บทที่ 7.2
ความผิดร้ายแรง
“หากข้าตอบว่าใช่ น้องหญิงจะให้ข้าลงโทษอย่างไร”
“ข้าไม่ได้ทำผิด เหตุใดต้องให้ท่านลงโทษ”
“ทำให้ว่าที่สามีเช่นข้าหึงหวงจนกระเทือนถึงการควบคุมกองทัพ กระทบความมั่นคงของต้าโจว นับเป็นความผิดได้หรือไม่”
จ้าวซิงอียิ้มกว้างกับข้อความผิดที่อีกฝ่ายเอ่ยบอก ก่อนจะขยับตัวเข้าแนบชิดอกแกร่ง ยกเรียวแขนขึ้นโอบลำคอหนา แล้วเอ่ยเสียงยั่วยวน
“ความผิดข้าร้ายแรงเพียงนี้ ไม่ทราบว่าท่านแม่ทัพจะลงโทษเช่นไร”
หลี่มู่หรงถูกคนตรงหน้าหยอกเย้าหัวใจก็สั่นระรัว ร่างกายตื่นตัวเร่าร้อน หากแต่เมื่อสบแววตาหวานก็ถอนหายใจยาวเพื่อผ่อนปรน ความร้อนรุ่มในกาย
“อย่างไรข้าก็เป็นบุรุษ น้องหญิงหากเจ้ายังไม่มั่นใจ อย่าทำเช่นนี้”
จ้าวซิงอี ยกยิ้มกว้างเลื่อนมือลงมาโอบเอวหนาพร้อมกับวางใบหน้าลงบนอกแกร่ง
“หากข้าบอกว่า ที่ข้าไปหาท่านชายสามก็เพื่อเอ่ยกับเขาให้ชัดเจนถึงเรื่องระหว่างข้ากับเขา ท่านจะเชื่อข้าหรื
