ยามเซิน (15.00-16.59น.)
เหล่าทหารกล้านำสัตว์ที่พวกตนล่าได้มากองรวมกัน มีทั้งไก่ป่า กระต่ายป่า กวาง เก้ง นก เลียงผา ปลา กบ และ…งู มีงูหลายชนิดที่ถูกยิง ทั้งงูเหลือม งูเห่า งูสิง งูจงอาง
“เอ่อ ฮองเฮาพะย่ะค่ะ จะทรงเอางูเหล่านี้ไปทำอาหารจริงๆหรือพะย่ะค่ะ” นายทหารผู้หนึ่งเอ่ยถามพลางทำสีหน้าขยะแขยง
“จริงสิ ท่านคงไม่เคยกินอาหารที่ทำจากงูละสิ ถ้าได้ชิมแล้วจะติดใจ”
“เอ่อ….หมู่นี้กระหม่อมละเว้นบริโภคเนื้อสัตว์พะย่ะค่ะ กินแต่ข้าวต้มกับผักดองน่ะพะย่ะค่ะ”
อี้เหม่ยหรงหัวเราะหึหึในลำคอ คนเราเมื่อถึงคราวอดอยากจนถึงที่สุด มีอะไรที่พอกินได้ก็ต้องกินไปก่อน เวลานี้แคว้นฉางนั้นถึงแม้จะอยู่ในช่วงฟื้นฟู แต่อาหารการกินล้วนขาดแคลน ทั้งเนื้อสัตว์ ผักสด หรือผลไม้สด
พระตำหนักหลงเฟยเฟิ่ง ยามเซิน ( 15.00-16.59น.)
“ฝ่าบาท ฝ่าบาทพะย่ะค่ะ ฮองเฮาเสด็จกลับมาแล้วพะย่ะค่ะ คนของกระหม่อมมารายงานว่านางให้เหล่าทหารขนสัตว
