บทที่ 7.1
ความผิดร้ายแรง
ใช้เวลาราวครึ่งชั่วยามยาที่จ้าวซิงอีนั่งต้มก็เสร็จสิ้น มือเรียวบางรินยาในหม้อใส่ถ้วยแล้วยกมาให้หลี่มู่หรงด้วยตนเอง บนใบหน้ามีรอยยิ้มบางท่าทางราวกับภรรยาตัวน้อยที่กำลังเอาใจสามี ชวนให้เหล่าทหารนึกอิจฉาท่านแม่ทัพไปตามๆ กัน
“ท่านแม่ทัพ ท่านหญิงยกยามาให้ขอรับ”
“ข้าไม่เป็นไร ให้นางเอาไปให้น้องสามดื่มเถิด”
เมื่อได้ยินคำของคนในกระโจมคิ้วเรียวของจ้าวซิงอีก็พลันขมวดเข้าหากันแน่น ส่งสายตาให้ลู่ชิง สาวใช้คนสนิทขยับเท้ามายืนข้างกายทหารหน้ากระโจมในช่วงจังหวะที่ทหารยามหน้ากระโจมไม่ทันระวังตัว ลู่ชิงก็ยื่นมือมาเปิดม่านกระโจม พร้อมกับร่างของท่านหญิงแห่งต้าฉินที่เดินเข้าไปโดยที่ไม่รอให้คนด้านในเอ่ยอนุญาต
“กระโจมของแม่ทัพไม่ใช่ว่าผู้อื่นอยากเข้าก็เข้าได้อย่างกระโจมของน้องสาม”
จ้าวซิงอีได้ยินถ้อยคำราบเรียบท่าแฝงความน้อยใจอยู่ในประโยคก็ยกยิ้มบาง ขยับเท้าเดินไปนั่งบนเตียงข้างคนเ
