10
2270 Words
หลังจากใช้เวลาขับรถต่ออีกไม่นานก็มาถึงบ้านแล้ว วาดิมลงจากรถแล้วส่งของทั้งหมดให้แม่บ้านเอาไปไว้ ของใช้ส่วนตัวที่ซื้อมาไม่ต้องจัดเพราะเด็กแสบจะจัดการเอง ส่วนขนมก็จัดเก็บให้เรียบร้อยและยกเสิร์ฟหลังอาหารค่ำ จากนั้นก็โอบไหล่เมียเด็กน่ารักเดินขึ้นห้องไปด้วยกันอย่างมีความสุขมาก เธอทำให้เขารู้สึกว่านี่คือบ้านจริงๆ บ้านที่ไม่ใช่แค่ที่หลับนอนแต่เป็นที่พักผ่อนใจ เป็นเซฟโซนทางใจ เป็นความอบอุ่นและเป็นสถานที่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก
ขึ้นมาถึงห้องนอนเมียก็ใช้งานทันทีเลย
ยัยเด็กแสบตั้งใจแกล้งเขา
“คุณวาดิมลงไปเอาแจกันให้ก่อนค่ะ”
“แล้วทำไมไม่บอกก่อนเราจะขึ้นมาห่ะ?”
“ก็คนมันลืมอะ! ลงไปเอาแจกันแค่นี้คงไม่ทำให้กระดูกลุงลั่นหรอกมั้ง ไปเร็วๆเลยเดี๋ยวจัดของรอนะลุงวาดิม หรือว่าแก่จนขึ้นลงบันไดอีกรอบไม่ไหวคะ?”
“ปากเหรอนั่น!”
“ไปเร็วๆจะได้จัดดอกไม้ใส่แจกันไว้ดู”
“โอเค แล้วเอาอะไรอีกไหมจะได้เอามาทีเดียว”
“น้ำขนมกับผลไม้”
“กินขนาดนี้ทำไมไม่อ้วน”
“ก็เด็กอยู่ร่างกายเลยเผาผลาญดีมาก อีกอย่างพ่อแม่ฉันก็ไม่อ้วน พี่ชายก็ไม่อ้วนเหมือนกัน บางทีอาจจะเป็นกรรมพันธุ์ด้วยก็ได้ คุณวาดิมก็ไม่เห็นอ้วนเลยนี่”
“ฉันเข้ายิมหนักขนาดนี้จะเอาไขมันที่ไหนมาอ้วนได้ล่ะ ฉันมีแต่ต้องกินเพิ่มให้พอดีมากกว่า”
“มิน่าล่ะถึงแรงเยอะมาก”
“มีเมียเด็กต้องฟิตเป็นธรรมดา จัดของรอแป๊บเดียวเดี๋ยวฉันขึ้นมา”
ทันทีที่ประตูห้องปิดลงก็รีบค้นห้องนอนหาอาวุธเพราะมั่นใจว่าต้องมีซ่อนไว้เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น ลูกศิษย์ของพ่อแม่หลายคนก็ถูกสอนให้ทำแบบนี้อย่างเข้มงวดและฝึกประสาทสัมผัสแม้กระทั่งเวลาหลับเผื่อมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น ดังนั้นเธอเป็นลูกเลยถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กเพื่อจะสามารถเอาตัวรอดจากทุกสถานการณ์ได้ ฝึกให้ใช้ทุกอาวุธ ทุกเครื่องมือและสารเคมีหลายอย่าง แล้วที่ว่าพี่ชายสอบได้หนึ่งร้อยคะแนนเต็มนั่นไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเธอเองก็สอบได้เต็มทุกครั้งเช่นกัน
ผ่านไปแค่ห้านาทีก็เจอปืนแล้ว
คุณวาดิมเก็บปืนไว้ข้างตัวตลอดเวลา
เธอรีบเอาไปซ่อนทันทีเพราะต้องใช้งาน จากนั้นก็นั่งเก็บของทั่วไปทั้งที่ความจริงแอบสำรวจห้องนอนของเขาอยู่ ตลอดทั้งอาทิตย์ที่อยู่ที่นี่ก็แอบสำรวจภายในบ้าน มองดูทางหนีทีไล่ หลอกถามแม่บ้าน แกล้งทำเป็นอวดเก่งเพื่อหลอกถามเจ้าของบ้านและคุณวี เธอเก็บข้อมูลเงียบๆด้วยความเคยชินเพราะทำแบบนี้มานานมากจนติดนิสัยไปแล้ว จะว่าอยากรู้อยากเห็นก็ได้แต่ทุกอย่างที่ทำลงไปเธอห้ามตัวเองไม่อยู่จริงๆ ผ่านไปไม่นานประตูห้องก็เปิดเข้ามาโดยคนแก่ที่ถือถาดน้ำกับขนมมาด้วย
“รอนานไหม?”
