ข้ามีเวลามาเป็นคนบ้า

ผีมะลิ

“ โห้……ถ้าอีมะลิมันไม่ได้บ้าข้าคงจักเอามันมาเป็นเมียของข้า “ ชายหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังหาป้าอยู่นั้น พูดออกมาด้วยความเสียดาย เมื่อเห็นหญิงสาวที่กำลังนั่งขัดสีฉวีวันตัวเองอยู่ที่ท่าน้ำ โดยที่เธอเอาผ้าโพกหัวเหมือนคนสมัยเธอ เอาขมิ้นหมากหน้า ตัวก็ขัดด้วยมะขามและขมิ้น ฟันของเธอด้วยความที่เป็นพริ้ตตี้เธอจะเป็นพีเซ็นเตอร์ให้กับโฆษณามากมาย เธอเลยรู้ว่ายาสีฟันหรือว่าอะไรยังไงถึงจะทำให้ฟันและกลิ่นปากของเธอหายไป

ปึก ปึก ปึก

เมื่อแอมแปร์ มาร์คหน้ามาร์คตัวเสร็จแล้วเธอก็มาสลัดผ้าตาก เพราะเสื้อผ้าของมะลิที่นางเก็บไว้นานจนฝุ่นเกาะเต็มทำให้แอมแปร์ไม่กล้าใส่เลยเพราะกลัวว่าจะคัน เธอก็เลยต้องเอามาซักระหว่างที่เธอกำลังตากผ้าอยู่นั้น ด้วยความที่เธอมาร์คหน้าและก็มีผ้าโพ้กหัวอยู่ด้วยเลยทำให้เธอเป็นที่ดูหน้ากลัวอย่างกับผี

“ ว๊ายยยยย อีมะลินั้นเอ็งใช่หรือไม่ “ เสียงของหญิงสาวที่เดินเอาผ้าคุมหัวมาที่นี้ เมื่อเห็นหญิงสาวเธอก็ถึงกับกรีดร้องออก มาเสียงดังลั้น แอมแปร์ที่กำลังร้องเพลงและก็ตากผ้าอยู่นั้นเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็สะดุ้งตัวโยน

“ ว๊าย จะร้องทำไมข้าตกใจหมด // บ้าจริงคนยุคนี้ไม่รู้จักมาร์คหน้า มาร์คตัวหรือไงนะ “ แอมแปร์ ที่ขานรับด้วยความตกใจเธอก็แอบบ่นกับตัวเองเบาๆออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายที่ตัวเองต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ แต่ที่ดีก็คือเธอมาอยู่ในร่างของหญิงบ้าเลยทำให้เธออยากทำอะไรก็ทำไม่มีคนสนใจถึงแม้ว่าจะมีคนตกใจอยู่บ้างก็ตาม แต่เธอก็ไม่สนใจ ก็อย่างที่บอกตัวแม่จะแคร์เพื่อ

“ อีมะลิ เอ็งเป็นบ้าข้าก็รู้แต่ข้าไม่คิดว่าเอ็งจะบ้าได้ถึงเพียงนี้ // เอ้านี้ข้าวข้าเอาข้าวมาให้เอ็งกินข้าได้ยินว่าเอ็งไม่ตายก็ดีแล้ว จากนี้ไปเอ็งต้องระวังตัวด้วยหนาอย่าไปเข้าไกลแม่หญฺงพะยอมอีก ไม่อย่างนั้นข้าไม่รู้จักช่วยเอ็งเยื้องใดอีก ข้าต้องไปแล้วเดี๋ยวมีคนมาเห็นข้ามาหาเอ็งแล้วจะไม่ดี “ หญิงสาวที่เดินเอาผ้าโพกหัว เดินเช้ามาหามะลิพร้อมกับเอาห่อข้าวสองห่อที่ห่อด้วยใบตองยื่นให้เธอ เมื่อมะลิได้เห็นหน้าของหญฺงที่เอาห่อข้าวยื่นให้ภาพของนางที่เจ้าของร่างเรียกว่ากบเป็นบ่าวของแม่แม่หญิงพะยอม ผู้หญิงใจร้ายที่ฆ่าได้แม้กระทั้งคนบ้า เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็เอาห่อข้าวมาพร้อมกับยืนมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่ชื่อกบเดินออกไป

