ข้ามีเวลามาเป็นคนบ้า

สาวมิสทีนฯคนแรก

“ แม่นางข้าขอให้แม่นางช่วยข้าด้วยเถอะนะเจ้าคะ ข้าอยากเดินมองหน้าคนอื่น ข้าอยากให้คนอื่นเคารพข้าบ้าง อึก อึก กระซิก กระซิก ข้าอยากให้ไอ้อีขี้ครอกพวกนั้นมันชดใช้กรรมบ้าง ฮือออออ ฮือออออออ “ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของมะลิเธอก้มกราบแอมแปร์ พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้แอมแปร์ที่นั่งเครียดอยู่นั้นเมื่อเห็นผีสาวทำแบบนั้นเธอก็ตกใจพร้อมกับรีบบอกให้เธอเลิกทำ

“ เจ๊ เจ๊ คะเลิกทำแบบนี้เถอะนะคะ ถึงฉันจะบอกว่าไม่ช่วยแต่ก็ต้องช่วยอยู่ดีไม่ใช่รึไง ก็ในเมื่อฉันมาอยู่ในร่างของเจ๊นี่คะ “ แอมแปร์บอกผีสาวออกมาตามความจริง เมื่อผีสาวได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดีใจก่อนจะค่อยๆหายไป จากนั้นแอมแปร์ก็ต้องมานั่งถอนหายให้ด้วยความรู้สึกเซ๋งเพราะเธอคิดว่าข้ามเวลามาอยู่ในยุคโบราณเหมือนแม่การเกดแล้วแต่แม่การเกดโชคดีนางได้มาอยู่ในชนชั้นสูง แต่ว่าแอมแปร์นี้สิ5555 แค่คิดก็บันเทิง

“ เห้ออออออ เกรดสุรางยังมาเกิดอยู่ที่เรือนชนชั้นสูง แต่ฉัน แต่ฉันอีแอมแปร์ ฮืออออออ ต้องมาเกิดอยู่ในร่างแม่หญิงมะลิที่ใครๆต่างก็เรียกนางว่าผีบ้า ฮืออออออ ฮืออออออ พูดแล้วน่าเศร้ายิ่งนัก อ๊ากกกกก กูอยากจะบ้าตายจริงๆเลยโว้ยยยยย “ แอมแปร์ทำท่าทาง อย่างกับคนสติแตก คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็มองมายังนางพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างกับว่าเห็นเธอเป็นตัวตลก เมื่อแอมแปร์เห็นแบบนั้นเธอก็รีบเก็บอาการทันทีเพราะพรุ่งนี้เธอต้องทำงานหาเงินเธอจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้เพื่อตัวเองและก็เพื่อมะลิเจ้าของร่างที่นางรับปากเอาไว้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็เลยเริ่มปฎิบัติการณ์เปลี่ยนตัวเองทันที

“ เอาว่ะอะไรจะเกิดก็ช่างแม่ง เข้าเมืองตาหริ่วก็ต้องหริ่วตาตาม “ แอมแปร์พูดกับตัวเองอย่างปลงตก ในเมื่อมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วก็ต้องทำใจ และก็ก้มหน้ารับเมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านแล้วก็เอาของที่เธอทำออกมาทำเครื่องประทินตัวและก็ประทินผิว เพื่อที่จะได้เอาไปรองขายในตลาดท่าเรือที่มีชาวต่างชาติอยู่ที่นู่นเยอะ

หลายวันต่อมา

หลังจากที่เธอเฝ้าบ่มเพราะเครื่องสำอางที่เป็นงานถนัดของเธอและก็เฝ้าขัดตัวขัดหน้านวดหน้างานที่เธอถนัดอีกเช่นเดียวกัน เมื่อทำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็เอาใส่ตะกร้าและก็ห่อด้วยผ้าเพื่อให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เธอไม่ขายตลาดใกล้บ้านเพราะไม่ใช่เป้าหมายลูกค้าที่เธอเลือก เป้าหมายของเธอคือผู้ดีมีเงิน ลูกเจ้าขุนมูลนายเท่านั้นชาวบ้ารร้านตลาดอะไรพวกนี้คงไม่ได้มาสนใจและก็ไม่มีเงินที่จะซื้อของสวยงามของเธอแน่นอน

