หนี้รักนายหัว

คำเตือน **นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ชื่อ สกุล สถานที่ ตัวละคร เป็นเพียงเรื่องสมมุติไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงของใครทั้งสิ้น **นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องทางเพศ ความรุนแรงไม่เหมาะสมสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี **นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ สแกนหนังสือหรือกระบวนการอิเล็กทรอนิกซ์ใดๆ ของเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของนิยาย (หากพบเห็นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย) ตอนที่ 1  ‘แก้ม ฉัน​เข้าใจ​แก​นะ แต่​แก​อย่า​ลืม​สิ​ว่า​นัง​แม่เลี้ยง​ใจ​ยักษ์​ของ​แก มัน​รู้จัก​กับ​เจ้าของ​ช่องที่​นี้​ด้วย ถ้า​แก​ไม่​ทำงาน​มัน​เล่นงาน​แก​แน่ นอกจาก​ว่า​แก​จะ​หนี​ไป เฮ้อ...แต่​ก็​นั่นแหละ เงิน​ก็​ไม่​มี​ติด​ตัว​จะ​หนี​ไป​ไหน​รอด แก​ก็​ต้อง​สู้​กับ​งาน​ที่นี่​สัก​ตั้ง เสีย​ตัว​ครั้ง​เดียว แก​ก็​มี​เงิน​พอ​จะ​หนี​ไป​จาก​นัง​แม่เลี้ยง​ได้​แล้ว​นะ’ ‘ฉันจะไปพบเสี่ยสมยศ...’ ‘เชื่อ​ฉัน​นะแก้ม ฉัน​เอง​ก็​ไม่​ได้​อยาก​ให้​แก​ทำงาน​แบบ​นี้ แต่​แก​ไม่​มี​ทาง​เลือก ไอ้​ฉัน​เอง​จะ​ให้​เงิน​แก​หนี​ไป ฉัน​ก็​ยัง​เอา​ตัวเอง​ไม่​รอด​เลย เพราะ​ฉันก็เพิ่ง​​เริ่ม​ทำงานที่นี่ได้แค่วันเดียวเอง แต่​ถ้า​แก​ไป​ถูกใจ​เสี่ย​คน​ใด​คน​หนึ่ง​เข้า แก​ก็​จะ​สบาย​เลย​นะ ยิ่ง​สาวๆ​สวย​ ๆ ซิง ๆ อย่าง​แก พวก​เสี่ย​ตัณหา​กลับ​มัน​ยิ่ง​ชอบ แก​จะ​ได้​ไม่​ต้อง​ไป​เปลือง​ตัว​ให้​คน​อื่น​อีก​ไง​ล่ะ’ ปรินดา​ทอด​ถอน​ใจ​ออก​มา​ยืดยาว ไม่​ใช่​ว่า​เธอ​จะ​คล้อย​ตาม​เพื่อนสาว แต่​เป็น​เพราะ​เธอ​ไม่​มี​ทาง​เลือก​ต่างหาก และ​ครั้ง​นี้​จะ​เป็น​ครั้ง​เดียว​ที่​เธอ​จะ​ตัดสิน​ใจ​ทำงาน​นี้ จาก​นี้​เธอ​จะ​ต้อง​หนี​ไป​ให้​ได้ ไป​ตาย​เอา​ดาบ​หน้า​ดี​กว่า​ทน​อยู่​แบบ​นี้ ทางเลือกของเธอมีอยู่สองทางเลือก คือ ยอมเป็นเมียของเสี่ยสมยศ หรือยอมไปขายตัวเพื่อเอาเงินมาชดใช้หนี้ แต่เวลานี้เสี่ยสมยศเข้าโรงพยาบาล แสดงว่าเธอก็ยังมีทางเลือกและทางรอด ​ บิดาเธอถูกเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนโกง แม่เลี้ยงเธอไร้หนทางจึงไปกู้ยืมหนี้นอกระบบ ทำให้เป็นหนี้สินและดอกเบี้ยก็เพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ กิจการขายรถมือสองจึงถูกเจ้าหนี้ยึดไป