“ วางยากูรึเปล่าว่ะ แม่งคนสมัยนี้ก็หน้ากลัวเหมือนกันนะขนาดกูเป็นบ้ายังคิดจะฆ่ากู เลวสัตว์จริงๆ “ แอมแปร์ เอาห่อข้าวขึ้นมาดูพร้อมกับสงสัยว่าห่อข้าวนี้อาจจะมียาพิษหรือไม่ ด้วยความที่เป้นคนยุคใหม่และก็ดูหนังดูละครมาก็เยอะบวกกับเติบโตมในบ้านเด็กกำพร้าที่ต้องแกร่งแย่งแข่งกันเรื่องอาหารการกินและทุกอย่าง นี้เป็นข้อได้เปรียบของเธอที่ทำให้เธอดูคนออกเพียงแค่มองและก็ทำให้เธอไม่ค่อยสนโลก

เวลาต่อมา

หลังจากที่มะลิเธอเดินดูนู่นนั้นนี้รอบบ้านเธอถึงได้รู้ว่าที่บ้านหลังนี้กว้างใช่ได้ เมื่อเธอเห็นแบบนั้นแล้วเธอก็ได้จัดการปลูกพืชผักสวนครัว และก็คิดว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อไก่มาเลี้ยงแต่ด้วยความที่เธอยังไม่มีอัฐเธอก็เลยคิดว่าจะออกไปหาเงินที่ตลาดพรุ่งนี้ แต่เพราะเธอไม่รู้ว่าคนที่นี้สนใจอะไร เอาว่ะเมื่อก่อนฉันก็ไม่ได้เพอร์เฟ็คแบบนี้หรอกก็ปากกัดตีนถีบเหมือนกันนี้แหละ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็รีบออกมาหาอะไรไปขายนั้นก็เป็นผักตำลึง และก็ผงแป้งที่เธอเพิ่งทำเอ็ง ในเมื่อผู้หญิงก็คือผู้หญิง ชอบของสวยๆงามๆ เมื่อคิดได้แบบบนั้นเธอก็นั่งเอาดินสอพองเก่าของมะลิที่มีเหลืออยู่เอามาทำเป็นที่ปัดแก้ม เอาสีผึ้งมาทำเป็นลิปสติกโดยทำเป็นสีจากดอกไม้มีสีที่มีอยู่ในบ้านของเธอ กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเกือบเช้า

“ ห้าว….หิวชะมัด “ แอมแปร์ ที่เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ด้วยความที่เธอไม่ได้พักผ่อนเลยตั้งแต่เมื่อวาน เพราะเอาแต่ทำนู่นนี้นั้นทั้งวันเลยทำให้เธอเหนื่อยจนเผลอหลับไป

“ พี่มะลินี้พี่อยู่มาได้ยังไงเนี่ย ผอมอย่างกับผีดาๆแบบนี้เห้ย…” แอมแปร์พูดจบเธอก็ุกขึ้นมาหุงหาอาหาร โดยหาอะไรง่ายๆมาทำกินห่อข้าวที่กบบ่าวของแม่นางพะยอมเอามาให้เมื่อวานแอมแปร์ก็ไม่ได้กินเพราะกลัวว่ามียาพิษส่วนมากฆ่าตกรจะชอบมาปิดปากเหยื่อเมื่อรู้ว่าเหยื่อไม่ได้ตาย นั้นก็เลยทำให้เธอหิวจนใส้แทบขาด

“ ฮืออออออ หอมเวอร์ “ มะลิ ที่เอาข้าวสารที่มีอยู่เยอะมาก เยอะจนเก่าเลยละเธอเอามาทำข้าวต้มใส่กระเทียมเจียวและก็เกลือง่ายๆเมนูบ้านนี้มีรัก บ้านเด็กกำพร้าของเธอที่ ที่เธอโตมาได้อย่างแข็งแกร่งและก็แข็งแรงเพราะที่นั้นไม่ใช่สวรรค์อย่างที่ทุกคนเห็น

