ข้ามีเวลามาเป็นคนบ้า

“ น้องแอมแปร์คะ สนใจงานต่างจังหวัดไหมคะ โปรโมทโรงแรมอ๊ะคะ “ เสียงผู้จัดการส่วนตัวของแอมแปร์ โทรมาถามพริตตี้สาวพันล้าน ที่ตอนนี้เธอเพิ่งเสร็จงานจากมอเตอร์โชว์ แอมแปร์พริตตี้สาวสวยเธอเกิดมาก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อกับแม่เลย หรือว่าเรียกง่ายๆว่าเธอเป็นเด็กมาจากศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นเอง แต่ด้วยความที่เธอสวย น่ารัก ฉลาด เก่ง และที่สำคัญเธอเป็นคนดี ระหว่างที่เธอไปเดินซื้อของที่ห้างหลังจากเลิกเรียน ความสวยของเธอก็ไปเตะตาเข้ากับโมเดิลริ่งสาวสองที่กำลังหาเด็กไปปั้นเป็นดาวดวงใหม่พอดี ระหว่างที่กำลังนั่งคิดและก็เครียดอยู่นั้นบุญและบาปก็เลยทำให้ เจ๊เขียวได้เจอกับดอกไม้งามในซุปเปอร์มาเก็ต จนกระทั้งทุกวันนี้แหละ แอมแปร์ไม่เคยทำให้ตัวเองมีปัญหากับใคร ไม่ทำตัวเป็นปัญหา และก็ไม่เรื่องเยอะ เธอทำงานทุกอย่างที่ได้เงินไม่สนใจว่างานนั้นจะเป็นงานอะไรยกเว้นงานอย่างเดียวที่เธอไม่ทำ คืองานเอ็น และก็งานขายตัว เธอได้บอกกับเจ๊เขียวเอาไว้ เจ๊เขียวเธอก็ยิ่งดีใจเพราะเด็กส่วนมากเธอดูแล มีแต่โสเป็ส่วนมากเจ๊เขียวเลยไม่ชอบ พอมาเจอเข้ากับแอมแปร์เลยทำให้เจ๊เขียวรู้สึกผ่อนคลายได้เยอะเลย “ รับคะเจ๊ ส่งโลมาเลยคะหนูกำลังจะกับห้องไปอาบน้ำพอดีว่าแต่งานอะไรคะ “ แอมแปร์ ที่กำลังเดินมาที่รถ เพื่อที่จะกลับห้องมาอาบน้ำแล้วจะได้พักผ่อน เจ๊เขียวได้ยินแบบนั้นเธอก็เลยบอกเด้กสาวไปทันทีว่า “ ที่แม่ฮ่องสอนหญิง งานนั้นโปรโมทโรงแรมจ๊ะเงินดีมาก…” เจ๊เขียวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนว่าจตื่นเต้น แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูผู้จัดการ ของตัวเอง “ ok ค่ะว่าแต่เมื่อไหร่ อะไรยังไงและที่สำคัญเงินด้วยคะเจ๊ ส่งรายละเอียดมานะคะ แต่ว่าวันนี้หนูเหนื่อยเวอร์ขอกลับบ้านไปอาบน้ำพักผ่อนแพล้บ “ แอมแปร์ บอกผู้จัดการออกไปด้วยความ รู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมากเพราะวันหนึ่งเธอวิ่งงาน2-3งาน เพื่อหาเงินเรียน เจ๊เขียวเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกสงสารเด็กสาวเป็นอย่างมากแต่ทำยังไงได้ก็เป็นความต้องการของเธอนี้หนา เขียวก็เลยทำอะไรไม่ได้ นอกจากรับงานให้ก็เท่านั้น บรื้น…บรื้น….บรื้น ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง เสียงข้อความจากเจ๊เขียวดังขึ้นมาระหว่างที่แอมแปร์ขับรถอยู่ เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ กดเข้าไปดูก่อนจะมีเห็นว่างานเป็นงานวันมะรื่นตอนชาวน ค่าตัว50,000 บาท เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรก็ขับรถกลับห้องไปตามปกติอย่างทุกวัน สมัยอยุทธยา “ อีมะลิ อีมะลิ มึงอีผีบ้ามึงไปเลยนะอย่ามาเดินอยู่หน้าร้านกู เดี๋ยวลูกค้าไม่กล้สเข้าร้านกูพอดีไปเลย