“ เอาซี…กูอีแอมแปร์จะเป็นสาวมิสทีนรุ่นแรกของไทยเลยคอยดู “ แอมแปร์ เธอเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจเพราะเธอจะเป็นแม่หญิงชาวสยามคนแรกที่เป็นคนนำความงามมาเสริฟ

“ นั้นผู้ใดกันว่ะเหตุใดถึงได้งามยิ่งนัก “ เสียงของชายหนุ่มชาวบ้านที่เห็นแอมแปร์แต่งตัวแบบบ้านๆแต่ว่ามีสไบร์ผมของเธอนางก็ปล่อยยาวสลวยไม่ตัดสั่นเหมือนพวกบ่าว กลิ่นตัวของเธอก็หอมไปด้วยน้ำอบน้ำปรุงที่เธอทำขึ้นมาเอง ผิวพรรณของเธอก็ขาวผุดผ่องอย่างกับก้อนเมฆ แก้ม ปาก ตาของเธอก็เป็นสีชมพู ฟันที่ขาวสะอาดอย่างกับสำลีต่างจากคนที่นี้ที่ฟันดำเพราะเคี้ยวหมาก เมื่อผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นหญิงสาวที่เดินออกมาจากเรือนของมะลิ ทุกคนต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อมะลิที่ทุกคนเรียกนางว่าเป็นคนบ้า ตอนนี้นางเป็นหญิงสวที่งดงามและก็สง่าดุชอย่างเทพธิดามาจุติ ระหว่างที่นางเดินจะมาที่ท่าเรือเพื่อข้ามฝั่งไปที่ตลาดฝั่งทางนู่น เธอก็เดินผ่านตลาดสดใกล้บ้านเธอก่อน และก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ หมื่นหาญ และก็หมื่นเข้ม มาตรวจความเรียบร้อยเป็นประจำ

กึบๆ กึบๆ กึบๆ

“ พ่อหาญดูนั้น “ เข้มเรียกสหายที่อยู่บนหลังม้า ให้มองไปทางที่แอมแปร์กำลังเดินมา แอมแปร์เธอไม่ได้สนใจอะไรเพราะคนที่นี้เธอไม่ได้รู้จักเลยสักคนดังนั้นเธอไม่แค่ว่าใครจะว่าอย่างไร สิ่งเดียวที่เธอแคร์ในตอนนี้คือความรวยเท่านั้น ระหว่างที่เธอเอาแต่เดินจ้ำอ้าวโดยที่ไม่ได้มองทางเลยว่ามีคนมองหรือว่าคนมองเธอจนสะดุดล้ม

“ มีอะไรรึ พ่อเข้มเรียกข้าซะตกอกตกใจหมด “ หาญ หันมาหาเพื่อนของตัวเองก่อนจะถามด้วยความสงสัยเพราะเขาคิดว่าเกิดเหตุจารจลขึ้นที่เขตการปกครองดูแลของเขา เข้มที่ทำหน้าตาตกตะลึงอย่างกับว่าเห็นผี หาญที่เห็นแบบนั้นเขาก็มองไปตามทางของสายตาของสหายของตัวเอง เจากนั้นหษยก็รู้ว่าเหตุใดเพื่อนของตนถึงได้ตกตะลึงแบบนั้น เพราะแม่หญิงที่งดงามอย่างกับนางฟ้า กลิ่นตัวหอมตั้งแต่ตัวยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำเล่นเอาหาญกับเข้มตะลึงทำอะไรไม่ถูก

“ แม่นางคนนั้นเป็นลูกเต้าผู้ใดกันนะ ข้าชักอยากรู้จักนางเสียแล้วสิพ่อหาญ “ เข้ม พูดออกมาแต่ว่าสายตากับมองแอมแปร์อย่างไม่อยากระสายตา หาญเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้เขาก็รู้สึกคุ้นหน้าเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าเขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ก่อนจะถึงบางออ้ เมื่อได้ยินเสียงของแม่ค้าที่มีแผงขายปลาอยู่ใกล้ๆ

