ตอนที่ 9
“คุณกชเดี๋ยวเข้ามาพบผมที่ห้องด้วย” ดรัณสั่งก่อนจะเดินเข้าห้องไป โดยไม่ยอมปล่อยปริญดาออกจากอ้อมแขน
ห้องทำงานของดรัณตกแต่งอย่างเรียบง่ายทว่าหรูหรา โต๊ะทำงานกว้างทำด้วยเนื้อไม้ชั้นดีราคาแพง เก้าอี้บุหนังแท้เงาวับสีดำสนิทตั้งเข้าคู่กัน หันหน้าออกไปทางหน้าต่างกระจกใสระพื้นบานยาว
โต๊ะโซฟาสีน้ำตาลหม่นตั้งรับแขกที่กลางห้อง ปริญดามองผ่านกระจกบานยาวตลอดแนวผนัง ทอดสายตาลงสู่ทิวทัศน์ใจกลางเมืองด้านล่าง เห็นรถราคันจิ๋วแล่นไปมาเหมือนมดขนอาหารกลับรังในฤดูหนาว
หญิงสาวคลี่ยิ้มเจ้าของห้องคงบันเทิงใจไม่น้อย ถ้าไม่นับว่าต้องนั่งจมกองเอกสารในแฟ้มหนาสีดำเสียครึ่งค่อนวัน
ดรัณมองหญิงสาวที่มองห้องทำงานของเขาอย่างสำรวจนิ่งนาน มือหนาคว้าแขนกลมกลึงออกแรงดึงเบา ๆ ให้มานั่งตรงเก้าอี้ทำงาน
ปริญดาหมุนตัวไปมาเบา ๆ เก้าอี้นิ่ม นั่งสบายสมราคา กว้างจนตัวเธอกินพื้นที่ไม่ถึงครึ่ง
กชกรเดินเข้ามา หยุดมองอย่างแปล
