-Geçmiş-
Asya’dan
İnsan, üzüntülü olduğunda yaşadıkları da ona göre şekil alıyordu ve daha kötü şeyler yaşıyordu. Benimki de o misal olmuştu. Üzüntüler, acılar hepsi art arda gelmişti. Benim hayatımı şekillendiren her bir şeyi aynı anda yaşamak zorunda mıydım? Benden çok uzun olan adama bakarken yutkunuşlarımı duyuyordu ama ben susup kalmıştım.
Bir şey demek istiyordum ama olmuyordu. “Ne saçmalıyorsun ya? Ne evlenmesi? Sen ve ben! Asla!” diye tısladım. Kartal da alayla bana baktıktan sonra “Sence de mantıksız konuşmuyor musun? Şu an buraya senin için geldim,” deyip dudaklarını yaladı. Seksilik abidesi olsa da ona asla kanamazdım.
Belki de beni kandırmaya çalışıyordu. Omuz silktim ve “Gelmeseydim,” dedim. Bunun üzerine de kahkaha attı. “Güzel bir öz güvene sahipsin, sevdim ama maalese