“ อื้ม…..อหร่อยเหาะ “ แอแปร์ เธอเอาชามข้าวต้มออกมานั่งกินที่แคล์หน้าบ้านพร้อมกับทำหน้าฟิน แต่ระหว่างที่เธอตักข้าวกินอยู่นั้นอยู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนมีสายตาของใครจ้องมาทางเธอ แอมแปร์ที่รู้สึกแบบนั้นเธอก็หันขวับมามองแต่ก็ไม่เห็นใคร นั้นเลยทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเธอโดนจับตามอง

“ นี้พี่มะลิ พี่มีคนมาแอบตามดูด้วยเหรอจ๊ะ คนบ้าอย่างพี่มีผู้ใดกันมาสนใจ “ แอมแปร์บ่นออกมาเบาๆก่อนจะมีลมแรงพัดเข้ามา เล่นเอาแอมแปร์ต้องเอามือปัดป้องเอาไว้เพื่อไม่ให้ฝุ่นหรือว่าอะไรเข้าตาและก็โดนหน้าได้

ฟิ้วววววว ฟิ๊ววววววว

เสียงลมพายุที่พัดเข้ามาอย่างแรงเล่นเอา เกือบอวสานอาหารเช้าเลยละ แต่ว่าเคราะห์ดีที่ลมนั้นพัดไม่นานมากเท่าไหร่หญิงสาวก็เลยเอามือลงก่อนจะเห็นว่ามีหญิงสาวเนื้อตัวสกปรกนังตรงข้ามกับเธอนั้นเลยทำให้แอมแปร์ถึงกับตกใจกระเด้งตัวแทบตกแคล์

“ ว๊าย “ แอมแปร์ ที่เปิดหน้าออกมาเจอกับผู้หญิงแต่งตัวสกปรกหน้าตาอย่างกับร่างที่เธอเข้ามาอยู่ เมื่อเธฮคิดไดแบบนั้นก็รู้ได้ทันทีว่านั้นเป็นผี

“ เชี้ย….เจ๊ นี้เจ๊อย่าบอกนะว่าเจ๊เป็นเจ้าของร่างที่ฉันมาอยู่ “ แอมแปร์ เป็นคนไม่กลัวอะไรนอกจากตกใจเท่านั้นแต่เมื่อสติกลับมาเธอก็ถามหญิงสาวเนื้อตัวสกปรกถ้าคนสมัยเธอเห็นก็คงวิ่งแหละแต่ว่านี้เป็นแอมแปร์เธอจะอยู่หรือว่าตายชีวิตนี้เธอก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น นอกจากเงินและก็ความฝันที่เธอมีแล้วอย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว วิญญาณของมะลิที่มานั่งดูหญิงสาวที่เข้ามาอยู่ในร่างของเธอ เธอก็มองหน้าของหญิงสาวและก็ร้องไห้ออกมาอย่างดีใจที่ตอนนี้เธอเห็นร่างของตัวเองทั้งสวยและก็สะอาดที่สำคัญร่างของเธอในตอนนี้ดูเป็นหญิงฉลาดมีสง่าราศรีมากกว่าคนชั้นสูงพวกนั้นอีก ผิวพรรณของเธอดูขาวผุดผ่องเป็ยองใย หน้าตาที่เคยแห้งกร้านตอนนี้ก็ขาวใสอมชมพูมีเลือดฟาด

“ ใช้จ๊ะ ข้าเอง ข้าเป็นเจ้าของร่างที่ชื่อมะลิจ๊ะ อึก อึก อึก กระซิก กระซิก “ มะลิเธอมองหน้าตัวเองแล้วก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เพราะที่ผ่านมาเธอต้องแกล้งบ้าเพราะญาติพี่น้องได้เอาไร่นาของเธอไปหมด ถ้าเธอไม่แกล้งบ้าเธอก็จะโดนฆ่าตายโดยที่ไม่มีข้าวกินเลย นั้นเลยทำให้ญาติพี่น้องที่เรียกตัวเองว่าเป็นคนชั้นสูงไม่สนใจเธอ เมื่อแอมแปร์ได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่ได้กลัวเธอก็เลยยิ้มหวานส่งให้