“ไม่ค่ะ”
“อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกฉันนะ”
“อยากได้เวอร์จิ้นคืนค่ะ พอดีว่าไม่ชอบมีผัวแก่”
“คงทำให้ไม่ได้ งั้นเอานามสกุลฉันไปใช้ไหม?”
“ไม่เอาหรอก!”
“ถ้าจะกลับบ้านวันไหน พาฉันไปด้วยนะ ฉันอยากไปหาพ่อตาแม่ยายจะได้คุยเรื่องแต่งงาน”
“ใครจะแต่งงาน!?”
“ก็เธอไง ได้ฉันแล้วก็ต้องแต่งงานรับผิดชอบสิ”
“พอดีเป็นพวกได้แล้วทิ้งค่ะ อีกอย่างคุณวาดิมง่ายเอง”
“ปากเธอนี่นะ!”
เราสองคนช่วยกันจัดของที่ซื้อมาเรียบร้อยก่อนจะถูกบังคับให้อาบน้ำด้วยกัน เขาแค่อยากจะทำอะไรมากกว่าเถอะ! พอตกค่ำเรากินอาหารจนอิ่มก็นอนดูหนังและกินขนมต่อ หลังจากนั้นเขาก็พาเธอเข้านอนแบบถึงพริกถึงขิงต้องจนต้องขู่ให้พอไม่งั้นจะย้ายกลับไปห้องเดิมเขาถึงได้หยุดแล้วนอนกอดเธอ
คนแก่เอวดีชะมัดเลย
เล่นงานแต่ละทีทำเอาหมดแรง
เธอแกล้งนอนหลับไปนานมากจนรู้สึกว่าเขาหลับสนิทแล้วถึงค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดแผ่วเบาที่สุด จากนั้นก็ลงจากเตียงไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยและหยิบอาวุธที่แอบขโมยมาซ่อนเอาไว้ เธออาศัยความมืดมิดช่วยอำพรางตัวและหาทางออกไปพ้นรั่วบ้านเพื่อจะไปตามนัดของพี่ชายที่ไม่ไกลมาก
ช่วยงานทีไรเจ็บตัวตลอดเลย
พี่ชายไม่เคยรับงานง่ายๆเลยสักครั้ง
“ปืนใครเนี่ย?”
“ของคนแก่แถวๆนั้น”
“รู้จักกับมันนานรึยัง?”
“ไม่นานมากหรอก แต่เขาน่ารักดี”
“งานง่ายๆแค่ช่วยเอาตัวประกันออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้นเท่านั้นเอง ไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตใครทั้งนั้นนอกจากชีวิตตัวประกันและตัวเอง ที่นั่นมีมาเฟียเล็กๆห้ากลุ่มคอยดูแลความปลอดภัยอยู่ แล้วมีอีกกลุ่มหนึ่งเป็นหัวหน้าพวกมันอีกทีหนึ่ง งานนี้แค่ช่วยเปิดทาง หรือหาทางเอาตัวประกันออกมาให้ได้ ใครจะเป็นจะตายก็ช่างนายจ้างไม่แคร์”
“เป็นเมียนายจ้างเหรอ?”
“อื้ม เห็นว่าถูกลักพาตัวมาหนึ่งวันแล้วแหละ น่าจะเกี่ยวกับเรื่องสมบัติมูลค่าประมาณสามพันล้านเห็นจะได้มั้ง แล้วตัวประกันนับเป็นหลานสาวของพวกมันด้วย”
“โอเค รับเงินสดครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งโอนเข้าบัญชีนะ”
“ตกลง เสร็จงานแล้วพี่ให้ทันทีเลย ส่วนในบัญชีพี่โอนไปให้เรียบร้อยแล้ว”
“น่ารักที่สุด”
ในขณะที่วาดิมตื่นมาเข้าห้องน้ำแต่กลับพบเพียงตัวเองอยู่ในห้องนอนคนเดียวไร้เงาของเมียเด็ก เขาวิ่งตามหาไปทั่วบ้านด้วยความตกใจมากว่าเมียจะหนีกลับไป ก่อนจะตั้งสติได้แล้วขึ้นห้องทำงานไปเปิดโน๊ตบุ๊คเช็คภาพจากกล้องวงจรปิดที่มีรอบบ้านโดยมีวีมาช่วยดูเพิ่มเผื่อจะเจอเบาะแสที่เขาพลาดไป ลูกน้องหลายคนตามหารอบบ้านเพื่อหาร่องรอยการหลบหนีแต่ก็ไม่มีเลย ช่วงเวลาก่อนจะนอนคือเที่ยงคืนนิดๆแล้วตอนนี้คือตีห้าครึ่ง เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่เธอหายไปทำให้เขากลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก
“คุณวาดิมครับมีรถมาจอดหน้าบ้าน”
“เปิดประตูให้เข้ามา”
“แต่ว่าเราไม่รู้ว่ามันเป็นใครนะครับ”
“ฉันเดาออกว่าเป็นใคร”
“น้องรชาหนีออกไปได้ยังไงผมยังไม่ไม่เข้าใจเลย!”
วาดิมเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับวีลงไปชั้นล่างเห็นรถสีน้ำเงินขับเข้ามาจอดพอดี ลูกน้องหลายคนยืนมองด้วยความระมัดระวังพร้อมกับอาวุธในมือหากจำเป็นต้องใช้งาน ส่วนเขายืนจ้องมองภายในรถที่ติดฟิล์มทึบด้วยความสงสัยและหวั่นใจมากกว่าเดิมว่าจะไม่ใช่เมียที่หายตัวไป เพียงแค่ประตูเปิดออกมาก็โล่งอกมาก แล้วเดินไปดึงเด็กดื้อเข้าไปกอดแน่นด้วยความเป็นห่วงจนแทบบ้า
“หายไปไหนมา!?”
“ไปทำธุระ”
“ก็น่าจะบอกฉันบ้าง!”
“มันเป็นความลับค่ะ ฉันบอกไม่ได้”
วียิ้มกว้างด้วยความโล่งอกเช่นเดียวกันแล้วบอกลูกน้องให้ไปพักผ่อนได้ ลูกน้องหลายคนมองด้วยความตกใจที่เห็นเจ้านายกอดผู้หญิงตัวเล็กขนาดนี้ น้องรชาอยู่ที่นี่แทบไม่มีใครรู้เลยนอกจากแม่บ้านที่ดูแลและบอดี้การ์ดสนิทบางคนเท่านั้น ส่วนคนอื่นนั้นแยกที่พักออกจากบ้านเพื่อความเป็นส่วนตัวเลยไม่เคยเห็น ไม่รับรู้เรื่องเมียเจ้านายที่เป็นความลับมาโดยตลอด
ตอนนี้ความลับแตกแล้วล่ะ
ใครที่เป็นสายมันได้คาข่าวไปรายงานแน่
วาดิมโอบไหล่เมียเด็กที่ดื้อเหลือทนพาไปห้องนอนทันที อีกเดี๋ยววีน่าจะตามมาด้วยความเป็นห่วงมากและต้องการรู้ความจริงบางอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาสั่งทันทีให้เอากล่องพยาบาลมาด้วยเพราะดูท่าทางแล้วเมียน่าจะมีรอยแผลแน่นอน รชาใส่เสื้อผ้าปกปิดมิดชิดเหมือนทุกครั้งและเธอใส่เสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขาทำให้มองไม่เห็นอะไรชัดเจนมาก
เด็กแสบอย่างเธอต้องรับมือยังไง
เมื่อก้าวเข้ามาในห้องนอนแล้วรชาขยับตัวออกจากอ้อมกอดที่แน่นมากเกินไป เธอวางกระเป๋าที่มีเงินสดไว้บนเตียงก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะนอนพัก แต่ว่าคุณวาดิมตามมาแล้วยืนอยู่ด้านหลัง เขาทำตัวเหมือนผู้ปกครองที่จับได้ว่าลูกหลานหนีเที่ยวเลยจะเข้ามาดุกัน ภาพที่สะท้อนผ่านจากกระจกมาเห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเขาแย่มากขนาดไหน
เขาไม่เหมือนคุณวาดิมในเวลาปรกติ
แววตานั้นเต็มไปด้วยความกลัวและเป็นห่วง
มือใหญ่จับเสื้อคลุมตัวใหญ่ยกขึ้นถอดออกอย่างง่ายดาย นัยน์ตาอ่อนไหวมองสำรวจเรือนร่างบอบบาง จากนั้นก็จับเสื้อยืดอีกตัวถอดออกเช่นเดียวกัน ตอนนี้เธอเหลือเพียงชุดชั้นในที่โอบอุ้มหน้าอกสวยเอาไว้ ร่องรอยสีม่วงเขียวชัดเจนและมีรอยแผลใหม่ที่ยังสดใหม่ชนิดที่เลือดยังไม่แห้งเลยด้วยซ้ำที่บั้นเอว
ทำไมเธอต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงด้วย!
เขาดูแลไม่ดีพอเหรอ
“เกิดอะไรขึ้น?”
“มันก็แค่การสอนแบบครอบครัวฉัน”
“สอนงั้นเหรอ!?”
