เมียบำเรอแค้นฅนเถื่อน

โจรลามก

ตอน

โจรลามก

ชายหนุ่มพูดหน้าตาเฉยตรงข้ามกับหญิงสาวที่ทำท่าพะอืดพะอม ยกมือขึ้นปิดปากพัลวัน เมื่อนึกย้อนไปถึงอสรพิษตัวยาวดำเลื่อมที่เกือบจะฆ่าเธอ พันธิตราขนลุกขนชันด้วยความขยะแขยง ยิ่งพอรู้ว่าไอ้ตัวนั้นมันเข้าไปอยู่ในท้องเธอด้วยแล้วยิ่งพาให้เกิดอาการคลื่นเ**ยน ชวนอาเจียนขึ้นมาอย่างฉับพลัน บรรดาอาหารที่เพิ่งจะกินมันเข้าไปวิ่งขึ้นมาจ่ออยู่ที่คอหอย แล้วมันก็พุ่งออกจากปากของเธออย่างสุดจะกลั้น

“ฮ่ะๆ ๆ”

เสียงชายหนุ่มหัวเราะขบขันอย่างมีความสุข ทำให้คนที่ยืนหอบตัวโยนเกาะกรงอยู่โกรธจนหน้าแดงก่ำ

“ไอ้คนป่า ไอ้บ้า ไอ้…”

หญิงสาวสบถใส่เขาเป็นชุดพยายามงัดเอาคำด่าเจ็บๆ แสบเท่าที่จำได้ออกมาทั้งหมด แข่งกับเสียงหัวเราะที่ไม่ได้แยแสกับคำด่าทอของเธอเลยแม้แต่น้อย ความเกรี้ยวกราดของแม่เชลยสาวเหมือนยิ่งไปกระตุ้นอารมณ์ขบขันของเขาให้มีความสุขยิ่งขึ้นไปอีก

“ไอ้โรคจิต!”

พันธิตรานั่งลงน้ำตาไหลพรากโมโหตัวเองที่ทำอะไรผู้ชายตรงหน้าไม่ได้ บวกกับความเจ็บแค้นในตัวชายหนุ่มที่ทวีขึ้นเรื่อยๆ คำด่าทอที่ดังตะเบ็งใส่เขาเมื่อครู่ก็กลายเป็นเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ ตาคู่สวยจ้องชายหนุ่มที่นั่งกินอาหารอย่างมีความสุขด้านนอกด้วยสายตาอาฆาตชิงชัง

“อ้าว โกรธผมเรื่องอะไรมิทราบคุณหนู เมื่อตะกี้ยังชมเปาะว่าอร่อยอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ฮ่ะๆ ๆ ”

พันธิตรานั่งหันหลังให้กับชายหนุ่มด้วยเธอรู้สึกเกลียดเขาจนไม่อยากจะเห็นหน้า หรือได้ยินเสียง นึกไม่ออกว่าตั้งแต่เกิดมาเคยเกลียดใคร และเหม็นขี้หน้าใครเท่านายคนนี้หรือเปล่า ไม่รู้ว่าฟ้าสาปดินส่งหรือเวรกรรมอันใดถึงต้องมามีชะกรรมที่โหดร้ายปานนี้ ทั้งที่ผ่านมาเธอก็ทำแต่ความดีมาโดยตลอด ไหนเลยโชคชะตาถึงชักพาให้มาพบบุตรซาตานเช่นนายคนนี้

“อ่ะ กินซะเดี๋ยวจะหิวจนเป็นลมตายไปซะก่อน”

หญิงสาวเหลียวหลังชำเลืองมองเห็นเขาวางเครือกล้วยป่าพิงเอาไว้กับกรง เธอค้อนให้เขาและหันกลับมาที่เดิมเมินใส่อาหารลิงที่เขาอุตส่าห์มีน้ำใจหยิบยื่นมาให้ แม้ใจจะปฏิเสธแต่ร่างกายมันดันเรียกร้องจนท้องไส้ร้องโครกคราก ด้วยเธออาเจียนอาหารที่กินไปก่อนหน้าออกมาจนหมดไส้หมดพุง คนฟอร์มจัดเหลียวไปบิดกล้วยที่สุกเหลืองออกมาหนึ่งใบ เบ้ปากให้กับเจ้าของผลไม้ที่แอบนั่งมองเธออยู่อย่างดูเชิง

