ตอนที่ 10
ปรินดาปลดมือหนาออก แต่รู้สึกเหมือนปลดคีมเหล็กที่ไม่มีทางถอยห่าง หากไม่หมุนตัวล็อกเสียก่อน และคิดว่าถ้าอยากจะพลอดรักกันกลางห้างทำไมไม่ปล่อยเธอซะก่อน
“ลินลี่คิดถึงคุณจัง คุณหายหน้าไปนานเลยนะคะ” ลินลี่หรือญาณิศาถามขึ้น เพียงแค่ถอยห่างจากริมฝีปากได้รูปเล็กน้อย แต่มือหนาอีกข้างที่ว่างอยู่กลับดันร่างระหงออกห่าง ทำให้ญาณิศาเหลือบมองร่างเล็กบางที่เตี้ยกว่าเธอ
“คุณมาทำอะไรที่นี่ ลินลี่” ดรัณไม่ตอบคำถาม เพราะเขาเห็นว่าไม่จำเป็นต้องตอบ และถามกลับเธอไปบ้าง
“ลินลี่นัดคุณวิกรมไว้น่ะค่ะ เราจะมีงานแจกปฏิทินดาราในอีก 1 สัปดาห์ข้างหน้า ก็เลยนัดกันว่าจะมาคุยงานที่นี่ค่ะ ว่าแต่...เธอคนนี้คือใครเหรอคะ”
“เธอชื่อแก้มน่ะ” ดรัณบอก และหันไปส่งยิ้มหวานให้ปรินดา
“แก้ม นี่คุณลินลลี่ เป็นเพื่อนของพี่”
ปรินดางง ๆ กับคำว่าเพื่อนที่นายหัวหนุ่มบอก เธอรู้สึกว่าเขาใช้คำไม่ถูกอย่างแรงจึงไม่ได้ยิ้มตอบกลับไป
