ตอนที่ 11
ดรัณจำต้องผละใบหน้าออกจากเนื้อนุ่มแสนหอมนั้น แต่ไม่วายจะสูดดมความหอมของแก้มนุ่มเข้าปอดฟอดใหญ่
“พี่เรียกแก้มมาเพราะไม่อยากนั่งกินเหล้าคนเดียว กินคนเดียวแล้วมันน่าเบื่อ”
ร่างสูงกดรีโมทเปิดทีวี สาวน้อยดิ้นรนลงจากตักกว้าง และดรัณก็ไม่หยุดที่จะรั้งตัวเธอไว้ เขาหันไปหยิบถุงขนมส่งให้หญิงสาว
“กินขนมมั้ย” เขารู้ว่าเธอคงไม่ดื่มเป็นเพื่อนเขาแน่ ๆ จริงให้เธอทานขนมเป็นเพื่อนก็ยังดี
ปรินดาแกะถุงขนมและหยิบส่งเข้าปากตัวเองไปเรื่อย ๆ จนคนข้าง ๆ ต้องสะกิดและอ้าปากรอ หญิงสาวจึงป้อนเข้าปากเขา
“แก้มว่าพี่รัญดื่มแค่นี้ก็พอนะคะ เดี๋ยวแก้มพาไปอาบน้ำ”
“จริงเหรอ..หึหึ”
“พาไปส่งอาบน้ำค่ะ อย่าคิดพิเรนทร์สิคะ”
ระหว่างรอดรัณอาบน้ำ ปรินดาก็หยิบนิยายที่อ่านติดพันขึ้นมาอ่านทันที นิยายรักหวาน ๆ เป็นแนวที่เธอชอบ ดรัณออกจากห้องน้ำมาตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างหนาเอนตัวพิงร่างบางไว้ และวางศีรษะลงบนบ่าเล็กบาง มือ