ครอบครัวแทบจะไม่มีแม้กระทั่งที่ซุกหัวนอนและบิดาของเธอก็มาถูกปลิดชีพด้วยฝีมือของลูกน้องเสี่ยที่ชื่อกำพลเพราะบิดาเธอไปกู้ยืมเงินมาแล้วไม่มีจ่าย ที่พึ่งสุดท้ายของเธอตอนนี้ไม่เหลือใครแล้ว มีแต่แม่เลี้ยงเท่านั้น ซึ่งแม่เลี้ยงไม่เคยรักเธอเลย ไม่คิดว่าเธอเป็นลูกด้วยซ้ำ เสี่ยสมยศได้ล้มป่วยลงกระทันหัน เสี่ยคนนี้กำลังจะตาย ในอดีตเขาเปิดบ่อนและเคยเป็นอดีตนักการเมืองหลายสมัย มีธุรกิจมืดอีกหลายอย่าง รอบตัวเขานั้นเต็มไปด้วยลูกน้องผู้ติดตาม ลูกน้องจะเป็นคนเก็บส่วยจากธรุกิจมืด ไม่ว่าจะเป็นยาเสพติด สินค้าหนีภาษี บ่อนการพนันต่าง ๆ เสียงโทรศัพท์ บนโต๊ะข้างเตียงผู้ป่วยดังขึ้นเพียงสองครั้ง ชายหนุ่มที่นั่งเฝ้าไข้ของผู้เป็นบิดารีบรับสายทันที เพราะกลัวว่าเสียงโทรศัพท์จะไปรบกวนบิดา “สวัสดีค่ะ ดิฉัน ปริญดา จะมาขอเข้าเยี่ยมท่านสมยศ ไม่ทราบว่าอยู่ห้องไหนคะ “เธอมาถึงแล้วเหรอ?” ปรินดาไม่คุ้นเสียงของคนรับสายเลย หรือว่าจะเป็นลูกน้องที่มาเฝ้าเสี่ย เพราะแม่เลี้ยงของเธอบอกให้มาเยี่ยมเสี่ยสมยศและเซ็นต์สัญญาเงินกู้ใหม่ก็เท่านั้น “ค่ะ ดิฉันรออยู่ที่ชั้นล่าง จะให้ขึ้นไปเลยมั้ยคะ” หญิงสาววัยยี่สิบที่กำลังเรียนมหาลัยกรอกสายพูดไป “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันลงไปรับเธอเอง” ดรัณเพิ่งกลับมาภาคใต้เพื่อเยี่ยมอาการป่วยของบิดากะทันหัน เขาทำธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่เกาะ ๆ หนึ่งทางใต้ด้วยการทำสัมปทานรังนก สงสัยงานนี้เขาคงต้องพักงานจากทางโน้นเอาไว้ก่อน เพราะว่าต้องมารับช่วงต่อจากบิดาที่นี่ ปริญดาวางสายไปสักพัก ก็มีชายหนุ่มหน้าตาดี เขาลงลิฟต์แล้วเดินตรงมายังที่หญิงสาวนั่งรอเขาอยู่ เสียงทุ่มกังวานเอ่ยทักขึ้น ผู้ชายคนนี้นะเหรอที่รับโทรศัพท์ของเสี่ยสมยศเมื่อตะกี้ หญิงสาวพลางนึกในใจพร้อมสำรวจใบหน้าอันหล่อเหลาภายใต้หนวดเคราของชายหนุ่มตรงหน้า “เธอ..ชื่อปรินดาใช่มั้ย” เขาเคยเห็นเธอจากรูปในโทรศัพท์ที่แม่เลี้ยงของเธอเปิดให้เขาดูก้อนรับเงินก้อนโตจากเขาไป ดรัณยอมรับว่าถูกใจเธอจริง ๆ ทั้งที่เพียงแค่เห็นรูปเท่านั้น แม่เลี้ยงบอกว่าปรินดาเป็นหญิงขายบริการ ซึ่งเธอยังไม่เคยทำงานนั้นเลยแม้แต่สักครั้ง จะมีก็เพียงเพื่อนเธอที่ชื่อวิภาดาเท่านั้น “ค่ะ ฉัน ปริดา” “ผมชื่อดรัณนะ เป็นลูกชายของคุณสมยศ คนที่คุณจะมาเยี่ยม และวันนี้ผมจะเป็นคนร่างสัญญาใหม่ให้คุณเซ็นเอง” “ค่ะ” หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มแบบ งง ๆ นี่เสี่ยสมยศมีภรรยากี่คนกันแน่ ทำไมหนุ่มหน้าแขกคนนี้ถึงเป็นลูกของเสี่ยสมยศไปได้ เพราะที่หญิงสาวรู้มาเสี่ยสมยศมีแค่ลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น เขาพาเธอไปเยี่ยมบิดาของเขาที่กำลังป่วยติดเตียงอยู่ที่ห้อง ไม่นานนักหญิงสาวก็ขอตัว เพราะไม่อยากจะรบกวนคนป่วย “ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่” “แล้วเรื่องสัญญา เธอพร้อมที่จะเซ็นตอนไหนเหรอ” “ ดิฉันพร้อมค่ะ..ตอนนี้เลยก็ได้ ” เธอรีบบอกชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า “งั้นคุณไปทำสัญญาที่คอนโดผมก็ได้อยู่ไม่ไกลจากที่นี่” เสียงเข้มของดรัณบอกหญิงสาวตรงหน้า “ก็ได้ค่ะ แต่ดิฉันขอแวะไปหาเพื่อนก่อน สักบ่ายโมงกว่า ๆ ดิฉันจะเข้าไปนะคะ” ปริญดาตอบพร้อมกับเสียงถอนใจเฮือกใหญ่ ‘ทำไมต้องนัดที่คอนโดตัวเองด้วย เซ็นตรงนี้ก็ได้นี่น่า’ “ห้ามมาช้าเด็ดขาด เพราะผมขี้เกียจรอ” “ดิฉันจะรีบมาให้เร็วที่สุดค่ะ” “อืม” เมื่อร่างสัญญากันเสร็จเรียบร้อย สัญญาที่เธอเซ็นต์ไปโดยไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงของเธอนั้น ได้เอาเธอมาขายให้กับดรัณลูกชายเสี่ยแทน และแม่เลี้ยงก็รับเงินก้อนโตหนีไปใช้ชีวิตกับสามีใหม่แล้ว ส่วนหนี้ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องรับช่วงต่อ ปรินดาจึงซวยซ้ำชวยซ้อน ทั้งถูกขายให้กับดรัณและต้องใช้หนี้แทนครอบครัวของเธอด้วย หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อแถมยังโดนมัดมือชกเสียอีก “ฉันไม่รู้มาก่อนว่าแม่ฉันมารับเงินคุณอีก” “ยังไงแม่เธอก็ขายเธอให้กับฉันแล้ว เพราะฉะนั้นเธออยู่ที่นี่กับฉันเสียเลย” “ฉันยังไม่พร้อม ฉันไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย เสื้อผ้าของใช้ฉันอยู่ที่บ้านหมด และต้องแวะเอาของไปให้แม่ด้วย ขอเวลาฉันกลับไปเตรียมตัวก่อนนะคะ” ปรินดาจะใช้อุบายเพื่อหนีไปจากเขา เรื่องอะไรเธอต้องมารับกรรมที่ไม่ได้เป็นคนก่อด้วย อุตสาห์รอดจากเสี่ยสมยศมาได้แล้วยังต้องมาเจอกับลูกชายอีก กรรมอะไรของเธอนะ หญิงสาวพลางนึกในใจตลอด น้ำตาสองข้างไหลอาบแก้มมาทันที “เรื่องเสื้อผ้าไม่ต้องห่วง เธออยากได้อะไรฉันจะให้คนพาไปซื้อรวมทั้งของใช้ต่าง ๆ รับรองว่าครบตามที่เธอต้องการแน่นอน ส่วนแม่เลี้ยงของเธอ เขาไม่อยู่เจอเธอหรอก ถ้าไม่เชื่อเธอลองโทรถามดูก็ได้” หญิงสาวปาดน้ำตาออกแบบลวก ๆ แล้วยกโทรศัพท์เพื่อกดไปยังเบอร์ของแม่เลี้ยงทันที “เออ!... แต่ว่า” ปรินดากำลังจะถามชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าแต่ไม่กล้า