“ เจ๊ แล้วเจ๊ อยากได้ร่างคืนไหมละถ้าเจ๊อยากได้ก็เข้ามาได้เลยนะ เพราะฉันก็คงตายแล้วแหละ “ เมื่อแอมแปร์ พูดจบน้ำใสๆของเธอก็ไหลออกมาจากตาเธอไม่ได้กลัวตายหรอกแต่ที่เธอเสียใจเพราะภาพของรถมินิคูเปอร์ของเธอที่พุ่งลงเขาไปก่อนจะตกลงพื้นแล้วก็ระเบิด ไฟลุกถ้วมและสิ่งที่เธอเสียใจก็คือเธอยังไม่ได้ใช้เงินที่เธออุตส่าห์หามาอย่างยากลำบากเลย เธอยังไม่ได้เดินตามความฝันของเธอเลย ความฝันของเธอก็คือการได้ไปเที่ยวรอบโลกและก็มีธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเองอยู่กับแมวกับหมาไม่แต่งงานอย่างมีความสุข มะลิเมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้เธอรู้ว่าแอมแปร์เธอกำลังคิดอะไรทำไมถึงได้ร้องไห้เสียใจขนาดนั้น

“ ไม่หรอกจ๊ะ ก็ฉันตายแล้วนี่จ๊ะ แม่นางมาอยู่ในร่างของฉันแม่นางก็จงระวังตัวด้วยหนาเพราะไอ้อีขี้ครอก ญาติของฉันมันอาจจะคิดชั่วทำชั่วกับแม่นางได้ ฉันตายไปแล้วฉันคงช่วยอะไรแม่นางไม่ได้มาก นอกจากได้แค่มาเตื่อนเท่านั้น “ จากนั้นมะลิก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นและก็ผ่านมาของเธอว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ นั้นเลยทำให้แอมแปร์รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีคนรักอยู่แล้วแต่เพราะสงครามเลยทำให้เธอเสียคนรักของเธอไป ไม่ใช่แค่เสียคนรักแต่เธอยังเสียพ่อแม่ของเธอไปอีก เมื่อสิ้นเสาหลักอย่างเจ้าพญาหนานเมือง และคุณหญิงมาลัยพ่อกับแม่ของนาง พวกเมียน้อยเมียบ่าวก็เริ่มแข็งข้อขึ้นมา เมื่อเห็นว่ามะลิเริ่มมีอาการเสียสติพวกเขาก็เลยเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี้โดยที่ไม่สนใจแล้วก็ริปทาทรัพย์สมบัติของเธอเอาไปเป็นของตนหมด นั้นเลยทำให้แอมแปร์รู้ได้ทันทีว่าเธอข้ามาเวลามาที่นี้เธอต้องมาเจอกับญาติพี่น้องที่เธอเคยเห็นในโหนกระแสรายการพี่หนุ่มกรรชัย

“ เห้อออออ เจ๊ นี้ฉันจะต้องมาแย่งเอาอะไรแบบนี้ด้วยเหรอขอบอกนะเจ๊ ฉันไม่สนสมบัติอะไรพวกนั้นหรอกเพราะถ้าฉันตายไปฉันก็เอาไปไม่ได้สิ่งเดียวที่ฉันต้องการก็คือความสุขและก็เงินเท่านั้น แต่ถ้าจำเป็นฉันก็สู้ไม่ถ่อยเจ๊สบายใจได้ “ แอมแปร์ เมื่อฟังจบเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยเมื่อนึกถึงว่าเธอต้องมาสู้รบปรบมือกับญาติของตัวเอง และก็ต้องมานับหนึ่งใหม่เนื่องจากมะลิเธอเป็นคนขี้ขลาดกลัวทุกอย่างก็เลยแกล้งบ้า แต่ว่าแอมแปร์ที่มาอยู่ในร่างกลับกันเธอไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้นแม้แต่ความตาย