“ นั้นมันอีมะลิ อีบ้านี้เหตุใดนางถึงได้งามถึงเพียงนี้ “ เสียงแม่ค้าแผงปากพูดออกมาตามประสาแม่ค้าปากตลาดที่เป็นคนขี้นินทา หาญและเข้มเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็มองหน้ากันอย่างสงสัยและก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เดินมาทางนี้เป็นหญิงบ้าที่เคยบอกสหายข้างกายตนว่า วันหนึ่งเจ้าจะต้องมาเป็นผัวของข้า

“ ข้าได้ยินมาว่านางโดนทำร้ายอยู่ที่วัด ท่านเจ้าพระครูและเณรไปเจอเลยให้ท่านพ่อหมอกับลูกชายรักษา ก็เลยเป็นแบบนี้แหละ “ เสียงแม่ค้าแผงข้างกันก็เม้ามอยต่อ จากนั้นคนที่สามก็พูดขึ้นมาอีกว่า

“ ข้าว่าหัวนางกระแทกเข้ากับกำแพงวัดเลยทำให้นาง หายจากอาการบ้ารึเปล่าว่ะ “ แม่ค้าอีกคนพูดสัมทับขึ้นมา จากนั้นร่างบางกลิ่นตัวหอมดุทนางฟ้าก็เดินผ่านมาถึงในตลาดก่อนจะเดินผ่านชายหนุ่มทั้งสองคนที่อยู่หลังม้าไป กลิ่นตัวหอมสดชื่นของเธอเล่นเอา หาญและทุกคนที่อยู่ระแวกนั้นได้กลิ่นถึงกับมองเป็นตาเดียวกันเลย กลิ่นตัวหอมอย่างเดียวไม่ว่าแต่ว่านางงามมาก มากจนไม่มีที่ติเลย

“ งามมาก งามยิ่งนัก “ เข้มพูดออกมาตามความจริง หาญไม่พูดอะไรเพราะเขาไม่อยากกลื่นน้ำลายตัวเองว่าถ้าเขามีผู้หญิงคนนี้เป็นเมียเขายอมออกบวชดีกว่า เมื่อคำพูดนั้นกล้องอยู่ในหัวเขาก็เลยทำท่าไม่สนใจอะไรอีก แต่ก็ต้องยอมรับจริงๆว่านางงามมาก เมื่อแอมแปร์ หรือว่ามะลิเมื่อเดินผ่านไปก็ทิ้งให้ชาวบ้านร้านตลาดต่างพูดคุยซุปซิปกันทำเหมือนกับว่าที่นั้นเป็นโต๊ะข่าวซุปซิบนินทาเรืองดารา

“ อาแป๊ะจ๊ะ ช่วยไปส่งข้าที่ฝั่งนู่นทีจ๊ะ “ แอมแปร์ยิ้มหวานให้ชายแก่ชาวจีนแล้วบอกให้เขาแจวเรือไปส่งเธอที่ตลาดฝั่งนู่น เมื่ออาแป๊ะเห็นหญิงสาวสวยราวกับนางฟ้าแบบนั้นเขาก็ยิ้มหวานออกมาอย่างกับมีแผนร้าย หาญที่มองเธออย่างไม่คลาดสายตาเมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็เลยกระโดดลงจากหลังม้าแล้วก็เอาเรือที่จอดอยู่ตรงนั้นพายออกไปโดยที่เข้มมองตามอย่างงงๆเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นเรียวมาก

“ อาหมวยลื้อเป็นลูกเต้าเหล่าใคร่รึ ข้าแจวเรือที่นี้มาตั้งนานข้าไม่เคยเห็นลื้อเลย “ อาแป๊ะ ถามลูกค้าสาวออกมาด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่เคยเห็นหญิงสาวมาก่อน แอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หัวเราะหึหึหึ ออกมา

“ หึหึหึ ข้าก็เป็นแค่หญิงธรรมดาไม่ได้มีอันใดวิเศษหรอกหนาเจ้าคะ อาแป๊ะอย่าสงสัยเลยจ๊ะ “ แอมแปร์ พูดจบเธอก็ยิ้มกริ่มบอกอาแป๊ะ เพราะเธอขี้ค้านตอบคำถาม