พันธิตราได้ยินเสียงหัวเราะเยาะออกมาเบาๆ เมื่อเขาเห็นเธอสิ้นพยศแต่ก็พยายามทำหูทวนลมไปซะ เธอปอกกล้วยและกัดมันคำเล็กๆ รสชาติของมันปานอาหารทิพย์ในยามที่ไม่มีตัวเลือกแบบนี้ พาให้ชวนคิดถึงฝีมือการทำอาหารของแม่ครัวที่บ้านขึ้นมาจับใจ และคิดเลยไปไกลถึงบรรดาเด็กยากไร้ว่าจะทรมานสักเพียงใด หากไร้สิ่งใดตกถึงท้องยามหิวโซ หญิงสาวเอื้อมมือไปข้างหลังหวังจะหยิบกล้วยมากินอีกสักใบ ครั้นจะหันหลังไปก็ไม่อยากสบตากับชายหนุ่มที่เกลียดขี้หน้าอย่างที่สุด ด้วยเขายังคงนั่งมองเธออยู่ไม่เดินหนีไปไหน

เธอสอดมือลอดช่องว่างของกรงไม้ออกไปแล้วก็ต้องชะงัก เมื่อรู้สึกว่ามีมืออุ่นๆ จับมือของเธอเอาไว้พอจะดึงกลับก็ถูกคว้าข้อมือเอาไว้แน่น ซ้ำร้ายไปกว่านั้นยังรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อน ที่สาดรดหลังมือของเธอตามมาด้วยความระคายจากหนวดสากที่ทิ่มแทงลงบนเนื้อนุ่มของผิวหนัง หญิงสาวหันขวับไปก็พบว่าชายหนุ่มกำลังจับมือของเธอยกขึ้นพรมจูบไปทั่วหลังมือ พร้อมกับทำท่าหลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม หญิงสาวหลับตาปี๋ รู้สึกทั้งขยะแขยงและรังเกียจก่อนจะกรี๊ดลั่นออกมาเสียงดังราวกับป่าแตก

“กรี๊ดดดด!!! ไอ้บ้า… ปล่อยนะ ยี๋”

พันธิตราดึงมือกลับเอามาถูกับชายเสื้อไปมา เหมือนต้องการเช็ดคราบคาวความสกปรกของชายหนุ่มที่ทำกับมือของเธอออก ชายหนุ่มมองดูนักโทษสาวอย่างอารมณ์ดี อีกทั้งยังยั่วเธอต่อด้วยการยกมือของตัวเองขึ้นสูดลมหายใจเสียงดัง ทำหน้าตายียวนกวนประสาทจนหญิงสาวแทบคลั่ง

“แหม ไม่นึกว่าผิวเนื้อคุณหนูลูกผู้ดีจะหอมกรุ่นอย่างนี้” รอนโรเบิร์ตแสร้งทำเสียงกระเส่าพร้อมกับหลับตาพริ้ม

“ไอ้คนป่า ไอ้บ้า ไอ้ลามก…” หญิงสาวสบถใส่เขาอย่างฟิวส์ขาด ถอยหลังออกมาห่างจนไปชิดกับผนังกรงไม้อีกด้าน จ้องอีกฝ่ายด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์

“นี่ ด่าอย่างอื่นบ้างไม่เป็นหรือไงคุณน่ะ อยู่กันมาตั้งสามวันแล้วด่าแต่คำเก่าๆ ซ้ำๆ ฟังแล้วน่าเบื่อว่ะ”

ชายหนุ่มส่ายหัวไปมา อย่างไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจกับคำสบถหยาบคายที่หญิงสาวต่อว่า มิหนำซ้ำเขากลับดูมีความสุขขึ้นมาซะอีกเมื่อเห็นหญิงสาวเต้นเร่าด้วยความโกรธ เขาเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีกลับไปนอนบนแปลสนาม อย่างสบายอกสบายใจหันมายักคิ้วให้กับหญิงสาว ก่อนจะยกหมวกขึ้นปิดหน้า แล้วนอนหลับไปอย่างง่ายดาย