจำเป็นต้องทำแบบนี้ไม่มีทางเลือก และเมื่อมาถึงที่คอนโดของชายหนุ่มเขาออกมารับเธอข้างหน้าล็อบบี้ ทั้งสองคนควงแขนกันขึ้นไปชั้นบนโดยที่ฟีฟ่ายิ้มหน้าบานเพราะหญิงสาวยอมมาหาถึงที่
"นึกยังไงมาหาพี่ที่คอนโด ชวนมาไม่เคยมาเลย"
"แพรมีเรื่องจะคุยกับพี่ฟีฟ่าค่ะ"
"เรื่องอะไร"
เขามองหญิงสาวด้วยความสงสัยหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเสมองไปทางอื่นเพื่อทำใจก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"แพรต้องใช้เงินห้าแสนค่ะ พี่ฟีฟ่าช่วยแพรหน่อยได้มั้ยคะ"
"ได้สิพี่โอนให้ ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นคะมีอะไรรึเปล่า"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหน้าทันที เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าครอบครัวเธอกำลังลำบากเพราะไม่งั้นเขาต้องหาทางช่วยจนสุดทางและเขาเองที่จะลำบากจนเกินไป
"ไม่มีอะไรค่ะขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแพร ส่วนเรื่องเงินแพรยังไม่รู้ว่าจะหาที่ไหนมาคืนขอจ่ายเป็นอย่างอื่นได้มั้ยคะ"
"จ่ายเป็นอะไร"
"ตัวของแพรค่ะ"
ฟีฟ่าอึ้งไปไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากหญิงสาว ตั้งแต่คบกันมาเธอไม่เคยให้เขามีอะไรด้วยเลยสักครั้งและเขาเองก็พยายามอดทนมาตลอด แต่ครั้งนี้เธอมาเสนอตัวให้ถึงที่เพื่อแลกเงินห้าแสน เขาไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรสักหน่อยทำไมถึงคิดว่าเขาจะเอาเปรียบเธอขนาดนั้น
"พี่ไม่ได้อยากเอาเปรียบแพรนะทำไมพูดแบบนั้น"
"แต่แพรเต็มใจนะเพราะว่าแพรรักพี่จริงๆ แพรรู้ว่าพี่อดทนมาตลอดให้แพรได้ตอบแทนพี่บ้างนะคะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงหวาน ฟีฟ่าเกลี่ยปอยผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบาริมฝีปากหนาขยับเข้าไปใกล้เธอก่อนจะจูบริมฝีปากบางอย่างโหยหามาโดยตลอด แพรหวานหลับตาลงรับสัมผัสจากชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ เธอเองรักเขามากและคิดว่าถ้าเธอต้องเอาตัวเข้าแลกเงินคนเดียวที่เธออยากให้ก็คือเขา
ทั้งสองคนกอดรัดนัวเนียกันแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน สองกายประสานกันจนในที่สุดร่างกายก็เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ ฟีฟ่าอุ้มคนรักไปนอนลงบนเตียงริมฝีปากซุกไว้ตามตัวอย่างหื่นกระหาย เขามองร่างสวยอย่างตื่นตะลึงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ซ่อนรูปมากและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นแบบเต็มตา
"พี่รักแพรนะและอย่าคิดว่าการที่พี่ทำแบบนี้เพราะพี่จ่ายเงิน แต่พี่ทำเพราะพี่รักแพรและพี่อยากเป็นเจ้าของแพรเพียงคนเดียว"
"แพรสัญญาว่าจะเป็นของพี่คนเดียวค่ะ"
เขายิ้มออกมาก่อนจะจูบริมฝีปากบางอีกครั้ง ความเป็นชายแข็งแกร่งเต็มที่พร้อมสำหรับการที่จะเข้าไปในร่องสาวที่มันเปียกแฉะพร้อมให้เขาเข้าไปสำรวจได้ทุกเมื่อ หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นอย่างเจ็บปวดแต่เธอเต็มใจยอมเป็นของเขาเพราะเธออยากเป็นของเขาเช่นเดียวกัน
และเมื่อทั้งสองคนเสร็จสมอารมณ์หมายแพรหวาน ก็สลบเหมือดนอนหลับอยู่บนเตียงนอนของชายหนุ่ม ฟีฟ่าลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดูกดโอนเงินเข้าบัญชีให้แพรหวานหกแสนบาทเพื่อให้เธอเอาไปใช้จ่าย และเขาไม่รู้หรอกว่าเธอจำเป็นมากน้อยแค่ไหนและถ้าเธอต้องการมากกว่านี้เขาก็ให้ได้ ถ้าคนที่เรารักลำบากเขาพร้อมยื่นมือช่วยอยู่แล้ว
"พี่รักแพรนะ..."