อยากรู้เหมือนกันว่าเขารู้ได้อย่างว่าแม่เลี้ยงเธอไม่อยู่และหนีไปแล้ว แต่ก็ไม่กล้าถาม ปรินดารีบโทรไปยังเบอร์แม่เลี้ยงเธอปรากฎว่าไม่คนรับสาย แล้วพยายามกดไปอีกครั้ง ‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’ ความรู้สึกโหวงในอกหญิงสาวพูดอะไรไม่ออกนี่เธอโดนแม่เลี้ยงหลอกมาขายให้กับชายตรงหน้างั้นเหรอ??.. ก่อนหน้านี้หญิงสาวตกลงกับแม่เลี้ยงเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะยอมขายตัวเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้แทนครอบครัวทั้งหมด หรือไม่ขายตัวก็จะยอมเป็นเมียของเสี่ยสมยศแทน แม่เลี้ยงให้เธอเลือกว่าจะทำวิธีไหนก็ได้ ปรินดาบอกแม่เลี้ยงว่าเธอยอมเป็นเมียน้อยเสี่ยสมยศแทนการขายตัว แต่ว่าเสี่ยสมยศก็มาล้มป่วยเสียก่อน และวันนี้แม่เลี้ยงก็บอกแค่ว่า ให้เธอมาเยี่ยมเสี่ยสมยศและเซ็นสัญญาเงินกู้ฉบับใหม่ก็เท่านั้น ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ “เออ!.. เรื่องเงินที่แม่ฉันเอาของคุณไป ฉันจะหามาคืนให้ แต่ว่า..ตอน..” “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น” ดรัณตวาดใส่หญิงสาวตรงหน้าจนเธอไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีกเลย คืนนี้เป็นคืนแรกที่เธอต้องอยู่ที่นี่ของใช้บางส่วนแม่บ้านได้เตรียมมาไว้ให้เธอแล้ว ส่วนที่เหลือจะมีคนพาเธอไปเดินเลือกซื้อเพิ่มในวันพรุ่งนี้ หญิงสาวสวมเสื้อคลุมทับชุดนอนแพรบางเบาที่สวมอยู่ เดินไปหยุดหน้ากระจกใช้หวีสางผมดำสนิทที่แผ่สยายเต็มหลังอย่างเบามือ ดวงหน้าสวยหวานยิ้มให้ตัวเองในกระจก ก่อนจะสูดหายใจลึก ๆ หญิงสาวก้าวออกจากประตูห้องนอนเล็กภายในคอนโดหรูยืนครุ่นคิดมองประตูห้องใหญ่ที่อยู่ตรงข้าม คิดถึงใบหน้าคมเข้มดุดันของดรัณอย่างหวาด ๆ เธอไม่กล้าทำให้ชายหนุ่มโกรธ ปรินดาต้องอยู่อย่างไม่มีข้อโต้แย้งใด เป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตามเธอต้องอดทนและผ่านความเร็วร้ายนี้ไปให้ได้ ชั้นบนสุดเป็นห้องประชุมลับที่ปริญดาไม่เคยได้เหยียบเข้าไป รองลงมาก็เป็นชั้นที่เธอต้องย้ายมาอาศัยอยู่ ส่วนชั้นถัดลงไปเป็นที่อาศัยของลูกน้องใกล้ชิดอีกหลายคนของดรัณ ชั้นที่เธออยู่ไม่ได้คั่นแยกเป็นห้องแต่จัดสรรให้เป็นเหมือนบ้าน มีห้องครัว ห้องน้ำ ห้องรับแขกพร้อมในตัว ปริญดาถึงกับสะดุ้งเมื่อประตูห้องตรงข้ามเปิดออกพร้อมกับร่างสูงและหน้าตาคมเข้มตัดกับผิวแทนของชายหนุ่มวัยสามสิบห้า เจ้าของห้องที่ก้าวออกมา