มึงไป “ เสียงเอะอะโวยวายของหญฺงสาวชาวบ้านร้านตลาด ด่าทอหญิงสาวหน้าตา ผมเภ้าดูดำและก็สกปรก เมื่อหญิงสาวที่ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอว่าผีบ้านั้นโดนไล่อย่างกับหมูกับหมาแบบนั้นเธอก็ได้แต่ยิ้มแฉ่งใส่คนไล่อย่างกับคนไม่รู้ตัวว่าเขาด่าหรือว่าพูดอะไร “ แฮะ แฮะ กูไปก็ได้ แหว่……กูก็ไม่ชอบมึงเหมือนกัน ฮ่าๆฮ่าๆ ฮ่าๆ อีไม่สวย อีไม่สวยฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ มะลิ หญิงบ้าของหมูบ้านเธออยู่เพียงลำพังเพราะว่าพ่อกับแม่เธอตายในสงครามกันหมด นั้นเลยทำให้มะลิเสียสติช็อกกับเหตุการณ์ที่พม่าฆ่าพ่อกับแม่ของเธอตายต่อหน้า ส่วนเธอด้วยความสวยพม่าก็เกือบลากเธอไปข่มขื่นได้แต่เดชะบุญที่มีทหารมาช่วยเธอได้ทันหลังจากนั้นมาเธอก็เลยกลายเป็นพี่บ้า เที่ยวหาเดินอยู่ในตลาดเพื่อหาเศษอาหารกินเพื่อประทังชีวิต บางทีเธอก็โดนไล่แต่ว่าบางทีเธอก็เจอคนใจดีให้อาหารเธอกิน พอดดนด่าโดนไล่แบบนั้นถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่เธอก็รู้ว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดี ถ้าคนไหนไม่ดีเธอก็จะทำท่าทางแลบลิ้นปริ้นตาใส่คนนั้น เพื่อหลอกล้อ นั้นยิ่งทำให้คนที่เห็นเธอทำแบบนั้นต่างก็พากันหัวเราะเยาะเป็นที่หน้าขบขันกันไป กึ๊บกั้บ กึ๊บกั้บ กึ๊บกั้บ เสียงของฝีทาวม้าเดินเข้ามา ในตลาดเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยของพื้นที่ที่ตนได้รับมอบหมาย นั้นหมายถึงทหารของพระราชาหรือที่คนสมัยก่อนเรียกกันว่า ชนชั้นสูงนั้นแหละ “ เห้ย หลบไปอีบ้า แกกล้าดียังไงเดินมาขวางทางกู ไปหลบไป “ เสียงดุดันของ ชายหนุ่มที่อยู่บนหลังม้า ตวาดไล่มะลิที่เดินก้มหน้าก้มตามองนั้นฯุ่นนี้ บางทีเธอก็หยิบเศษอาหารกินอย่างคนไม่รู้เรื่อง เมื่อเธอได้ยินเสียงดุดันที่ตวาดด่าเธอว่าอีบ้า เธอก็รู้ได้ทันทีว่า เป็นคนไม่ดี เธอเงยหน้ามามองชายหนุ่มหล่อหน้าตาดีแล้วเธอก็ถลึงตาใส่เขาอย่างกับว่าผีเข้า “ มึงนั้นแหละหลบทางกู ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ไอ้คนเลวมึงด่ากูทำไม ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ มะลิเธอชี้หน้าด่าชายหนุ่มหน้าตาดีที่อยู่บนหลังม้า แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ชายหนุ่มเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมากแต่ก็อย่างที่โบราณเคยบอกว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา แล้วอีกอย่างเขาก็เป็นทหารอีกด้วยเมื่อขู่เธอไม่สำเร็จ เขาก็เลยเลิกสนใจเธอ ทำท่าจะเดินเลี่ยงเธอไปทางอื่น มะลิเมื่อเห็นแบบนั้นด้วยความที่เขาด่าเธอแล้วเธอก็เลยพูดออกมาเสียงดังทันที “ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า อีกไม่นานหรอกไอ้หน้าหล่อ มึงก็ต้องมาเป็นผัวกู