“อีกเดี๋ยวก็หายแล้วไม่ต้องเครียดหรอก ฉันจะอาบน้ำไม่เกินสิบนาทีน่าจะเสร็จ ฝากเก็บกระเป๋ากับกุญแจรถด้วยนะ พรุ่งนี้ก็น่าจะตื่นอีกทีตอนบ่ายเลย”
“รชา”
“มันคือความลับค่ะคุณวาดิม” เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงมากแต่นี่คือความลับที่ยังต้องปกปิดเอาไว้จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะจบลงอย่างสวยงาม พี่ชายรับงานนี้มาเพราะว่ารู้จักกับพ่อของคนที่ว่าจ้างเลยเข้าช่วยจนกว่าฝั่งนั้นจะเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ อาจจะใช้เวลาแค่ไม่กี่วันเพื่อจัดการปัญหาเฉพาะหน้า แต่เรื่องถอนรากถอนโคนนั้นต้องใช้เวลานานกว่าจะจบลงได้
นั่นคืองานของพี่ชายที่เธอต้องรู้เอาไว้
ความลับครั้งนี้บอกเขาไม่ได้
วาดิมเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นวีกำลังนั่งรอพร้อมกับกล่องยาที่ต้องใช้ เขายิ้มไม่ออกจริงๆเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ กระเป๋าเป้ใบใหญ่สีดำวางอยู่บนเตียงคู่กับกุญแจรถคันหรูที่เธอขับเข้ามา เขาหยิบขึ้นมาดูและถอนหายใจทันทีเพราะภายในนั้นเป็นเงินสดและอาวุธปืน เมื่อพิจารณาดีๆแล้วนี่มันคือปืนของเขาเองและไม่รู้ว่าเมียไปเอามาตอนไหนกันแน่
“นับแล้วน่าจะประมาณสามล้านครับคุณวาดิม ส่วนรถกำลังให้คนตรวจสอบอยู่”
“เจอรึยังว่ารชาหนีออกไปได้ยังไง”
“ดูเหมือนว่าน้องรชาจะรู้จักกล้องวงจรปิดแทบทุกตัวภายในบ้านนะครับ แต่มันมีตัวหนึ่งที่เธอไม่รู้และนั่นทำให้เราเห็นว่าเธอหนีออกไปได้ยังไง พรุ่งนี้ผมจะเอาให้ดู”
“ยัยเด็กแสบนี่นอกจากจะปากเสียแล้วยังขยันทำให้ฉันปวดหัวจริงๆ”
“อยากมีเมียเด็กต้องอดทนให้ไหวสิครับ”
“ถ้าดื้อน้อยกว่านี้คงจะดี”
“ตอนนี้เราปิดเรื่องน้องรชาใก้เป็นความลับเอาไว้ไม่ได้แล้วนะครับ ลูกน้องรู้กันหมดแล้วว่าคุณวาดิมมีเมียอยู่ที่บ้าน แล้วนี่อาจจะทำให้ศัตรูพุ่งเป้ามาที่น้องรชาเพื่อทำให้คุณวาดิมยอม ไหนจะเรื่องคุณเพลงขวัญที่อาจจะใช้น้องรชาเพื่อเอาต่อรองเอาตัวรอดจากคุณวาดิมด้วย เรื่องต่อจากนี้น่าจะไม่ง่ายเลยมันคงจะหาทางรีบลงมือเพราะรู้แล้วว่าใครคือจุดอ่อนของคุณวาดิม แต่ที่น่าหวั่นใจที่สุดคือคนที่มันอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทุกอย่าง มันฆ่าคุณท่านทั้งสอง ฆ่าพ่อกับพี่ผม และมันฆ่าทุกคนที่น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วย ลำพังเวลาปรกติผมกับคุณวาดิมก็ไม่ปลอดภัยอยู่แล้ว ตอนนี้ถ้ามีคนคาบข่าวไปบอกคงจะพุ่งเป้าเพื่อล่อเราไปตาย”
“อีกไม่นานมันจะเปิดเผยตัว ฉันมั่นใจว่ามันรอนานกว่านี้ไม่ไหวแล้วแหละ เตรียมคนฝีมือดีกับมีประสบการณ์เอาไว้ไปกับเราในทุกทีได้เลยเพราะถ้ามันชิงลงมือเราจะได้ตั้งรับทันทีแบบไม่ต้องเสียเปรียบมากเกินไป ดูจากการที่มันพยายามส่งคนสะกดรอยตามมากขึ้น มันหาทางเล่นงานฉันให้ได้ทุกทาง วันงานเลี้ยงต้องวางแผนล่อมันแล้วล่ะ ฉันมั่นใจว่ามันจะติดกับของเราแน่”
“แต่น้องรชาจะเป็นอันตราย”
“ฉันจะหาทางเอาตัวรชาออกมาเอง”
- Writer
