บทที่ 6.3
หัวใจที่เชื่อมั่น
“ท่านแม่ทัพ นี่เป็นยาแก้ปวดที่หมอฉีจัดไว้ขอรับ”
ทหารคนสนิทเอ่ยบอกพร้อมกับส่งถ้วยยาในมือให้คนที่กำลังสวมเสื้อตัวในเสร็จ หลี่มู่หรงถอนหายใจยาวความจริงเรื่องอาการบาดเจ็บของเขาไม่นับว่าร้ายแรงอะไร ก็แค่ไหล่หลุดเท่านั้น ทว่าในเมื่อผู้อื่นมีไมตรีเขาจะตัดรอนก็ไม่สมควร ดังนั้นไม่ทันสวมเสื้อตัวนอกมือหนาก็ยื่นออกไปรับถ้วยยามาดื่ม
“พี่รอง!”
เสียงหวานใสดังขึ้นที่หน้ากระโจมพร้อมกับร่างเล็กที่โถมเข้ามาโอบเอวหนาจนร่างของเขาล้มลงบนเตียงนอน ถ้วยยาในมือตกหล่น หัวใจสั่นระรัว มองใบหน้าหวานคมที่อยู่ในระยะประชิด
“ทะ... ท่านหญิง”
ทหารที่อยู่ในกระโจมมองความใกล้ชิดของคนทั้งสองด้วยความตื่นตระหนกไม่รอให้ผู้เป็นเจ้าของกระโจมเอ่ยบอกก็หมุนตัวหันหลังหลบภาพตรงหน้าในทันที
“น้องหญิง ขะ... ข้ายังแต่งกายไม่เรียบร้อย เจ้าลุกออกจากตัวข้าก่อนดีหรือไม่”
ใบหน้าของหลี่มู่หรงร้อนผ่าวกับความ