ไม่เชื่อมึงคอยดูสิ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ มะลิ ชี้นิ้วตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปกับม้าเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง ชาวบ้านร้านตลาดเมื่อได้ยินแบบนั้นต่างก็พากันหัวเราะเยาะ หญิงสาวอย่างไม่ได้ถือสาคำพูดเธอเลย “ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า อีบ้าเอ้ยถ้าหมื่นท่านมาเอามึงเป็นเมียจริงๆ กูว่าฟ้าฝนคงแล้งแน่ๆฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงชาวบ้านต่างก็พากันหัวเราะมะลิ หมื่นหาญ ชายหนุ่มรูปงามลูกชายของเสนาอำมาตย์เดชนรงษ์ เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่สนใจแต่ว่าสหายที่มาด้วยกับอดแซวสหายของตนไม่ได้ “ พ่อหาญ เอ็งไม่สนใจมันบ้างรึอย่างไร ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ ดูท่านางจะชอบเจ้ามากเลยนะพ่อหาญ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงของหมื่น เข้ม สหายของหมื่นหาญ เอ้ยแซวขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างนึกชอบใจเป็นอย่างมาก หาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มมองเพื่อนอย่างนึกขำ ไม่ใช่แค่ชาวบ้านหรอกที่ขำ เขาก็ยังขำเลยที่โดนคนบ้าบอกว่าวันหนึ่งเขาจะต้องเป็นผัวเธอ “ หึหึหึ เอ็งก็บ้าตามนางสินะพ่อเข้ม ชาตินี้ถ้ามีนางเป็นแม่หญิงคนเดียวในอยุทธยา ข้าคงจะบวชตลอดชีวิตเป็นแน่ “ หมื่นหาญ บอกเพื่อนรักของตนที่ร่วมสู้รบกันมานับครั้งไม่ได้ เมื่อหาญพูดจบจากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะกันออกมาเสียงดังอย่างนึกชอบใจ กลับมาด้าน แอมแปร์ “ ไปวันนี้เลยดีกว่าขับรถไปชมหวิวไปหน้าจะดี อิอิอิ “ แอมแปร์ ที่อาบน้ำแล้วก็มานั่งกินข้าวก่อนจะดูตารางเรียนว่าอาทิตย์หน้ามีเรียนรึเปล่า เมื่อเธอเช็คแล้วว่าไม่มีเรียนเธอก็เลยตัดสินใจเดินทางไปคืนนี้เลยกะว่าเหนื่อยตรงไหนก็หาโรงแรมนอนที่นั้น หรือไม่ก็นอนในรถ ด้วยความที่เรียนมวยมากับนักมวยระดับโลก และก็เรียนยิงปืนมาอย่างแม่นยำ เธอก็เลยไม่เคยกลัวใครเพราะที่ผ่านมาเมื่อมีใครมาลวนลามเธอส่วนมากไปฟื้นที่โรงพยาบาล หรือไม่ก็เข้าไอซียู บรื้น…บรื้น…บรื้น เสียงรถมินิคูเปอร์คันสีดำน่ารักวิ่งออกมาจากคอนโดหรูมุ่งหน้าไปตามจีพีเอช ไปยังแม่ฮ่องสอนเพื่อทำงานด้วยความที่อยากพักผ่อนและก็อยากไปแอดแวนเจอร์ เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้นบนดอย บรื้น…บรื้น…บรื้น… *รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม ถูกแหลมคมทิ่มแทง จนมันแทบจะทนไม่ไหว ชีวิตทำไมยากเย็นขนาดนั้น สองมือยังมีเรี่ยวแรงขนาดไหน… * เสียงเพลงร็อคที่เปิดดังออกมาจากรถมินิคูเปอร์ ของพริ้ตตี้แอมแปร์สาวน้อยมหรรศจรรย์ มุ่งหน้าไปยังเป้าหมายที่รอเธออยู่นั้นคือเงิน บรื้น….บรื้น….บรื้น…..โครม “ กรี๊สสสสสสสสส “ โครม…ปัง…ตูม